اگر به من اجازه دهید، باز هم معتقدم نه!
اگر فقط علاقه و استعداد را ملاک بگیریم، باز بحث آینده شغلی بی اهمیت است. فرض کنید فعلا در کشور ما به لحاظ شغلی، گرایش صنایع پالایش، مثلا بهتر از گرایش صنایع پلیمر باشد، ولی یک مهندس با توجه به علاقه و استعدادش در می یابد که در پلیمر موفق تر است و می تواند در این گرایش، یک کار برجسته و ماندگار در سطح جهان انجام دهد. یک مهندس تاپ و کارآ در این رشته بشود. در صورتیکه مثلا اگر به گرایش صنایع پالایشی برود، یک مهندس معمولی و گمنام در یک مجتمع نفتی می شود.
قطعا و قطعا، برای او، رشته پلیمر خوب تر است. حتی اگر فعلا چشم انداز شغلی آن در ایران، ضعیف تر باشد(مشکل از صنعت کشور است نه از او). این برای خودش، کشور و حتی دنیا بسیار مفیدتر است. این همان مسیری است که تحصیل کردگان اندیشمند در کشورهای پیشرفته می پیمایند. و دقیقا برای همین هم هست که «کشور پیشرفته» شده اند. چون هر کسی در جائی قرار می گیرد که باید قرار بگیرد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)