سرگذشت ساخت اولین وسیله نقلیه موتوری

[Almas Parsi]

سرگذشت ساخت اولین وسیله نقلیه موتوری

اتومبیل به شکل کنونی اش، در یک روز و به وسیله یک مخترع به وجود نیامده

بلکه در طول زمان تکامل پیدا کرده است. تخمین زده می شود که بیش از ۱۰۰ هزار حق امتیاز و اختراع ثبت شده، اتومبیل مدرن را به وجود آورده باشد.

اما می توانیم در این بخش آسمونی به تعدادی از اولین ها اشاره کنیم.


اولین نقشه های تئوریک برای یک وسیله نقلیه موتوری به وسیله لئوناردوداوینچی و اسحاق نیوتن کشیده شد.
در سال ۱۷۶۹ اولین وسیله نقلیه جاده ای ساخته شد. این وسیله نقلیه یک تراکتور نظامی بود که توسط مهندس و مکانیک فرانسوی “نیکلاس جوزف کاگنوت” Nicolas Joseph Cugnot اختراع شد. کاگنوت برای این که انرژی وسیله نقلیه اش را تأمین کند از موتور بخار استفاده کرد.


او این وسیله نقلیه را تحت آموزش و راهنمایی انبار مهمات و زرادخانه جنگی پاریس و به وسیله یک مکانیک ساخت. این وسیله نقلیه توسط ارتش فرانسه مورد استفاده قرار گرفت تا توپی را با سرعت ۵/۲ متر در ساعت روی سه چرخ به دنبال خود بکشد.

این وسیله نقلیه باید هر ده تا ۱۵ دقیقه متوقف می شد تا انرژی بخارش تجدید شود. موتور بخار و دیگ بخار از بقیه وسیله نقلیه جدا بود و در بخش جلویی جا داشت. در سال بعد (۱۷۷۰)، کاگنوت سه چرخه ای با نیروی بخار ساخت که می توانست چهار مسافر را حمل کند.


در سال ۱۷۷۱، کاگنوت یکی از وسایل نقلیه جاده ایش را به دیواری سنگی کوبید.

به این ترتیب کاگنوت اولین کسی بود که دچار تصادف با یک وسیله نقلیه موتوری شد. این حادثه شروع بدبیاری های این مخترع بود. چراکه بعد از این تصادف یکی از حامیان کاگنوت مرد و دیگری تبعید شد و پول برای آزمایش های وسیله نقلیه جاده ای کاگنوت تمام شد.
موتورهای بخار با سوزاندن سوختی که آب را در یک دیگ بخار گرم می کرد, انرژی لازم برای حرکت اتومبیل را تأمین می کرد. بخار ایجاد شده منبسط می شد و پیستون ها را هل می داد که میل لنگ را می گرداند و سپس چرخ ها را می چرخاند.


در ابتدای تاریخ به وجود آمدن وسایل نقلیه ای که خودشان حرکت می کردند هم وسایل نقلیه جاده ای و هم راه آهن توسعه پیدا کردند که هردوی آنها هم در آن دوره با موتورهای بخار حرکت می کردند (کاگنوت دو لوکوموتیو با موتور بخار هم طراحی کرد که هیچ وقت خیلی خوب کار نکردند).


موتورهای بخار وزن زیادی را به وسیله نقلیه اضافه کردند و ثابت کردند که طراحی شان برای حمل ونقل جاده ای مناسب نیست.

اما موتورهای بخار به شکل خیلی موفقیت آمیزی در لوکوموتیوها مورد استفاده قرار گرفتند.

مورخان زیادی کاگنوت را مخترع اولین خودرو می دانند. خودروی او با انرژی بخار حرکت می کرد.

بعد از کاگنوت چند مخترع دیگر نیز وسایل نقلیه ای که با انرژی بخار حرکت می کردند را طراحی کردند.

۱- وسیله نقلیه کاگنوت به وسیله یک فرانسوی به نام وانسیفور رکویر onesiphore recqueur اصلاح شد و پیشرفت کرد. وی کسی بود که اولین ابزار دیفرانسیل را اختراع کرد.
۲- در سال ۱۷۸۹ اولین اختراع برای وسیله نقلیه زمینی ای که با نیروی بخار حرکت می کرد به نام الیور اونتس ثبت شد.
۳- در سال ۱۸۰۱ ریچارد ترویتیک Richard Trevithick کالسکه جاده ای را که انرژی اش توسط بخار تأمین می شد, ساخت. این وسیله اولین وسیله از نوع خود در بریتانیای کبیر بود.
۴- از سال ۱۸۲۰ تا ۱۸۴۰ در بریتانیا، کالسکه هایی که با انرژی بخار کار می کردند به شکل منظم به خدمت رسانی پرداختند. فعالیت این وسایل نقلیه بعد از این که سیستم راه آهن و جاده ای عمومی بریتانیا توسعه پیدا کرد، قدغن شد.
۵- تراکتور جاده رو که با بخار حرکت می کرد به وسیله چارلز دیتز ساخته شد. تا سال ۱۸۵۰ کالسکه های بخار مسافران را اطراف شهرهای پاریس و بروکسل جابه جا می کردند.
۶- از سال ۱۸۶۰ تا ۱۸۸۰ در ایالات متحده آمریکا کالسکه های بخار بی شماری ساخته شد. مخترعان، هریسون دایر، جوزف دیکسون، روفوس پورتر و ویلیام تی جیمز بودند.
۷- سرآمدی بولی، از سال ۱۸۷۳ تا ۱۸۸۳ اتومبیل های بخار پیشرفته ای ساخت.

له منسل در سال ۱۸۷۸ موتوری ساخت که در جلوی ماشین سوار می شد. میله یا محور با دیفرانسل حرکت می کرد و به چرخ های عقب زنجیر می شد.

چرخ روی یک میله یا محور عمومی هدایت و رانده می شد. صندلی راننده پشت موتور بود. دیگ بخار پشت قسمت مسافر حمل می شد.
۸- در سال ۱۸۷۱ دکتر جی دبلیو دارهارت، پرفسور فیزیک در دانشگاه ایالتی ویسکانسین و کمپانی جی.آی.کپس اتومبیل بخاری ساختند که در یک مسابقه با طی مسافت ۲۰۰ مایل برنده شد.

اولین خودروهای الکتریکی


موتورهای بخار تنها موتورهایی نبودند که در اتومبیل های اولیه مورد استفاده قرار گرفتند چراکه وسایل نقلیه ای با موتورهای الکتریکی هم اختراع شدند.


بین سال های ۱۸۳۲ و ۱۸۳۹ (سال واقعی مشخص نیست), رابرت اندرسون اسکاتلندی اولین کالسکه الکتریکی را اختراع کرد. در حدود سال ۱۹۰۰ وسایل نقلیه زمینی الکتریکی در آمریکا در کنار انواع دیگر خودروها فروخته شد.


چند سال بعد وسایل نقلیه الکتریکی به عنوان نوع جدیدی از وسایل نقلیه بر بازار چیره شدند. در اتومبیل های الکتریکی باتری های قابل شارژی استفاده می شد که انرژی یک موتور الکتریکی کوچک را تأمین می کرد. وسایل نقلیه سنگین, آهسته حرکت می کردند و گران بودند و لازم بود که برای شارژ دوباره متوقف شوند.


در نهایت هم وسایل نقلیه الکتریکی و هم وسایل نقلیه بخار به نفع وسایل نقلیه ای که با بنزین کار می کردند، کنار رفتند. اما الکتریسیته موفقیت بزرگ تری را در زمینه استفاده از واگن یا راه آهن برقی و ترامواهای شهری به دست آورد. اینها وسیله های نقلیه ای بودند که تأمین الکتریسیته برای آنها به طور ثابت ممکن بود.


منبع : پورتال آسمونی