پرخاشگران و بزهکاران امروز آزار دیدگان دیروز

[Almas Parsi]

پرخاشگران و بزهکاران امروز آزار دیدگان دیروز



کودکانی که به طور دائم در معرض خشونت و کودک آزاری قرار می گیرند، احتمال بروز رفتار پرخاشگرانه یا بزهکارانه در آنها نسبت به کسانی که خشونت را تجربه نمی کنند یا کمتر در معرض آن هستند، بیشتر است.

بعضی افراد غفلت، بی توجهی و آزار روانی را جزو کودک آزاری محسوب نمی کنند و کودک آزاری جنسی را تابویی می دانند که نباید درباره آن صحبتی کرد، لذا بیشترین آمارها متعلق به کودک آزاری جسمی است.






انواع کودک آزاری در برگیرنده کودک آزاری های جسمی، جنسی، غفلت و بی توجهی است. برخی عوامل همچون تک والدی که عامل آن طلاق، جدایی یا فوت یکی از والدین است، سلطه گری والدین، جنسیت وتبعیض جنسیتی، عقب ماندگی ذهنی و جسمی، کودکان لجباز و بهانه گیر یا پرخاشگر، حضور درخانواده های مبتلا به بیماری های روانی و اعتیاد، مشغله زیاد والدین و عدم رسیدگی به فرزندان، وضع اقتصادی و اجتماعی پایین و وجود سابقه خشونت در اعضای خانواده از جمله عوامل تشدید کودک آزاری هستند.


نمی توان گفت کودک آزاری در خانواده های تحصیلکرده یا با وضع اقتصادی مناسب، اتفاق نمی افتد. منزوی بودن افراد خانواده، بارداری ناخواسته، کودکان با جنسیت غیردلخواه، فرهنگ ها و قومیت هایی که داشتن فرزند دختر را خوشایند نمی دانند از جمله دیگر عوامل دخیل در تشدید احتمال کودک آزاری هستند.


مصرف الکل و مواد مخدر، سرطان، بیماری های مزمن ریوی، کبدی یا چاقی مفرط و... و همچنین عدم تعادل بهداشت روان از تاثیرات بلند مدت در فرد آزار دیده است.کودک آزاری احتمال بزهکاری فرد را افزایش می دهد. اگر فردی به طور دائم در معرض خشونت قرار گیرد احتمال بروز رفتارهای بزهکارانه خصوصا در ارتباط با کسانی که ضعیف تر از خودش هستند زیاد می شود، البته نمی توان گفت در معرض کودک آزاری قرار گرفتن شرط لازم و کافی برای بزهکاری فرد در آینده است اما می تواند از عوامل تاثیرگذار باشد.


البته موارد بسیاری وجود دارد که کودک آزار دیده در آینده، خود به فعالان حقوق کودک مبدل شده و در اقدامات و کارهای حمایتی از کودکان فعالیت های مهم و تاثیرگذاری داشته است.

ارائه آمارهای کودک آزاری های جنسی در خاموشی قرار دارد. آمارهای منتشره توسط اورژانس اجتماعی (١٢٣) قابل اعتمادتر هستند اما مرجع ملی حقوق کودک، بیلان کاری مشخصی در مورد ثبت آمارهای کودک آزاری ارائه نداده است.بیشترین آمارهای ارائه شده در خصوص کودک آزاری ها مربوط به خشونت جسمی است.

از جمله مشکلات حاضر در زمینه عدم دسترسی به آمار دقیق کودک آزاری جنسی, ترس خود کودک از متهم شدن یا تشدید مجازات و همچنین خانواده ها به علت نگرانی از بی آبرویی و مسائل حیثیتی است. گاهی کودک آزاری جنسی توسط یکی از اعضای خانواده اتفاق می افتد به همین دلیل معمولا در مورد آن سکوت می شود.

به همین دلیل در صورت آگاهی هم خانواده ها آن را علنی نمی کنند یا معمولا مدت زمان زیادی از آن می گذرد و مطرح می شود که باز هم اغلب خانواده ها آن را از طریق مراجع قانونی پیگیری نمی کنند.






وظیفه والدین یا مراقبان کودک این است که بلافاصله بعد از این که متوجه می شوند کودکشان مورد آزار جسمی یا جنسی قرار گرفته است اقدامات قانونی لازم را انجام دهند و همچنین از خدمات مشاوره ای و روانشناسی به عنوان بخش مهمی از تأمین سلامت روحی و روانی آینده کودک، استفاده کنند.

اصرار ما بر این است که کودک آزاری گزارش شود تا افراد و افکار عمومی نسبت به این موضوع حساس شوند زیرا یکی از علت هایی که خشونت علیه کودکان زیاد اتفاق می افتد این است که بعضی افراد اصلا نمی دانند که خشونت علیه کودکان، جرم است.

طبق ماده ٤ الی ٦ لایحه حمایت از خانواده مصوبه شورای نگهبان؛

کودک آزاری جرم است و نیاز به شاکی خصوصی ندارد.

همچنین بر اساس این مفاد:

هر یک از افرادی که کودک آزاری را مشاهده کنند مکلفند به محض مشاهده آن را جهتپیگرد قانونی و اتخاذ تصمیم مقتضی به مقامات صالح قضایی اعلام کنند و تخلف از آن موجب حبس یا جزای نقدی خواهد بود.

منبع : سلامت نیوز