البته باید در نظر داشت که بر خلاف تصور، گاهی میزان آب در کویر خیلی هم کم نیست و مشکل اصلی، غیر قابل شرب بودن آن برای جانوران و گیاهان است(به دلیل شوری و تلخی). شاهد آن هم وجود دریاچه های متعدد نمک در کویر است. حتی در بعضی از این مناطق، بیلهای مکانیکی کانالهائی حفر می کنند که پس از چند ساعت، پر از آب می شود و با تبخیر تدریجی آب، املاح باقیمانده ، بیشتر به عنوان پتاس استحصال می شوند(تصویر زیر- معدن پتاس خور و بیابانک). بنابراین، در چنین مناطقی، سیستمی مثل «آب شیرین کن خورشیدی» می تواند کاربرد بیشتری داشته باشد:
همانطور که پیشتر ذکر کرده ام، می توان از رطوبت کویر هم استفاده کرد ولی بازدهی آن واقعا کم است:
بنابراین بیشتر سیستمهای Dew Condenser ، در مناطق اشباع از رطوبت استفاده می شود مثل نمونه زیر در هند که با توجه به ابعاد آن، روزانه یک بشکه 220 لیتری آب قابل شرب تولید می کند:
علاقه مندی ها (Bookmarks)