جنگنده Nanchang Q-5 (قسمت دوم)
Q-5I/IA/II and A-5B
در سال 1977 صنایع هواپیما سازی هونگدو(واقع در نانچانگ) توسعه و بهبود قابلیت های کیانگ 5 را در دستور کار خود قرار داد. اولین نمونه توسعه یافته با نام Q-5I به ساخت رسید . این هواپیما از مخازن سوخت داخلی با گنجایش بیشتر ، چهار جایگاه حمل تسلیحات در زیر بال ها با قابلیت حمل بمب های 250 کیلوگرمی ، پیشرانه توربوجت WP-6AIII با حداکثر توان 29.4 کیلونیوتن در حالت خشک و 36.8 کیلونیوتن در حالت پسوز ، ارابه فرود تقویت شده ، صندلی پرتاب شونده Type-I ، تجهیزات بقا در دریا و سیستم های ارتباطی جدید برخوردار است. Q-5I اولین پرواز خود را در ماه اوت سال 1979 انجام داد و تا سال 1980 پنج نمونه آزمایشی دیگر از آن ساخته شد .با انجام آزمایشات پروازی ، افزایش 26 درصدی برد عملیاتی و بهبود 35 درصدی عملکرد پروازی در ارتفاع پست هواپیمای Q-5I نسبت به نمونه های اولیه مشخص شد. همچنین این مدل از کیانگ برای فرود و برخاست به باند کوتاه تری نیاز دارد و نرخ صعود و حداکثر سرعت آن نیز بیشتر است. در دسامبر سال 1983 پس از طی مراحل آزمایش و بررسی ، طرح نهایی این هواپیما مورد تایید قرار گرفت.
فاز بعدی توسعه Q-5I ، بهبود تجهیزات اویونیکی از جمله گیرنده هشدار دهنده راداری ، نصب پرتابگر چف ، سیستم هدفگیری جدید و قابلیت سوخت گیری تحت فشار را شامل میشود. نمونه جدید که از قابلیت حمل و استفاده بمب های سقوط آزاد و انواع راکت برخودار بود Q-5IA نام گرفت. طرح نهایی این هواپیما در سال 1985 تایید شد.بعدها نمونه دیگری از Q-5I ساخته شد که از قابلیت های بهبود یافته و تغییراتی در طراحی برخوردار بود. این هواپیما Q-5II نام گرفت. بنا برگفته برخی منابع این هواپیما به کره شمالی صادر شده است.
(Q-5III (A-5C
این مدل نتیجه توسعه Q-5IA است که به منظور صادرات ساخته شده است. نمونه مجهز به تجهیزات غربی این هواپیما تحت نام A-5C شناخته میشود. اولین مشتری خارجی این هواپیما کشور پاسکتان است که در آوریل سال 1981 تعدادی از آن را سفارش داد. Q-5III اولین پرواز خود را در هفتم دسامبر سال 1982 انجام داد و تا ژانویه سال 1983 تمامی مراحل آزمایش را پشت سرگذاشت.تحویل اولین مجموعه از این هواپیما نیز در ماه مارس سال 1983 آغاز شد. نمونه A-5C سفارش داده شده توسط پاکستان ، اویونیک غربی ، صندلی های پرتاب شونده مارتین بیکر و جایگاه های حمل تسلیحات متناسب با موشک های غربی نظیر ماژیک فرانسوی و سایدوایندر آمریکایی برخودرار است. علاوه بر پاکستان که صد فروند از این هواپیما را در اختیار دارد کشور های بنگلادش ، برمه و سودان نیز از جمله دارندگان آن هستند.
Q-5M
شرکت نانچانگ در ژوئیه 1986 یک قرارداد همکاری با شرکت ایتالیایی Aeritalia (در حال حاضر Alenia) به منظور ساخت نمونه ای بهبود یافته از جنگنده Q-5 با نام Q-5M امضا کرد.این جنگنده بر اساس بدنه نمونه Q-5IA ساخته شده است اما بر روی آن 17 سیستم الکترونیکی و خودکار پروازی ساخت شرکت Aeritalia نصب شده است.این سامانه ها به این هواپیما توانایی آن را می دهد تا در تمام شرایط آب و هوایی به انجام ماموریت بپردازد.سیستم های الکترونیکی و خودکار نصب شده بر روی این هواپیما بر روی هواپیماهای شرکت ایتالیایی Aermacchi و شرکت برزیلی EMBRAER نیز نصب شده است.این سیستم ها عبارتند از : سامانه ناوبری اینسریایی ، نمایشگر سر بالا (HUD) ، رادار جدید ، کامپیوتر داده ها و اطلاعات پروازی و دو کامپیوتر ماموریت اصلی (مرکزی).به منظور حملات هوا به زمین جنگنده Q-5M توانایی حمل 11 بمب هدایت ناپذیر یا 4 نوع راکت غیر هدایت شونده (در اندازه های مختلف) را دارد.به منظور دفاع از خود در ماموریت ها و انجام درگیری های هوا به هوا این جنگنده توانایی حمل موشک های هوا به هوای حرارتی چینی PL-5 و PL-7 یا فرانسوی R550 (ماژیک) را دارد.به منظور افزایش بقا پذیری جنگنده در برابر سامانه های پدافند هوایی در میدان جنگ ، این جنگنده توانایی حمل مجموعه ای از سامانه های اخلالگر الکترونیکی را شامل رادار هشدار دهنده با قابلیت پوشش همه جهات و چف و فلیر(شراره) را دارد.این سامانه مستقل از خلبان عمل می کند و می تواند در صورت تشخیص خطر به صورت خودکار اقدام به رها کردن چف یا فلیر کند اما در صورت لزوم خلبان می تواند به صورت دستی اقدام به این کار کند.اصلاح اولین جنگنده Q-5IA برای تبدیل به نمونه Q-5M در اوت 1986 شروع شد و اولین پیش نمونه آن در 30 آگوست 1987 با موفقیت پرواز کرد.این نمونه در همان سال در نمایشگاه هوایی پاریس و سال بعد در نمایشگاه هوایی فارنبو به نمایش عموم گذاشته شد.با وجود آن که این پروژه پس از حوادث سال 1989 لغو شد ولی از تجربیات و فن آوری های استفاده شده در آن در جنگنده Q-5D استفاده شد.
Q-5K
در سال 1987 چین و فرانسه توافقنامه ای را برای ساخت جنگنده Q-5K به منظور جایگزینی با پروژه لغو شد Q-5M امضا کردند.از ویژگی های این نمونه می توان به نمایشگر سربالای تامسون CSF VE-11 ، مسافت یاب لیزری TMV-630 و برخی تجهیزات پیشرفته دیگر اشاره کرد.این توافق نامه به دلایل سیاسی و اقتصادی لغو شد.
Q-5D
به دلیل نیاز نیروی هوایی چین به جنگنده ای پیشرفته تر برای جایگزینی جنگنده پیر و فرسوده Q-5 ، شرکت نانچانگ (هونگ دو) در سال 1990 توسعه نمونه جدیدی از جنگنده Q-5 با نام Q-5D و بر اساس فناوری های به کار رفته در نمونه Q-5M را آغاز کرد.این جنگنده اولین پرواز خود را در اوایل سال 1990 انجام داد و طبق گزارشات تعداد کمی از آن به منظور جایگزینی با جنگنده های Q-5I و Q-5IA به نیروی هوایی چین تحویل داده شده است.
Q-5 نمونه ویژه حملات دقیق
نیروی هوایی چین سال های زیادی به دنبال نمونه ای از جنگنده Q-5 با قابلیت حمله دقیق به اهداف بود.این تلاش منجر به تولید نمونه وِیژه حملات دقیق جنگنده Q-5 در سال 2007 شد.این نمونه دارای نشانه گذار لیزری در زیر دماغه خود است و قابلیت حمل دو بمب 500 کیلوگرمی هدایت لیزری (قابل مقایسه با بمب هدایت لیزری آمریکایی Paveway-I) در زیر بال های خود را دارد.مخزن سوخت خارجی نصب شده در زیر بال های این جنگنده برد آن را به میزان قابل توجهی افزایش داده است.با اینحال نصب مخازن سوخت خارجی و تسلیحات سنگین باعث سنگین شدن بیش از پیش جنگنده خواهد شد و باعث می شود تا توانایی مانور پذیری جنگنده به طور قابل توجهی کاهش یابد.آخرین عکس های اینترنتی نشان می دهد که از این جنگنده در لشگر پنجم نیروی هوایی چین به صورت عملیاتی استفاده می شود.
Q-5J (نمونه دو سرنشینه و آموزشی)
Q-5J نمونه دو سرنشینه و آموزشی خانواده جنگنده های Q-5 است که به منظور جایگزینی با جت آموزشی منسوخ و قدیمی JJ-6 (کپی چینی میگ-19) و برای آموزش خلبانان سری جنگنده های Q-5 توسط شرکت هونگ دو توسعه داده شده است.به منظور بهبود ثبات جنگنده قسمت جلوی بدنه و دم آن از نو طراحی شده است.جت آموزشی Q-5J اولین پرواز خود را در 28 فوریه 2005 انجام داد.این پروژه توسط شرکت هونگ دو و بدون پشتیبانی مالی از سوی نیروی هوایی چین توسعه داده شده است و این شرکت امیدوار است تا نیروی هوایی چین این جت آموزشی را به خدمت بگیرد.
تسلیحات
بر روی تمامی جنگنده های خانواده Q-5 دو توپ 23 میلیمتری Type 23-2K به همراه 100 تیر فشنگ در ریشه بال ها (کنار ورودی های هوا) نصب شده است.این هواپیما دارای 10 جایگاه برای حمل انواع تسلیحات هوا به زمین و هوا به هوا و همینطور مخازن سوخت خارجی است.دو عدد از این جایگاه ها در زیر بدنه (با توانایی حمل هر کدام 250 کیلوگرم) ، دو عدد جایگاه مخازن سوخت خارجی (زیر بال) و 6 عدد جایگاه حمل تسلیحات(با توانایی حمل هر کدام 500 کیلوگرم) نیز در زیر بال ها قرار دارد.
- جایگاه های زیر بدنه هر یک توانایی حمل یک بمب 250 کیلوگرمی را دارند(شامل بمب های چینی 250-2 و 250-3 ، بمب آمریکایی Mk 82 (مارک-82) یا بمب فرانسوی Snakeye و دیگر بمب های مشابه...).در نمونه Q-5E بر روی این جایگاه ها می توان غلاف های فلیر و نشانه گذار های لیزری و مادون قرمز نصب کرد.
- جایگاه های داخلی جنگنده توانایی حمل تسلیحات تا 6 کیلوگرم (25 پوند) را دارند که شامل بمب های کوچک ، راکت اندازهای 11 تایی 57-2 (57 میلی متری) ، 7 تایی (68 میلی مترِی ) ، هفت تایی Type 90-1 (نود میلیمتری) یا راکت انداز 4 تایی 130-1 (100 میلیمتری) می شود.
- بر روی جایگاه های مرکزی بال ها می توان بمب های هدایت شونده کوچک چینی 500 کیلوگرمی ، بمب خوشه ای BL755 با وزن 450 کیلوگرم ، بمب های چینی 250-2 و 250-3 (250 کیلوگرمی)، بمب آمریکایی Mk 82 یا فرانسوی Snakeye ، بمب های 500 کیلوگرمی هدایت لیزری چینی یا مشابه آن ها را نصب کرد.به جای بمب می توان بر روی این جایگاه ها مخازن سوخت با ظرفیت 760 لیتر یا غلاف های اخلالگر الکترونیکی نصب کرد.
- جایگاه های انتهایی بال ها توانایی حمل مخزن های سوخت خارجی با ظرفیت 400 لیتر (مخازن بزرگتر در جایگاه مرکزی بال ها نصب می شود) یا موشک های هوا به هوای PL-2 ، PL-2B ، PL-7 ، AIM-9 یا R550 (ماژیک) را دارند.
مترجم : سینا نوریخانی
منبع : انجمن های تخصصی سنترال کلابز
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)