خوش‌بینی و بدبینی در رفتار سگ‌ها نیز مانند انسان تأثیر می‌گذارد

[پژواک]

تحقیقات جدید دانشمندان بریتانیایی نشان‌می‌دهد که خوش‌بینی و بدبینی در رفتار سگ‌ها نیز مانند انسان تأثیر می‌گذارد. سگ بدبین به هنگام تنهایی هراسان است، اما سگ خوش‌بین آرام است و رفتاری مخرب ندارد. آیا سگ‌ها را هم می‌توان به دو دسته‌ی خوش‌بین‌و بدبین‌تقسیم کرد؟ و آیا خوش‌بینی و بدبینی بر روی انطباق آنها با محیط و تحمل‌یا عدم تحمل‌ناملایمات تأثیر خواهد گذاشت؟

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از دویچه وله ، تحقیقات جدید به هر دوی این سئوال‌ها پاسخ مثبت می‌دهد. برخی از سگ‌ها وقتی که در خانه تنها می‌مانند دائما پارس می‌کنند، وسایل خانه را خراب و یا در منزل ادرار می‌کنند. در حالی که بعضی از آنها با تنهایی در خانه به راحتی کنار می‌آیند و این موضوع تغییری در رفتار آنها به وجود نمی‌آورد.
مطالعه‌ی رفتار سگ‌ها ظن دیرینه‌ی دانشمندان را به اثبات رسانده است، اینکه در میان سگ‌ها نیز خوش‌بین و بدبین وجود دارد.
تفاوت رفتار سگ‌های بدبین و خوش‌بین
سگ‌های بدبین به هنگام تنهایی در منزل رفتاری ناشی از ترس و استرس از خود نشان می‌دهند. در حالیکه سگ‌های خوش‌بین آرام‌اند و در رفتارشان تغییر چندانی دیده نمی‌شود.
این موضوع نشان می‌دهد که در سگ‌ها هم نگاه به نیمه‌ی پر یا خالی لیوان بر رفتار تأثیر می‌گذارد. یعنی سگی که خوش‌بین است تنهایی را به معنای افزایش خطر و امکان وقوع رویدادهای ناگوار تلقی نمی‌کند. اما سگی که بدبین است این موقعیت را اضطراب‌آور می‌یابد. چرا؟ چون منتظر وقوع رخدادی ناراحت‌کننده است.
دانشمندان تیم تحقیقاتی دانشگاه بریستول بریتانیا به ریاست مایکل مندل (Michael Mendl) مطالعات خود را بر روی ۲۴ سگ که به تازگی به مرکز نگهداری حیوانات بی‌سرپرست آورده شده‌بودند انجام دادند.
در نخستین روز آزمایش‌کننده سگی را انتخاب و با او در محیطی بسته به مدت ۲۰ دقیقه بازی می‌کرد.
روز بعد همین سگ را در همان محیط به مدت ۲۰ دقیقه تنها می‌گذاشتند. از طریق ویدئو از رفتار سگ در این مدت فیلم‌برداری می‌شد.
در قدم بعدی تمرکز بر این سئوال قرار می‌گرفت که کدام یک از این سگ‌ها خوش‌بین و کدام بدبین است. به کمک یک آزمایش سگ‌ها را به دو دسته‌ی خوش‌بین و بدبین تقسیم کردند.
نخست ‌به سگ‌ها آموزش دادند که اگر در نقطه‌ای معین از یک مکان بایستند ظرف غذای آنها پر خواهد بود، در حالی که اگر در نقطه‌ی معین دیگری بایستند این ظرف خالی می‌شد.
پس از اینکه سگ‌ها این قانون را فرا گرفتند، آزمایش‌کنندگان ظرف غذا را در نقطه‌ای که میان دو نقطه‌ی تعیین‌شده‌ی نخستین قرار داشت قرار دادند. سگ‌هایی که زودتر به سوی ظرف غذا دویدند در رده‌ی خوش‌بین‌ها و آنهایی که دیرتر به سوی ظرف دویدند در رده‌ی بد‌بین‌ها قرار گرفتند. آزمایش‌کنندگان بر این نظر بودند که سگ‌های بدبین کندتر از خود واکنش نشان می‌دادند چون امید چندانی به یافتن غذا نداشتند.
نتیجه
در قدم سوم رفتار این دو دسته سگ به هنگام تنهایی با هم مقایسه شد. این مقایسه به نتیجه‌ای روشن رهنمون گردید: سگ‌های خوش‌بین به هنگامی که برای مدتی تنها گذاشته می‌شدند رفتارشان حاکی از ترس نبود. در حالی که سگ‌های بدبین تمایلی فزاینده به رفتارهای مخرب از خود نشان می‌دادند.
در روانشناسی انسانی ثابت شده است که احساسات یک انسان می‌تواند بر داوری‌های او تأثیر بگذارد و انسان‌های خوشبخت در موقعیت‌های ناخوشایند تعبیرهای مثبت‌تری از خود نشان می‌دهند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که در سگ‌ها هم این موضوع صدق می‌کند. سگی که نیمه‌ی پر لیوان را می‌بیند به هنگام تنهایی ترس کمتری از خود نشان می‌دهد. در حالی که سگی که نگاهش به نیمه‌ی خالی همان لیوان است به هنگام تنهایی خانه بر سرش خراب می‌شود