آشنایی با هواپیماهای سری x

[N I M A]

هواپیماهای سری x هواپیماهایی تحقیقاتی محسوب میشوند که توسط ناسا به کمپانیهای هواپیما سازی سفارش داده میشوند و هدف اولیه آنها تحقیقات است و در مواردی نادر این هواپیماها از prototype خارج و به تولید انبوه میرسند

[N I M A]

رقابت اصلی در مزایدهء طراحی این بمب افکن به دو شرکت معظم آن زمان، یعنی بوئینگ و نورث آمریکن واگذار شد. به سال 1958 طرح کمپانی نورث آمریکن برای تولید این بمب‏افکن انتخاب شد و قرارداد ساخت امضاء شد. نیروی هوایی نیازمند یک هواپیما با شرائط پروازی ویژه بود. بمب‏افکنی که بتواند با سرعت نزدیک به 3 ماخ (به صورت مداوم) و در ارتفاع بسیار بالا پرواز کند، ضمن آنکه دارای برد پروازی زیادی باشد و بتواند انواع مختلفی از سلاح‏های هسته‏ای و بمب‏های متعارف را حمل کند.

اگرچه تکنولوژی رسیدن به سرعت 3 ماخ به سال 1957 محقق شده بود، اما در XB-70 از این نوع تکنولوژی الگوبرداری نشد. با توسعهء موشکهای دوربرد ضدهوایی (SAM) ، طرح XB-70 همانند B-47 و B-58 برای همیشه کنار گذاشته شد. دلیل این امر نیز، ساقط شدن هواپیمای جاسوسی U-2 به خلبانی فرانسیس گری پاورز به تاریخ یکم می 1960 بر فراز خاک اتحاد شوروی بود که دکترین حملات در ارتفاع بالا را به ارتفاع پائین تغییر داد.

والکایری با توانایی فوق العادهء پرواز در سرعت 3.08 ماخ و برد پروازی بسیار طولانی، بمب‏افکنی با توانایی نفوذ به عمق خاک دشمن از ارتفاع بالا و انجام بمباران اتمی مناطق حساس اتحاد شوروی بود. با توجه به اینکه اولین پرواز این بمب‏افکن سنگین به سال 1964 انجام شده است، باید این هواپیما را از شاهکارهای طراحی جنگنده‏های نظامی دانست که تاکنون نیز رکورددار سرعت در بین بمب‏افکن‏های جهان می‏باشد و بعید است هم توسط بمب‏افکن دیگری رکوردهای آن بتواند شکسته شود.

از نکات بارز طراحی والکایری می‏توان به بدنهء تمام فولادی و تیتانیومی که توان تحمل حرارت تا 350 درجهء سانتیگراد را دارد، پیش سکانهای روی دماغه و ورودی مثلثی شکل موتورهای آن اشاره کرد که هم اکنون در طراحی هواپیماهای فوق مدرن استفادهء بسیار دارد.

در نخستین پرواز آزمایشی XB-70 این بمب‏افکن توانست به راحتی به سرعتی حدود 3 ماخ در ارتفاع 75000 فوتی دست یابد. پروازهای آزمایشی این هواپیما تا سال 1966 ادامه یافت. در یکی از پروازهای آزمایشی، والکایری به راحتی توانست مسافت 1000 مایلی را در زمان 33 دقیقه طی کند!

والکایری از 6 موتور توربوجت YJ-93 ساخت جنرال‏الکتریک سود می‏جست که هرکدام کششی حدود 30000 پاوند ایجاد می‏کردند. این موتورها از سوخت بسیار خاصی به نام اتیل بوران استفاده می‏کردند که بسیار گران‏قیمت بود و در مخازن تعبیه شده در درون بالها ذخیره می‏گشت. موتورها در محفظه‏های مثلثی شکل با خروجی‏های دایره‏ای جداگانه قرار داشتند.

والکایری به دلیل طرح خاص بالها، از پایداری دینامیکی بسیار خوبی در ارتفاع پائین برخوردار بود. به منظور پایداری آیرودینامیکی، بخش خارجی بال با توجه به سرعت هواپیما بین 25 تا 65 درجه به سمت پائین خم می‏شد.

والکایری در پایلونهای میانی می‏توانست تا 16 بمب هسته‏ای یا 50000 پاوند بمب متعارف سقوط آزاد را حمل نماید. والکایری همانند سلف خود B-52 دارای هیچگونه وسیلهء دفاعی نبود و بهترین مدافع آن، سرعت بسیار زیاد و سیستم‏های ضداغتشاش الکترونیکی (ECM) پیشرفته‏اش بود.

برای این بمب‏افکن، چهار خدمه در نظر گرفته شده بود که دو نفر خلبان و دو نفر دیگر مسئول سیستم‏ها بودند. هر 4 خدمه در کپسولهای تحت فشار خاصی (همانند آنچه در سفینه‏های پروازی وجود دارد) قرار می‏گرفتند که تنها راه زنده ماندن در آن سرعت وحشتناک و ارتفاع بسیار بالا بود.

تنها دو فروند از این بمب‏افکن تولید شد. طرح این هواپیما تمام درخواستها و نیازهای نیروی هوایی را طبق قرارداد اولیه تامین می‏کرد ولی آسیب‏پذیری آن در برابر موشکهای SAM باعث کنارگذاری طرح شد زیرا بدنهء هواپیما در هنگام پرواز با سرعت کمتر از 3 ماخ بسیار راحت‏تر قابلیت شناسایی شدن داشت و می‏توانست شکار موشکهای سام اتحاد شوروی قرار گیرد و این به دلیل نوع خاص بال دلتا شکل و نازک آن بود که امکان پرواز با سرعت کم با مانورپذیری بالا در ارتفاع پائین را به هیچ وجه نداشت.

به سال 1961 پرزیدنت جان اف کندی (رئیس جمهور فقید ایالات متحده) به دلیل گران تمام شدن نمونهء اولیهء والکایری (حدود 700 میلیون دلار) دستور داد که تنها به منظورهای تحقیقاتی از این هواپیما استفاده شود زیرا وی به آسیب‏پذیری این بمب‏افکن در جنگ پی برده بود و اعتقاد به استفاده از موشکهای دوربرد هسته‏ای به جای استفاده از بمب‏افکن پیدا کرده بود. بدین ترتیب پروژهء ساخت بمب‏افکن سنگینXB-70 که در سال 1964 اولین نمونه‏اش ساخته شده بود به سال 1969 برای همیشه بسته شد. برخی از کارشناسان نظامی بر این عقیده هستند که طرح بسیار پیشرفتهء XB-70قربانی فشارها و تنگناهای اقتصادی ناشی از جنگ ویتنام گشت.

سانحهء هشتم ژوئن ۱۹۶۶ از نگاه دوربین عکاسی ناسا

سانحه
همانطور که ذکر شد تنها دو فروند از این بمب افکن ساخته شد. هردو بمب‏افکن جهت آزمایشات مافوق صوت در اختیار سازمان ناسا قرار گرفتند اما بمب‏افکن دوم (به شماره سریال 0207 - 62) به تاریخ 8 ژوئن 1966، در یک پرواز آزمایشی مافوق صوت با جنگندهء F-104N برخورد کرد و از بین رفت. در این حادثه، خلبان F-104 به همراه کمک خلبان XB-70کشته شدند اما خلبان XB-70 موفق به پرش از هواپیمای مشتعل گردید. بمب‏افکن اول (به شماره سریال 0001 - 62) از سال 1967 تا 1969 در اختیار ناسا بود و از سال 1969 به مرکز تحقیقات ناسا (Dryden) واقع در کالیفرنیا فرستاد شده و از آن تاریخ تاکنون در آن مکان نگهداری می‏شود.

یادبود دو خلبانی که طی سانحهء هشتم ژوئن ۱۹۶۶ کشته شدند

مشخصات فنی
ماموریت: بمب افکن استراتژیک و مافوق صوت
موتورها: 6 عدد موتور YJ-93 ساخت جنرال‏الکتریک با کشش هرکدام 30000 پاوند (با استفاده از سیستم پس‏سوز)
حداکثر سرعت: 3.1 ماخ در ارتفاع 73000 فوتی
سقف پرواز خدمتی: 77350 فوت
سرعت عملیاتی: 3 ماخ در ارتفاع 72000 فوتی
برد پروازی: 4288 مایل = 6900 کیلومتر
وزن عملیاتی: 534700 پاوند = 243 تن
طول: 185 فوت = 56.39 متر و با احتساب دو لبهء کوچک انتهای بالها = 58.5 متر
فاصلهء دو نوک بال: 105 فوت = 32 متر
مساحت بال: 6296.9 فوت مربع = 585 متر مربع
ارتفاع: 30 فوت و 9 اینچ = 9.4 متر

منبع : www.iiaf.blogfa.com

[N I M A]

بیشتر تاریخ شناسان هوانوردی، چاک ییگر، خلبان آزمایشی نیروی هوایی آمریکا را اولین کسی می دانند که در حال پرواز با هواپیمای آزمایشی X-1، که در حقیقت یک بمب افکن تغییر یافته جنگ جهانی و مجهز به چهار موتور راکت بود، برای نخستین بار دیوار صوتی را در جهان شکست.

هواپیمای X-15

البته تعداد دیگری از خلبانان نیز ادعا نموندند که این کار را زودتر از چاک ییگر انجام داده اند، اما باز هم، رکورد این خلبان معتبرتر است. در سال ۱۹۵۳ میلادی، خلبانی به نام اسکات کراسفیلد، خود را به عنوان اولین خلبانی معرفی نمود که برای اولین بار، از دو برابر سرعت صوت یا همان دو ماخ گذشته است. وی این سرعت را با هواپیمای سکای راکت به دست آورد. در حالی که حدود شش سال طول کشید تا خلبانان از سرعت یک ماخ به سرعت دو ماخ دست پیدا کنند، اما در همین حال تنها نصف این زمان به طول انجامید تا جهان هواپیمایی به سرعت بالای سه ماخ نیز دست پیدا کند. اولین خلبانی که به سرعت سه برابر صوت دست یافت، خلبان آزمایشی نیروی هوایی آمریکا، ملبورن آپت بود که با هواپیمای بل X-2، در ۲۷ سپتامبر ۱۹۵۶ رکورد سرعت را شکست.

هواپیمای X-1

هواپیمای او ابتدا می بایست با یک هواپیمای مادر به سرعت و ارتفاع مناسب دست پیدا کرده و سپس از هواپیمای مادر پرتاب شده و به سرعت مورد نظر خود می رسید. بالاترین سرعت این هواپیما، ۳/۸۵۱ کیلومتر بر ساعت و در ارتفاع ۱۹ کیلومتری سطح دریا اندازه گیری شد. با وجود این موفقیت و شادی بزرگ، به دلیل این که خلبان آپت هیچ گونه تجربه ی پروازی با آن هواپیما را زا قبل نداشت، در هنگام بازگشت به پایگاه ادواردز، سرعت را به طور کامل کاهش نداد و در نتیجه این عمل، کنترل هواپیما از دست او خارج شده و هواپیما به صورت واژگون در آمد. در این حالت او سعی کرد که با صندلی نجات بیرون بپرد، اما دیگر دیر شده بود و خلبان همراه با هواپیمایش به زمین برخورد کرده و منفجر گردید و خلبان جان خود را از دست داد. اما روند دستیابی به سرعت های بالاتر، باز هم ادامه پیدا کرد و سرانجام هواپیمای X-15، در هفتم مارس ۱۹۶۱، سرعتی بالاتر از چهار ماخ یا ۴/۶۷۵ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۲۳ کیلومتری سطح دریا دست یافت. در این عملیات فوق العاده، کنترل هواپیما در دست کاپیتان رابرت وایت از نیروی هوایی آمریکا بود.
سه ماه بعد، در ۲۳ ژوئن ۱۹۶۱، خلبان وایت بار دیگر سوار هواپیمای مقتدر خود شده و قدم بعدی در رسیدن به سرعت های بالا را تحقق بخشیده و به سرعت باور نکردنی ۵ ماخ دست پیدا نمود. بالاترین سرعتی که خلبان در این پرواز بدان دست یافت، سرعتی معادل ۵/۸۰۰ کیلومتر بر ساعت در ارتفاعی برابر با ۳۲/۸۳۰ متر از سطح دریا بود. اما انگار این خلبان دست بردار نبود، چرا که بار دیگر در ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۱، یعنی در همان سال برای بار سوم، در اقدامی بی نظیر به قدم بعدی سرعت های بالا دست یافته و نام خود را به عنوان اولین خلبانی رقم زد که بالاتر از سرعت ۶ ماخ پرواز کرده است. این بار او سرعتی معادل ۶/۵۹۰ کیلومتر بر ساعت را در ارتفاعی پایین تر از دفعه قبل، یعنی ارتفاع ۳۰/۹۷۰ متری به دست آورد. اگر چه حدود ۹ سال به طول انجامید تا بشر از سرعت ۱ ماخ به ۳ ماخ دست پیدا کند، اما تنها ۹ ماه طول کشید که خلبانی بتواند از سرعت ۳ ماخ به ۶ ماخ دست پیدا کند. آخرین سرعتی که برای هواپیمای افسانه ای X-15 به ثبت رسید، چند سال بعد و به وسیله خلبانی به نام ویلیام پیت نایت بود.
در سوم اکتبر ۱۹۶۷، خلبان نایت رکورد سرعت ۷/۲۷۴ کیلومتر بر ساعت را در ارتفاع ۳۱/۱۲۰ متری سطح دریا به دست آورد. رکورد این خلبان، بالاترین سرعتی بوده است که به وسیله یک هواپیمای سرنشین دار در طول تاریخ به ثبت رسیده است. تنها وسیله ای که با سرعتی بیش از رکورد یاد شده و با سرنشین پرواز کرده باشد، شاتل فضایی آمریکاست که با سرعت ۲۸ ماخ، قادر به پرواز است، اما چون این وسیله یک موشک بیرون جوی محسوب می شود، رکورد آن در حیطه هواپیماها کاربردی ندارد. در ۲۷ مارس سال ۲۰۰۴، هواپیمای بدون سرنشین X-43 ناسا رکورد خلبان نایت را شکست. در حالی که تمامی هواپیماهایی که به سرعت های بالا برای نخستین بار دست یافتند، به موتورهای موشکی مجهز بودند.

هواپیمای X-43 مجهز به موتور جت هوادمی موسوم به سکرم جت می باشد و به همین دلیل است که این برنامه چنین هواپیمایی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. این هواپیما برای نخستین بار با سرعت ۸۳/۶ ماخ به مدت ۱۱ ثانیه پرواز نمود. این سرعت معادل ۷/۷۰۰ کیلومتر بر ساعت در ازتفاع ۲۸/۹۹۵ متری می باشد. درست چندماه بعد، در ۱۶ نوامبر سال ۲۰۰۴، هواپیمای مشابه دیگری به سرعتی نزدیک به ۱۰ ماخ دست پیدا کرد. این هواپیما ابتدا با هواپیمای کمکی و مادر بی ۵۲ به ارتفاع مناسب حمل شد و پس از جداشدن از بوستر کمکی در ارتفاع و سرعت بهینه، موتور سکرم جت این هواپیما را با سرعت ۸/۹ ماخ یا ۱۱/۰۰۰ کیلومتر بر ساعت پیش راند.

هواپیمای آزمایشی ناسا X-43 که رکورد سرعت را شکست

از آن زمان که صدای رعد آسای شکستن دیوار صوتی برای اولین بار بر فراز بیابانی در آمریکا شنیده شد، تا آن زمان که هواپیمای آزمایشی سازمان ناسا به سرعت ده برابر صوت دست یافت، زمانی برابر با حدود پنجاه سال طلایی که در طی آن آینده صنعت هوایی جهان رقم خورد و جهان هواپیمایی به پیشرفت های بسیار و البته موثری نایل آمد، سپری می شود. این گام های بزرگ، همه و همه نتیجه تلاش، پایداری، پشتکار و مداومت بی نظیر افرادی مانند من و شماست.

گرد آورنده آرمان

[N I M A]

.32 قورباغه چاق

اين هواپيما كه توسط بخش نظامي بويينگ (بويينگ با خريد شركت مكدانل داگلاس به بازار هواپيما هاي نظامي وارد شد) براي رقابت در برنامه ي جنگنده ي ضربتي مشترك(JSF) ساخته گرديد. كارايي هاي اين هواپيما بسيار شبيه به x.35(يا همان f.35) رقيبش بود
اما ايراداتي هم داشت اين طرح هيچگاه نتوانست به اهدافي كه براي آن ساخته مي شد برسد هميشه يك پله از رقيبش پايين تر بود بزرگي بدنه ي آن موجب شده بود به آن لقب قورباغه چاق را بدهند البته لقب بدتري هم داشت بين خودمان باشد (به نام مونيكالوينسكي )كه منشي و معشوقه كلينتون بود خوب بگذريم در صنعت هوايي هميشه مي گويند هواپيماي زيبا خوب هم پرواز ميكند البته بگم مهمترين دليل انتخاب f.35 ارزان تربودن و باتجربه تر بودن لاكهيد و پنهانكاري بيشتر آن بود در ضمن قابليت عمود پرواز بودن با شيوه اي بهتر چون در اين مدل(x.32) ايراداتي داشت كه مربوط به اندازه ي بدنه و جايگاه دريچه هاي زيرين بود كه كمي تعادل را برهم مي زد (بويينگ تصمصم گرفته بود از توليد مستقيم نيروي رانش عمودي استفاده كند كه اين يعني وزن بيشتر)واما مزايا : نگهداري x.32 هزينه كمتري داشت و دوره ي عمر آن نيز بيشتر بود اما اين مزايا نتوانست جلوي شكست بويينگ را بگيرد در پايان



مشخصات:

بيشينه سرعت: Mach 1.5

موتور: يك دستگاه Pratt & Whitney F119-614C turbofan با رانش 155 kN

ابعاد:
Length (X-32A) 47.42 ft (14.47 m)
(X-32B) 46.00 ft (14.03 m)
Wingspan (X-32A) 36.00 ft (11.00 m)
(X-32B) 30.00 ft (9.15 m)
Height 13.33 ft (4.07 m)

سلاح: آزمايش هاي تسليحاتي اين هواپيما هيچگاه تكميل نشد بنابر اين هيچ ليست درستي در دست نيست

[N I M A]

Hypersonic Planes

NASA's experimental space plane, the X-43A, set a new speed record for aircraft on November 16, 2004. In the unmanned test flight, the plane reached Mach 10 -- 10 times the speed of sound, or about 6,600 miles (10,600 kilometers) per hour. This flight broke the previous speed record of Mach 7, set in March 2004 by the X-43A in a previous test flight.

What sets the X-43A apart from other rocket-powered aircraft is that it is powered by a scramjet engine. Instead of using onboard oxygen to combust the hydrogen fuel, the scramjet scoops up oxygen as it travels through the atmosphere. By eliminating the need for onboard oxygen, cutting the weight of the spacecraft, the X-43A could lead to cheaper Earth-to-orbit space travel.

In this article, we'll take a look at hypersonic planes and learn about their air-breathing engines.

Living On Air

The futuristic X-43A prototype looks like a flying surfboard. It’s thin, has a wingspan of 5 feet (1.5 m), measures 12 ft (3.7 m) long and 2 ft (0.61 m) thick and weighs 2,800 pounds (1,270 kg). But the most unique feature of the X-43A is its engine.



The best way to understand an X-43A’s air-breathing engine is to first look at a conventional rocket engine. A typical rocket engine is propelled by the combustion created when a liquid oxidizer and a hydrogen fuel are burned in a combustion chamber. These gases create a high-pressure, high-velocity stream of hot gases. These gases flow through a nozzle that further accelerates them to speeds of 5,000 to 10,000 mph (8,000 to 16,000 kph) and provides thrust. For more information on rocket engines, check out the article How Rockets Work.

The disadvantage of a conventional rocket engine is that it requires a lot of onboard oxygen. For example, the space shuttle needs 143,000 gallons of liquid oxygen, which weighs 1,359,000 pounds (616,432 kg). Without the liquid oxygen, the shuttle weighs a mere 165,000 pounds (74,842 kg).

An air-breathing engine requires no onboard oxygen. The X-43A scoops up oxygen as it flies through the atmosphere. In an Earth-to-orbit mission, the vehicle would store extra oxygen onboard, but less than what a space shuttle requires.

[N I M A]

قبل از هرچيز با عرض پوزش دسته بندي بهتري براي اين هواپيماي تخيلي پيدا نكردم
طبق تحقيقات من اين هواپيما يك دروغ محضه!!!

در درجه اول بايد بگم كه arura در واقع اسم شفق قطبي است كه بسيار زيبا و فريبنده نمايان مي گردد
در اواخر جنگ سرد ظهور b.2 غوغايي به پا كرد و حالا در قرن 21 اخباري مشكوك از پرنده اي مشكوك تر به گوش مي رسد گفته مي شود arura هواپيمايي بمب افكن و نامرعي خواهد بود بسيار پيشرفته تر از f.22 يا b.2 مشخص نيست باسرنشين است يا بي سرنشين همچون x.45 يا x.37 اما احتمالا قرار است پرنده اي باشد با مداومت پروازي زياد كه بتواند تا قلب دفاع هوايي دشمن پيش رود و بدون شناسايي شدن اهداف معموريتي خود را هدف قرار داده به سلا متي باز گردد در ضمن هزينه هاي نگهداري سنگيني همچون b.2 نداشته باشد اگر تا بحال general را بازي كرده باشيد حتما شكل ان را مي شناسيد
قرار است arura قابليت پرواز با بيش از سه ماخ را داشته باشد(حد اقل يك پيش نمونه از آن ساخته شده كه اعلام نگرديده)
متاسفانه هيچ اطلاعاتي از مشخصات آن در دست نيست به جز اين
Speed:
Speeds are reported to be in the range of Mach 5-8.

Length:
110 feet (33.5 meters)

Wingspan:
60 feet (18.2 meters)

Ceiling:
150,000 feet (28.4 miles
________________

[diamonds55]

سرعت: حدود 3600 كيلو متر بر ساعت

سقف پرواز: 28 كيلو متر

هواپيماي جاسوسي الكترونيكي و اپتيكي اس آر ۷۱ براي تامين نيازهاي نيروي هوايي امريكا به منظور كسب اطلاعات حياتي و استراتژيك دشمن به كار گرفته ميشد و امروزه به دليل هزينه سنگين (بسيار سنگين ) عملياتي نگه داشتن اين هواپيماي سريع و بلند پرواز از خدمت كنار گذاشته شده است . از اين هواپيما فقط ۱۰ فروند ساخته شده و ۲فروند هم اكنون براي پروازهاي آزمايشي ناسا به كار گرفته ميشود .اين پرنده به قدري در ارتفاع ۲۵ كيلومتري زمين سرعت مي گرفت كه كنترل آن به تنهايي از عهده خلبانان آن خارج بود و با كمترين اشاره به هوك (دسته فرامين و پرواز) سريع تغيير سمت و جهت مي داد و اين يعني خارج شدن از كنترل و سقوط . كنترل فرامين آن نسبت به افزايش سرعت توسط كامپيوتر !! هواپيما سخت ميشد. خلبانان اين هواپيما در يك كابين مخصوص تحت فشار قرار مي گرفتند و لباسهايي شبيه به لباس فضا نوردان مي پوشيدن . فشار كاري در اين هواپيما بسيار زياد است .خلبانان به طور متوسط بعد از انجام هر پرواز ۵ ساعته ۴ كيلوگرم وزن كم مي كردند و فشارهاي عصبي فراواني به آنان وارد ميشد .

[N I M A]

سرعت فوق العاده این هواپیما از طراحی ورودیهای هوای موتور اون نشات گرفته
ممنون از مطلب خوبتون