اشعار زیبا در وصف حضرت زينب (س)

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

ای که بوی کربلا می آید از میلاد تو
هر گلی یابد صفا چون می نماید یاد تو

گل بخوانندت ولی گلها همه مست تو اند
سدره و طوبی بود یک شاخه از شمشاد تو

خسته بودم از سراب کاذب آزادی ام
تا اسیرت شد دلم ، گردیده ام آزاد تو

کاروان سالار عشقی ، قبله اهل دلی
با ورودت بیت عترت می شود دلشاد تو

ای گل زهرا نسب ای غنچه باغ علی
عشق و مستی هم بود در این جهان همزاد تو

مقدمت بوی بهشت فاطمیون می دهد
فخر بنماید خدا بر عالم ایجاد تو

آرزومند دعایت در نماز شب حسین
همره او اهل گیتی طالب امداد تو




http://www.ayehayeentezar.com/thread33621.html

- - - به روز رسانی شده - - -

مدینه امشب ز صفا پر شده
از می جام مصطفی پر شده

حال و هوای شهر مستان خوش است
وقت وصال یار عاشق کش است

موسم مشتاقی و مستی شده
باز شب باده پرستی شده

ساقی آسمانیان می دهد
به عاشقان جرعه پیاپی دهد

مستی میخانه ز حد گذشته
کار ز امداد و مدد گذشته

مگر عنایتی که ساقی کند
مدد از آن جرعه باقی کند

جام الستی اش لبالب کند
بر لب خود یاد ز زینب کند

زینب اگر نبود مستی نبود
عشق نبود و کل هستی نبود

نه اختران و ماه و آسمانی
نه کوکب و نه شمس و کهکشانی

بوده خدا و غیر او دگر هیچ
نبوده جز او ز کسی خبر هیچ

به رمز لولاک بگوید خدا
که خلقتی نبوده بی مصطفی

گفته نبی که من خود از حسینم
گرچه خودم باعث عالمینم

بدون زینبش حسینی نبود
چو جلوه در کرب و بلا می نمود

مرا چنین عقیده و مذهب است
هر دو جهان یکسره از زینب است

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

مدینه امشب ز صفا پر شده
از می جام مصطفی پر شده

حال و هوای شهر مستان خوش است
وقت وصال یار عاشق کش است

موسم مشتاقی و مستی شده
باز شب باده پرستی شده

ساقی آسمانیان می دهد
به عاشقان جرعه پیاپی دهد

مستی میخانه ز حد گذشته
کار ز امداد و مدد گذشته

مگر عنایتی که ساقی کند
مدد از آن جرعه باقی کند

جام الستی اش لبالب کند
بر لب خود یاد ز زینب کند

زینب اگر نبود مستی نبود
عشق نبود و کل هستی نبود

نه اختران و ماه و آسمانی
نه کوکب و نه شمس و کهکشانی

بوده خدا و غیر او دگر هیچ
نبوده جز او ز کسی خبر هیچ

به رمز لولاک بگوید خدا
که خلقتی نبوده بی مصطفی

گفته نبی که من خود از حسینم
گرچه خودم باعث عالمینم

بدون زینبش حسینی نبود
چو جلوه در کرب و بلا می نمود

مرا چنین عقیده و مذهب است
هر دو جهان یکسره از زینب است

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

تـو برای خلقت حوا بـه دنـیا آمدی
پس تو پیش از حضرت دنیا به دنیا آمدی

اشک با تو از دل زهـرا تولد یافته است
مادرت دریا خودت دریا به دنیا آمدی

جای زمزم عشق از زیر قدمهایت شـکفت
بانوی بانی باران تا به دنیا آمـدی

بعد تو ضرب المثل شد دختران بابائیند
زین سبب تو زیـنت بابا به دنیا آمدی

تو در آغوش حسینت خــنده ات گل می کند
پس به خاطر خواهی ارباب دنـیا آمدی

گریه کمتر کن سلام زینب قلب صبور
تو برای روز عاشورا به دنیا آمدی

دارد از امروز کار خانه یادت می دهد
مادر خانه پس از زهرا به دنیا آمدی



شاعر : صابر خراسانی

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

دیده بگشوده به دنیا زینب کبری
تهنیت گو بر علی و مادرش زهرا

ای نور عین کوثر زهرا
جان حسین زینب کبری
خوش آمدی ای گل زهرا

نرگس شور و شعف زد غنچه در عالم
هر چه گویش در مقامش اندک است و کم

بر پیکر عالمین جان است
این دختر شیر یزدان است
خوش آمدی ای گل زهرا

بر جمال دلبر خود دیده بگشوده
او که از روز ازل مست حسین بوده

یار ولی نور وجه الله
دخت علی یار ثارالله
خوش آمدی ای گل زهرا

خانه ی زهرای اطهر گشته گلباران
از قدوم دخترش ، آن عصمت یزدان

آن بانوی فرد و بی همتا
نور دل عترت طاها
خوش آمدی ای گل زهرا

ما ازین بانو به درد خود دوا خواهیم
دسته جمعی یک سفر کرببلا خواهیم

عشق حسین ، آبروی ما
کرببلا ، آرزوی ما
خوش آمدی ای گل زهرا

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

ای بحر کمال گوهر آوردی
ای کوثر وحی کوثر آوردی

ای نخل امید نوبر آوردی
ای ماه خجسته اختر آوردی

ای دخت رسول دختر آوردی
زینب؟ نه، حسین دیگر آوردی

بر نفس رسول زیب و زین است این
سر تا به قدم همه حسین است این

تو وجه خدایی و تجلا او
تو روح محمدی و اعضا او

تو بحر کمال و در یکتا او
تو باغ بهشت و نخل طوبا او

او با تو بود شبیه و تو با او
الله الله تو زینبی یا او

بانوی زنان عالم آوردی
بعد از دو مسیح مریم آوردی

آیات خداست نقش رخسارش
در چشم رسول حسن دادارش

شمشیر علی است تیغ گفتارش
زهرا شده محو چشم بیدارش

هم مرغ دل حسن گرفتارش
هم چشم حسین محو دیدارش

آیینۀ احمد است این دختر
قرآن محمد است این دختر

هم مام ائمه را بهین دختر
هم عصمت و زهد و صبر را مادر

هم فلک نجات را بود لنگر
هم خون حسین را پیام آور

هم در یم خون امام را یاور
هم قافلۀ قیام را رهبر

هم خون شهید جرعه نوش او
هم خشم حسین در خروش او

آیینۀ پنج تن، جمال او
شرمنده جلال از جلال او

پرواز کمال از کمال او
یک فاطمه حلم در خصال او

عاشور حسین شور و حال او
پیشانی غرقه خون مدال او

خون شهدا هماره مدیونش
در صبر و رضا حسین ممنونش

ای کوفه و شام کربلای تو
ای سینۀ خلق نی نوای تو

ای صورت صبر نقش پای تو
ای آیۀ کاف و ها ثنای تو

حق شیفتۀ خدا خدای تو
فریاد علی است در صدای تو

میراث کمال از رسل داری
استاد ندیده علم کل داری

تو عالمۀ ندیده استادی
ویران گر کاخ ظلم و بیدادی

صد کرب و بلا خروش و فریادی
با کوه ملال سرو آزادی

زهد و شرف و عدالت و دادی
در موج غم از وصال حق شادی

با آن همه داغ از شکیبایی
چشم تو ندید غیرزیبایی

بر چهره جمال دادگر داری
اعجاز خطابه از پدر داری
تقدیم حسین دو پسر داری
دو مهر ز ماه خوب تر داری

تو باب حسین و باب زهرایی
تو ماه دو آفتاب زهرایی

تو ام مصائبی و مام صبر
زیبد که بخوانمت امام صبر

در دست اراده ات زمام صبر
با صبر تو زنده گشت نام صبر

مرهون تو تا ابد نظام صبر
ای هر نفس تو یک پیام صبر

بر صبر تو از هزار زخم تن
در مقتل خون حسین گفت احسن

سوگند به ذات قادر بی چون
شکرانه سرودنت به موج خون

با جسم کبود و گیسوی گلگون
کاری است ز حد وهم ما بیرون

ای نهضت کربلا به تو مدیون
ای داده شکست ها به خصم دون

تو خون حسین را بقا دادی
حتی به شهید ارتقا دادی

باید به جهان پیمبری آید
در ملک وجود حیدری آید

چون فاطمه باز مادری آید
مانند حسن برادری آید

میلاد حسین دیگری آید
تا چون تو خجسته خواهری آید

عالم به ولایت تو می نازد
«میثم» به عنایت تو می نازد

شاعر:غلامرضا سازگار

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

امشب شب میـلاد امید حسین است
عید حسین عید حسین عید حسین است

گویـی خدا کوثر به کوثر داده امشب
یک حیدر دیگر به حیدر داده امشب

کوثـر بــه روی دامـن کوثـر ببینید
قـرآن به روی دست پیغمبـر ببینید

امشـب دوبــاره پنـج تـن را آفریدند
احمد، علی، زهـرا، حسن را آفریدند

در پنج مهـر آمد بـه دنیـا مـاه دیگر
یــا آمــده میــلاد ثــارالله دیگــر؟

بـر زینـت دیــن خـدا زین اب آمـد
الله اکبــر! زینـب آمــد زینـب آمـد

در خلق و خو زهرا و ختم‌المرسلین است
هنگام خطبه یک امیرالمؤمنین است

این شیردخت شیر حی کردگار است
فریاد، نه! حتی سکوتش ذوالفقار است

هــر صبحـدم بـا یـاد او یک یادواره
هــر روز دازد عید میــلادی دوبـاره

چشم علـی بـر چهـرۀ زهرایی اوست
در چشم شیعه اشک عاشورایی اوست

بــا گریــه می‌جــوید امـام کربلا را
انگــار می‌بینــد قیـــام کربـــلا را

اُم و اَب و جان و سرم گردد فدایش
انگـــار آوای علــی دارد صــدایش

این عمۀ سادات این، زهرای زهراست
این مثـل زهـرا مـادرش ام‌ابیهـاست

این انبیا و پنج تن را نور عیـن است
زین اَب و زین اُم و زین حسین است

سر تا قدم جان است و جانانش حسین است
می‌گرید و گهواره‌جنبانش حسین است

در خواب و در بیداری خود با حسین است
در هر گل لبخند او یک یاحسین است

الله اکبــر! از کمــال و از جــلالــش
الحق کـه شیـر فاطمـه بــادا حلالش

گر شیرحق شیر حقش گوید،عجب نیست
عطر بهشت از سینه‌اش بوید، عجب نیست

کــرب‌وبــلا بی‌نــام او معنــا نـدارد
لـوح رضــا بـی‌صبــر او امضــا ندارد

هر خطبـه‌اش یک سورۀ آمـال نهضت
هر جملـه‌اش یک آیـۀ اکمـال نهضت

پیوسته بــوده جـا در آغــوش الهش
از گـاهــواره تــا کنــار قتلـگــاهش

وقتی سخن مثل امیرالمؤمنیـن گفت
بر او سـر بــالای نیـزه آفـریـن گفت

با احمـد و زهـرا و حیـدر هم‌صدا بود
الحـق کـه او پیغمبـر خـون خدا بود

چشم حسین از خطبۀ او گشت روشن
احمد، علی، زهرا، حسن، گفتند احسن

وقتی که شد با خنجر خونین لبش جفت
هم بوسه می‌زد هم خدا را شکر می‌گفت

با سیل اشکش عقده از دل باز می‌کرد
اول سفـر را بـی حسیـن آغاز می‌کرد

انگــار می‌بینـم تـن در خـون تپیده
بــر او اذان گوینـد رگ‌هــای بـریده

در گریــۀ او ناقه‌هــا امــداد کـردند
گویــی فـرات دیگــری ایجاد کردند

آتش بــه ســوز سینــۀ او باد می‌زد
تنهـا بــرای او جــرس فریـاد می‌زد

لب‌ها ترک‌خوردۀ فضا در چشم‌ها دود
آب فـرات از خجـلت زینـب گِل‌آلود

صحرا‌به‌صحرا کـوبه‌کـو منزل‌به‌منزل
زینب، سوار و فاطمـه دنبـال محمل

زینب، همیشه یاد او هـم گریه دارد
حتـی شب میـلاد او هـم گریه دارد

در هر مقامی یاد او یاد حسین است
میلاد او هم مثل میلاد حسین است

از آن روزی که پیغمبر نبی بود
زینب حسینی و حسینـش زینبـی بود

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

سـلام فاطمـه! مـرآت داور آوردی
زهی که خون خدا را پیمبر آوردی

ببـال کوثـر احمد که کوثر آوردی
بـرای حیـدر کـرار، حیـدر آوردی

به روی دامن تو شیرْدخت شیرِخداست
درون سینـۀ او قلـبِ سیدالشهداست

سپهر عصمت! کوکب، مبارکت باشد
تحیـت از طـرف رب مبـارکت باشد

عجب شبی بوَد امشب، مبارکت باشد
شـب ولادت زینـب مبـارکت بــاشد

محمّد آمده یا حیدر است این دختر؟
بگـو که فاطمۀ دیگر است این دختر

فرشتگان! همـه از جـای خـود قیـام کنید
کنــار فاطمــه بــر زینب احتــرام کنید

به خاک مقدمشان سجده صبح و شام کنید
همــه بــه فاطمـه و دخترش سلام کنید

تمـام فاطمه زیـن اب است این دختر
ادب کنید همه، زینب است این دختر

کریمه‌ای که کرامت به او برازنده است
شرف، جلال، زعامت به او برازنده است

نجــات اهـل قیامت به او برازنده است
خدا گـواست: امامت به او برازنده است

شکوه حیدری‌اش بین، مگو که حیدر نیست
خطابه‌خوانــی او کــم ز فتـح خیبر نیست

هنوز شیر ننوشیده ذکر حق سخنش
ز شیـر بهتـر، نـام حسین در دهنش

شمیم فاطمـه آیـد ز بــوی پیرهنش
روان و روح بـزرگ حسیـن در بدنش

ز مهد آمده هم‌سنگرِ امام حسین
نگاه دوخته بر حنجر امام حسین

کسـی کــه بــر سر عالم علم زند، این است
کسـی کــه حکـم خـدا را رقم زند این است

کسی که نقش شیاطین به هم زند این است
کســی کـه شعله به کاخ ستم زند این است

زبان زندۀ حیدر خطابه‌خوان خداست
پیــام‌آورِ پیغــام‌آورانِ خــداست

الا زمام سخن همچنان به فرمانت!
نگاهبــان شهیــدان! خدا نگهبانت

محمّـد و علـی و فـاطمه ثناخوانت
تو زینبــی، پدر و مادرم به قربانت!

عجب نه، گر به حضورت علی قیام کند
سـر حسین، سـر نـی به تو سلام کند

نگفته‌هـای علـی جملـه جمله بر لب توست
کلاس فاطمه- مکتب نرفتـه- مکتب توست

شبی که ماه در آن آب می‌شود، شب توست
تـو آسمانـی و رأس حسین، کـوکب توست

تو مریم دو مسیحی که شد جدا سرشان
مسیـح بوسـه گذارد به زخم پیکرشان

کسـی کـه بــر تــو کند اشک خود روان ز دو عین
به حق که هم به حسن گریه کرده، هم به حسین

چرا که هست تمام وجود تو، حسنین
گریستن به تو هم دین ما بود، هم دیْن

تو با شهامت و صبرت، حسینی و حسنی
حسینی و حُسینی، نـه، تمـامِ پنج تنی

ولادت تــو خبــر از محـرم آورده
به درگهت سر تسلیم، عالـم آورده

به پیشگاه تـو تعظیم، مریـم آورده
نه، در حضور تو مردانگی کم آورده

به پیش سیل بلا کوه محکمی زینب
زنـی و سـرور مـردان عالمی زینب

الا ســلام خداونــد بـــر ســرآغازت
چهل عروج ز خود تا خداست پروازت

بـه هـر خطابـه هـزاران هزار اعجازت
سـر حسین بـه بالای نـی، سرافرازت

اسارت تو کمال شهادت شهداست
خطابه‌های تو رمز سعادت شهداست

تو آسمــان جــلال کرامتــی زینب
تــو پاســدار مقــام امامتــی زینب

تو مـادر شهــدا تــا قیامتــی زینب
قدت خمید، ولی راست قامتی زینب

چه می‌شود ز کرم ای محیط صبر و رضا
کـه نخــلِ «میثم» آلوده را کنی امضا؟

شاعر : غلامرضا سازگار

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

خدای من! صدف بحر نـور، گوهر زاد
ادب کنید که دخت رسول، دختر زاد

چه دختری که ز مردان دهر، بهتر زاد
بـرای حیــدر کـرار، بـاز، حیــدر زاد

به جلوۀ حسنینش خجسته خواهر زاد
یقیـن کنیـد کـه ام‌الحسین دیگر زاد

سلام باد بر این خواهر و به خواهری‌اش
خـدای داده مقــام حسیــن‌ پروری‌ اش

محمدنـد و علـی هر دو محـو دیدارش
نشان بوسـۀ زهــرا بــه مـاه رخسارش

هــزار مریــم و هاجـر شـده گرفتارش
شـرف گرفتـه شرافت بـه ظل دیوارش

عفـاف و عصمت و ایثار، جنس بازارش
فقط به روی حسین است و چشم بیدارش

برات عفو خدا ریخته است در قدمش
یقیـن کنیـد بود قلب فاطمه حرمش

چـه دختـری که جلال پیامبـر دارد
ز خردسالی خـود صـولت پـدر دارد

فرشته‌ای‌ ست ولی صورت بشـر دارد
نه! بلکه طینتی از حور، خوب‌تر دارد

بـه سیـدالشهـدا الفتــی دگـر دارد
از آن جمال، محال است چشم بردارد

فقط نه محو جمالش نبی شده امشب
حسینِ فاطمـه هم زینبی شده امشب

حجـاب فاطمه از چادرش نمودار است
ز کودکی به علی مثل مادرش یار است

مقـــام ام‌ابیهـــایی‌اش ســزاوار است
چو ذوالفقار، زبانش به خطبه کرار است

حسین از وی و وی از حسین، سرشار است
نمــاز نافلـه‌اش را خـدا خریـدار است

زهی نمـاز شب آن حقیقت زهرا
که سیدالشهدا گفت التماس دعا

جمال اوست به چشم علی تماشایی
خطابه‌‌هاش همـه حیدری و زهرایی

نکــرده شـوی بــود مادر شکیبایی
گرفتـه سایـه‌اش از آفتــاب زیبایی

نهـاده چهـر بـه خاک درش توانایی
نخوانـده درس، معلـم بـود به دانایی

ز خردسـالی پرواز کرده تا حیدر
به ذوالفقار زبانش نوشته یاحیدر

در آسمــان علـی اختــری چنین باید
ز کوثـــر نبــوی کوثــری چنین باید

کنـار خـون خـدا خواهـری چنین باید
به حلم و صبر و رضا مادری چنین باید

به بانـوان جهـان رهبـری چنین باید
به حق که فاطمه، دختری چنین باید

نه صبر رفت ز دستش؛ به صبر فرمان داد
کنـار مقتـل خون بـر امام خود جان داد

تو کیستی که علی‌گونه رهبری کردی؟
به صبـر و همت و ایثار، مادری کردی

سلام بر تو که خون را پیمبری کردی
تو بـا خطابـه‌‌ات اعجاز حیدری کردی

تو بـا امــام شهیــدان برابـری کردی
تو مثـل فاطمـه اسـلام‌پروری کردی

حسین، فلک نجات است و ناخداش تویی
علــی زبـان خـدا باشـد و صداش تویی

سلام بر تـو که تـو هم فرشتـه هم بشری
سلام بر تو که هم تیغ خشم و هم سپری

سلام بر تو که در صبـر، مادر و پدری
سلام بر تو که بر هفت شهر نور، دری

سلام بر تو که در بحر معرفت گهـری
سلام بر تو کـه تیـغ زبـان دادگــری

سلام بر تو که آیینۀ حسینی تو
شـرار سوختۀ سینۀ حسینی تو

تو مثـل مادر خـود بی‌نهایتی زینب
تو کـل کرب‌و‌بـلا را حـکایتی زینب

تو چون حسین، چراغ هدایتی زینب
تو در صحیفـۀ ایثــار، آیتـی زینب

تو بحــر موج‌فــزای عنـایتی زینب
تو فوق مـدح و ثنـا و روایتی زینب

مصائب تـو بـه چشمت قلیـل بود قلیل
سر بریده به چشمت جمیل بود جمیل

صدای توست صـدای خـدای ذوالمنت
سلام گـرم همـه انبیا بـه جـان و تنت

زبان تـو تبـر و خطبه‌هــای بت‌شکنت
روان و روح بزرگ علـی‌ست در بـدنت

یزیــد، لاشـۀ مـردار گشت با سخنت
حسین بوسه زد از زیر چوب بر دهنت

هماره تا که بود آب و خاک و آتش و باد
نثار خاک رهت اشک چشم «میثم» باد

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

خانه فاطمه آنروز تماشايي بود
كه فضا جلوه گر از آيت زيبايي بود

در بهاري كه نسيمش نفس جبريل است
گل ناز دگري رو به شكوفايي بود

خانه اي را كه خدا جلوه عصمت بخشيد
در و ديوار پر از نقش شكيبايي بود

تا بيايند به تبريك محمد جبريل
با ملائك همه در حاال صف آرايي بود

به خدا چشم خدا دست خدا وجه خدا
ز جگر گوشه خود گرم پذيرايي بود

تا كه قنداقه او را به بر اورد حسن
حالتي رفت در آنجا كه تماشايي بود

ساكت از گريه نشد تا كه حسينش نگرفت
اين دو را چون كه ز آغاز شناسائي بود

دختري داشت در آغوش محبت زهرا
كه سراپا همه ايينه زيبايي بود

دختري داشت سراپاي همانند علي
زينبي داشت كه ذاتش همه زهرايي بود

پنج تن آل عبا در دو جهان آقايند
وز شرف زينبشان وارث آقايي بود

پنج معصوم به او معرفت آموخته اند
كه ز ايمان و يقين در خور يكتايي بود

وصف او عالمه غير معلم شده است
تا به اين مرتبه اش پايه دانايي بود

بود از صبر و رضا نايبه خاص امام
نازم او را كه به اين قدر توانايي بود

كربلا صحنه عشق است و در آن صحنه عشق
همت زينب نستوه تماشايي بود

به علمداري صحراي بلا كرد قيام
رهبر قافله عشق به تنهايي بود

يك زن و آنهمه داغ دل و آنقدر شكيب
عقل از اين واقعه در چنبر شيدايي بود

ديده ام كور كه شد خاك نشين ره شام
آنكه خاك در او سرمه بينايي بود


سيد رضا م‍‍ويد

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

او تولد یافت طنازی کند
با الفبای جنون بازی کند

او تولد یافت گردد نور عین
تا شود سرمست از جام حسین

او تولد یافت تا زینب شود
در سخن علامه مکتب شود

آری آری زینب آمد بر جهان
تا شود همگام عاشورائیان

در حوادث یار می خواهد حسین
محرم اسرار می خواهد حسین

کیست زینب تابع فرمان دوست
هفت شهر عشق زیر گام اوست

کیست زینب صاحب عنوان عشق
تاج خونین سر سلطان عشق

عشق هر جا خود نمایی می کند
نام زینب دلربایی می کند

هر کجا منشور ضد مکتب است
بی گمان الغاء آن با زینب است

نوحه خوان!شعری بخوان زینب پسند
تا شوی در پیش زهرا سر بلند

نکته ای گویم به گوش آویزکن
ازکلام ناروا پرهیز کن

خوانیش آواره , خود آواره ای
دانیش بیچاره , خود بیچاره ای

نسبت آوارگی براو , مده
نسبت بیچارگی بر او , مده

کیست زینب عامل تکمیل عشق
بعد زهرا فارغ التحصیل عشق

کیست او ؟ پروانه پر سوخته
سوختن ازفاطمه آموخته

در فدک صبر علی را دیده است
عشق را با فاطمه سنجیده است

مرحبا زینب که طوفان کرده است
آنچه زهرا گفته بود آن کرده است

او به بحر العشق نوح کربلاست
عشق او فتح الفتوح کربلاست

خلق را زینب شناسی نیست نیست
فاطمه داند که زینب کیست کیست

گر چه «خوش زاد»م , حسینی منصبم
گرقبول افتد غلام زینبم


سید حسن خوش زاد