Linux سیستم عامل لینوکس

[Admin]

نحوه ی نامگذاری پارتیشن ها در لینوکس

مخاطب این مقاله چه کسانی هستند؟
این مقاله برای کسانی نوشته شده است که با سیستم عامل ویندوز آشنایی دارند و در صدد آشنایی با سیستم عامل دیگری به نام لینوکس هستند. معمولا انتقال از سیستم عاملی که مدتها با آن کار کرده اید به یک سیستم عامل جدید تا حدی گیج کننده است. مفاهیمی که به آنها خو کرده بودید ممکن است در سیستم عامل جدید جای خود را به مفاهیم دیگری داده باشند. بنابراین با درک این مشکل که انتقال از یک سیستم عامل به دیگری میتواند تا حد زیادی مسأله ساز باشد بسیاری از کاربران ترجیح میدهند سیستم عامل جدید را در کنار سیستم عامل قبلی خود داشته باشند تا کم کم به سیستم عامل جدید خو گرفته و بتوانند کارهای روزمره خود را در سیستم عامل جدید انجام دهند.
این مقاله براساس تجربیات شخصی و مطالعات مرتبط در نصب ردهت 9 نوشته شده. پس اگر شما مدتی است که از سیستم عامل ویندوز استفاده کنید و میخواهید وارد دنیای بازمتن شوید این مقاله برای شماست. در این مقاله نگاهی داریم به روشی که سیستم عامل لینوکس برای پارتیشن بندی هارد دیسک استفاده میکند.

برای شروع:
اگر میخواهید از ردهت به فایل های خود که در پارتیشن های ویندوز قرار دارند دسترسی داشته باشید باید از فرمت FAT32استفاده کرده باشید. دسترسی به پارتیشن های NTFSبدون برنامه های جانبی که گاه دردسرساز هستند فعلا امکان پذیر نیست. اگر شما بیش از یک پارتیشن ویندوز دارید لزومی ندارد که همه آنها NTFSباشند. میتوانید یکی از آنها را FAT32قرار دهید و فایل هایی که میخواهید از لینوکس به آن دسترسی داشته باشید آنجا قرار دهید. البته لینوکس ردهت ۹ درایو های NTFSرا هم شناسایی میکند ولی قابلیت خواندن و نوشتن روی این درایوها را به طور پیش‌گزیده به شما نمیدهد.

و اما اصل مطلب:
طریقه نام گذاری پارتیشن ها:
لینوکس پارتیشن ها را با ترکیبی از حروف و اعداد نام گذاری میکند. اگر شما عادت کرده اید که پارتیشن اول خود را با Drive Cبشناسید امکان دارد در لینوکس کمی گیج شوید. ولی روش لینوکس در نام گذاری انعطاف پذیرتر است و اطلاعات بیشتری در مورد هارد به ما میدهد. روش نام گذاری بر اساس فایل تنظیم شده و نام گذاری این فایلها به ترتیب زیر است.

/dev/xxyN

/dev/
نام دایرکتوریی است که تمام فایل های مربوط به وسایل (Devices) آنجا هستند. از آنجایی که پارتیشن ها روی هارد دیسک قرار دارند و هارد دیسک یک وسیله ( Device ) محسوب میشود فایل هایی که به پارتیشن ها مربوط میشوند همه در این دایرکتوری قرار دارند.

xx
دو حرف اول نام پارتیشن ، نوع درایوی که پارتیشن روی آن قرار دارد را مشخص میکند. برای درایوهای IDEاز دو حرف hdاستفاده میشود و برای درایوهای SCSIاز دو حرف sd .

y
این حرف نشان میدهد که پارتیشن روی کدام هارددیسک قرار دارد. اگر شما فقط از یک هارد دیسک استفاده میکنید این حرف همیشه aخواهد بود. اگر از بیش از یک هارددیسک در کامپیوتر خود دارید حرف bبه هارد دوم اشاره میکند و به همین ترتیب ادامه پیدا میکند.

N
شماره آخر نشان دهنده پارتیشن است. شماره های 1 تا 4 به پارتیشن هایی اطلاق میشود که از نوع Primaryیا Extendedباشند. پارتیشن های منطقی ( LogicalPartitions ) شماره های 5 به بعد را میگیرند. به عنوان مثال /dev/hda3سومین پارتیشن از نوع Primaryیا Extendedاست که روی اولین درایو IDEقرار دارد. در مثال دیگر /dev/sdb6به دومین پارتیشن منطقی روی دومین هارددیسک SCSIاشاره دارد.

برای روشن تر شدن موضوع به مثال زیر توجه کنید. فرض کنید که من هارد دیسکIDEخود را در ویندوز به این صورت پارتیشن بندی کرده ام:

حال تصمیم گرفته ام که لینوکس را روی درایو F: نصب کنم. برای این کار درایو F: را به سه پارتیشن دیگر تقسیم کرده ام:

بعد از این کار اگر کامپیوتر خود را با ویندوز راه اندازی کنید دیگر درایو F: را نخواهید دید. ولی در محیط لینوکس میتوانید تمام درایوها را مشاهده کنید.

انواع فرمت پارتیشن ها:
همانطور که در ویندوز هر یک از پارتیشن های شما ممکن است از نوع FAT32یا NTFSباشند در لینوکس هم هر پارتیشن میتواند دارای فرمتهای مختلف باشد. البته در لینوکس این تقسیم بندی قدری متنوع تر است و هر کدام برای منظور خاصی به کار میروند. هنگام نصب درهت به شما توصیه میشود که حداقل سه پارتیشن ایجاد کنید. یکی برای حافظه مجازی با فرمت SWAPو دو پارتیشن دیگر برای ریشه و امور bootشدن با فرمت ext3 .


SWAP
این فرمت برای پارتیشنی به کار میرود که لینوکس برای ایجاد حافظه مجازی استفاده میکند. فرض کنید میخواهید از برنامه ای استفاده کنید که احتیاج به مقدار زیادی حافظه RAMدارد. لینوکس از این فرمت برای شبیه سازی RAMروی هارد دیسک استفاده میکند. البته این نمیتواند به عنوان جایگزینی برای RAMدر نظر گرفته شود زیرا سرعت آن بسیار پایین تر از RAMاست. ولی تا وقتی که شما RAMخود را افزایش دهید میتواند کار شما را راه بیندازد. اندازه این پارتیشن باشد باید به اندازه حافظه RAMویا دوبرابر آن باشد. اگر فضای کافی روی هارد دیسک خود دارید پیشنهاد میشود فضایی معادل دو برابر RAMبه این پارتیشن اختصاص دهید. البته باید توجه داشته باشید که این مقدار بدون توجه به مقدار حافظه ای که دارید باید بین 32MBتا 2GBباشد. به عنوان مثال اگر مقدار RAMشما 2GBاست نمیتوانید 4GBبه این پارتیشن اختصاص دهید.

ext2
این فرمت برای زخیره اطلاعات معمولی که کاربر به طور روزمره با آن سروکار دارد به کار میرود. اما از درهت 7.1 به بعد جای خود را به ext3داد.

ext3
این فرمت نسخه ارتقا یافته ext2است که نسبت به نسخه قبل خود دارای چندین مزیت است. همانطور که میدانید قبل از اینکه کامپیوتر خود را خاموش کنید باید آن را Shut Downکنید. اگر به هر دلیلی این کار انجام نشود دفعه بعد که کامپیوتر را روشن میکنید درایوها باید از نظر انسجام اطلاعات تست شوند. ولی در فرمت ext3از روشی به نام Journalingاستفاده میشود که این کار در مدت زمان بسیار اندکی صورت می‌گیرد و این ربطی به اندازه درایو شما ندارد. از نظر انسجام داده ها و سرعت دسترسی نیز این فرمت بهتر از نسخه قبلی خود عمل میکند. ضمنا تبدیل از ext2به ext3و بالعکس به آسانی بدون از دست دادن اطلاعات امکان پذیر است.

Vfat
این نوع پارتیشن برای اشاره به درایوهایی است که در ویندوز به نام FAT32شناخته میشوند.درایوهای اصلی لینوکس نمیتوانند با این فرمت پارتیشن بندی شده باشند، ولی امکان خواندن و نوشتن در این پارتیشن‌ها بدون مشکل وجود دارد.

RAID (Redundant Array of Independent Disks)
فرض کنید که چند هارد دیسک با اندازه های کوچک دارید و میخواهید این هارد دیسکها به عنوان یک هارد دیسک بزرگ عمل کنند. این کار برای افزایش راندمان خواندن/نوشتن همچنین برای مواقعی که میخواهید در آن واحد اطلاعاتتان روی چند هارد دیسک نوشته شود استفاده میشود. این نوع پارتیشن بندی دارای انواع سخت افزاری و نرم افزاریست که هر کدام به سطوح مختلف تقسیم میشوند.

LVM (Logical Volume Manager)
از درهت 8 به بعد فرمت جدیدی ارايه شد که با استفاده از آن میتوانید اندازه پارتیشن ها را بنا بر نیازتان تغییر دهید بدون اینکه احتیاج به پارتیشن بندی مجدد داشته باشید. حتا اگر هارد دیسک جدیدی خریداری کرده اید میتوانید آن را به پارتیشن های موجود اضافه کنید. جزییات فرمت های RAIDو LVMاز حوزه این مقاله خارج است و هر کدام مقاله جداگانه ای را طلب میکند.

مقاله حاضر توسط دوک (duke@technotux.com) نوشته شده است.

[Admin]

فصل سوم ( محیط گرافیکی )

راهنمای کوچک KDE /فصل اول

راهنمای کوچک KDE بخش اول
برای آغاز کار با محیط KDE باید هنگام ورود به سیستم از بخش Session گزینه KDE را انتخاب کرده و کلمه عبور و نام کاربری خود را وارد نمایید. بسته به نوع لینوکسی که از آن استفاده میکنید، ممکن است محیط گرافیکی KDE پیش گزیده شده باشد. پس از اتمام فرایند بارگذاری KDE، محیطی که ابتدا خواهید دید مشابه تصویر 1 خواهد بود.

نکته : در صورتی که در حالت متنی بوت شده اید، میتوانید با اجرای دستور startkde KDE را اجرا نمایید.

توجه : در صورتی که کامپیوتر شما قدیمی است، میتوانید کاملا به جای GNOME از KDE استفاده نمایید. KDE سریعتر بوده و به منابع سیستمی کمتری نیاز دارد.

توجه : شاید برایتان جالب باشد که بدانید نسخه ای کاملا فارسی از محیط گرافیکی KDE تهیه شده است که میتوانید آنرا از سایت http://www.farsikde.org دریافت نمایید.

KDE به این منظور طراحی شده است که یک محیط گرافیکی کامل برای سیستم عاملهای لینوکس و یونیکس ایجاد نموده و بتواند با سیستم عاملهای MacOS و MS-Windows رقابت کند. همراه KDE ابزارهایی برای مدیریت فایلها، پنجره ها، میزهای کار و برنامه ها وجود دارند.اگر کار کردن با ماوس را بلد هستید، با KDE هم میتوانید به سادگی کار کنید.

فقدان یک محیط گرافیکی مجتمع، در گذشته سبب شده بود تا سیستم عاملهای لینوکس و یونیکس کمتر به محیطهای خانگی راه پیدا کنند. اکنون با وجود محیطهای گرافیکی قدرتمند مانند KDE این مشکل برطرف شده است.




آشنایی با بخشهای مختلف KDE
آیکونهای میزکار : بر روی میزکار آیکونهایی قرار دارند تا دسترسی شما را به بخشهای مختلف سیستم راحت تر کنند. آیکونهایی که به طور پیش گزیده روی میزکار قرار دارند عبارتند از آیکون دایرکتوری خانگی، آیکون فلاپی دیسک و آیکون سطل زباله.

پنل : ابزارهایی را برای اجرای برنامه ها و مدیریت میزکار فراهم میسازد. میتوانید پنل را طبق نیاز خودتان پیکربندی کنید. برای این کار کافی است روی قسمتی خالی از آن کلیک راست کرده و گزینه Configure Panel را انتخاب نمایید. در پنجره ای که باز میشود، میتوانید تنظیمات پنل مانند اندازه، رنگ، محل قرار گیری، جلوه های نمایشی، منوها و .... را تعیین کنید.

منوی اصلی : این قسمت منوی اصلی KDE است. کافی است روی آیکون K کلیک کنید تا این منو باز شود البته با توجه به نوع لینوکسی که استفاده میکنید، ممکن است آیکون آن چیز دیگری باشد. مثلا در ردهت یک کلاه قرمز و در زوزه لوگوی زوزه بجای علامت K قرار گرفته اند. تمام برنامه ها و ابزارهای لازم برای سیستم در این منو گنجانده شده اند.

مرکز کنترل KDE یا KDE Control Center : این قسمت که در منوی اصلی قرار دارد در حقیقت مرکز کنترل KDE بوده و تمام تنظیمات آن در این برنامه مجتمع شده اند. در مورد این قسمت بعدا توضیح خواهم داد.

دایرکتوری خانگی: با کلیک روی این آیکون، برنامه مدیر فایل KDE اجرا شده و دایرکتوری خانگی شما را نشان میدهد. برنامه مدیریت فایل KDE ، کانکرر (Konqueror) نام دارد. در مورد این برنامه بعدا بیشتر توضیح خواهم داد.

میزکارهای مجازی (Virtual Desktops): همانند GNOME، در KDE هم میتوانید از میزکارهای متعدد استفاده کنید. میزکارهای مختلف به وسیله شماره های 1 تا 4 نشان داده میشوند. برنامه سوئچ بین این میزکار ها مانند GNOME روی پنل قرار دارد.

نوار وظیفه (Taskbar) : برنامه هایی که اکنون روی میزکار در حال اجرا هستند را نشان میدهد. با کلیک روی هر دگمه میتوانید پنجره مربوط به آنرا باز کرده و یا ببندید.

آیکون Lock Screen : این آیکون در منوی اصلی قرار دارد و کار آن قفل کردن کامپیوتر در مواقعی است که کنار آن نیستید. این کار از دسترسی اطلاعات شما توسط دیگران جلوگیری میکند.

آیکون Logout : این آیکون هم در منوی اصلی قرار دارد. با استفاده از آن میتوانید از محیط KDE خارج شده و کامپیوتر خود را خاموش کرده و یا بوت کنید.

ابزار Klipper : این ابزار مانند یک کلیپ بورد است که روی آن حرف K حک شده است.این ابزار در حقیقت مدیر کلیپ بورد در KDE است. این ابزار در نزدیکی ساعت قرار دارد. با کلیک روی آن میتوانید لیستی از اقلام موجود در کلیپ بورد را مشاهده نمایید.

توجه : یکی از قابلیتهای خوبی که در KDE وجود دارد، کلیپ بورد قوی آن است. متاسفانه یکی از نقطه ضعف های محیط GNOME فقدان یک مدیر کلیپ بورد مانند Klipper است.

ساعت : ساعت جاری سیستم را نشان میدهد. با کلیک روی آن یک تقویم کوچک نمایش داده میشود. تصویر 2 این تقویم را نشان میدهد.


گردشی دور میزکار
با استفاده از ماوس و صفحه کلید میتوانید با میزکار خود کار کنید. کلیدهای Alt و Ctrl در این مورد کاربرد زیادی دارند.

استفاده از ماوس
پاسخهایی که میزکار به ماوس شما میدهد، بستگی به محل کلیک و دگمه ماوس دارد. جدول 1 نتایج کلیک کردن بر روی هر دگمه ماوس در حالی که اشاره گر ماوس در محلهای مختلف قرار دارد را نشان میدهد.

توجه داشته باشید که کلیکهای قید شده در جدول بصورت تک کلیک هستند. برای بازکردن آیکونهای روی میزکار کافی است که روی آنها دوبار کلیک کنید. دوبار کلیک روی نوار عنوان پنجره باعث میشود تا پنجره در حالت سایه (Shade) قرار گیرد. در این حالت تنها نوار عنوان پنجره قابل دیدن خواهد بود. با دوبار کلیک مجدد، پنجره به حالت نخست باز میگردد. ممکن است حالت تک کلیک در KDE فعال باشد که در آن صورت برای باز کردن اکثر اقلام تنها یک کلیک کافی خواهد بود.


استفاده از صفحه کلید
در صورتی که مایلید از صفحه کلید استفاده نمایید، کافی است که به مثالهای زیر توجه کنید:

حرکت بین میزهای کار (Ctrl+Tab): برای سوئیچ کردن بین میزکارهای مختلف، کافی است کلید Ctrl را پایین نگه داشته و کلید Tab را فشار دهید. با رها کردن Ctrl میزکار مورد نظرتان انتخاب میشود.

حرکت بین پنجره ها (Alt+Tab) : برای حرکت بین پنجره هایی که اکنون روی میز کار باز هستند، کافی است که کلید Alt را نگه داشته و کلید Tab را فشار دهید. سپس با رها کردن کلید Alt وری پنجره مورد نظر، آن پنجره فعال خواهد شد.

بازکردن پنجره فرمان (Alt+F2) : با فشردن این کلیدها، پنجره ای باز میشود که در آن امکان تایپ یک دستور برای اجرا شدن، وجود دارد. پس از تایپ دستور کافی است که کلید Enter را فشار دهید. در این پنجره میتوانید یک آدرس اینترنتی نیز وارد کنید. تصویر 3 این پنجره را نشان میدهد.

بستن پنجره فعال (Alt+F4) : برای بستن پنجره فعال، کافی است که کلیدهای Alt+F4 را فشار دهید.

بستن یک پنجره دیگر (Ctrl+Alt+Esc) : با این کار، شکل اشاره گر ماوس به یک اسکلت تغییر کرده و میتوانید با بردن آن روی پنجره مورد نظر و کلیک کردن روی آن، پنجره مورد نظر را ببندید.

حرکت به میز کار مورد نظر (Ctrl+F1,F2,F3 or F4) : برای اینکه مستقیما به میزکار مورد نظر خود حرکت کنید، کافی است که کلید Ctrl را به همراه یکی ار کلیدهای F1 تا F4 فشار دهید.

بازکردن منوی عملیات پنجره (Alt+F3) : با فشار دادن کلیدهای Alt+F3 منوی عملیلت پنجره باز میشود. با استفاده از این منو، میتوانید پنجره مورد نظر را حرکت داده، تغییر اندازه دهید، کوچک کنید، بزرگ کنید، آنرا به حالت سایه در آورید، اندازه و محل آنرا ذخیره کنید و ... کافی است که گزینه مورد نظر را انتخاب کرده و روی آن کلیک کنید.

[Admin]

راهنمای کوچک KDE /فصل دوم

مدیریت فایلها با استفاده از برنامه Konqueror
برنامه Konqueror باعث شده است تا محیط گرافیکی KDE بتواند با محیطهای گرافیکی ارائه شده توسط اپل و مایکروسافت رقابت کند. امکاناتی که برنامه مدیر فایل Konqueror ارائه میکند، بسیار گسترده و جالب است. تصویر 4 این برنامه را نشان میدهد.

برخی از قابلیتهای های Konqueror که آنرا از برنامه های مدیریت فایل دیگر متمایر میکند، عبارتست از :

میزکار شبکه (Network Desktop): در صورتی که کامپیوتر شما به شبکه محلی و یا اینترنت متصل است، قابلیت های گنجانده شده در Konqueror به شما اجازه میدهد تا لینکهایی به سایتهای FTP ، وب و یا به منابع شبکه ایجاد نمایید. این لینکها بصورت آیکونهایی روی میزکار و یا برنامه Konqueror نمایش داده خواهند شد.

رابط مرورگر وب (Web Browser Interface) : رابط Konqueror مانند مرورگرهایی مثل نت اسکیپ، موزیلا و اینترنت اکسپلورر کار میکند. میتوانید محل مورد نظر خود را در پنجره بالای صفحه تایپ کنید تا به آن محل حرکت کنید.

نکته : صفحات محتوی جاوا و جاوااسکریپت به صورت پیش گزیده در Konqueror فعال نیستند. برای فعال سازی آن کافی است که از منوی Settings گزینه Configure Konqueror را انتخاب کرده و سپس در لبه Java، گزینه های Enable Java Globally و Enable Javascript Globally را انتخاب نمایید.

انواع فایلها و MIME ها : در صورتی که مایلید تا یک نوع فایل همیشه با یک نوع برنامه اجرا شود، میتوانید آن فایل را شخصا تنظیم نمایید. KDE به صورت پیشگزیده تعداد زیادی از انواع فایلها را تعریف کرده و به برنامه های مربوطه متصل نموده است. برای تنظیم احتمالی فایلها میتوانید در برنامه Konqueror از منوی Settings بخش Configure Konqueror را انتخاب کرده و در پنجره باز شده، در لبه File Associations این تنظیمات را انجام دهید.
صد البته امکان انجام اعمال استانداردی که با هر مدیر فایل انجام میدهید، مانند کارکردن با فایلها، انتخاب فایلها، انتقال، بریدن، چسباندن و پاک کردن وجود دارد. شما میتوانید دایرکتوری ها را به دنبال فایلها جستجو کنید، اقلام جدیدی مانند پوشه، فایل، لینک و .... ایجاد نمایید، تاریخچه فایلها و سایتهای مشاهده شده را مشاهده کنید و محل های مورد نیاز خود را ذخیره کنید تا رجوع بعدی به آن آسانتر گردد.

کارکردن با فایلها
بعلت اینکه انجام بسیاری از کارها در Konqueror بسیار آسان میباشد و نیاز به توضیح خاصی ندارد، در اینجا تنها توضیحات مختصری در این مورد ارائه میکنیم:
بازکردن فایلها: برای بازکردن یک فایل خاص، روی آیکون آن دوبار کلیک کنید. این فایل با برنامه پیش گزیده ای که به آن متصل شده است، باز خواهد شد. مثلا یک فایل متنی با استفاده از برنامه ویرایشگر متن Kwrite باز خواهد شد. برای بازکردن یک برنامه، یک دایرکتوری ویا یک لینک نیز باید همینگونه عمل کنید.
انتخاب یک برنامه کاربردی : برای اینکه یک فایل را با یک برنامه کاربردی خاص باز کنید، کافی است روی فایل کلیک راست کرده و سپس گزینه Open with را انتخاب نمایید. این گزینه به شما نشان میدهد که چه برنامه هایی برای باز کردین این فایل تنظیم شده اند.
پاک کردن فایلها : برای این کار کافی است روی فایل کلیک راست نموده و از منوی باز شده گزینه Delete را انتخاب نمایید. این کار فایل را بصورت دائم پاک خواهد کرد. برای این کار میتوانید از کلیدهای Shift+Delete نیز استفاده کنید. برای انتقال یک فایل به سطل آشغال، کافی است که تنها کلید Delete را فشار دهید و یا از منو، گزینه Move To Trash را انتخاب کنید.
کپی کردن فایلها : برای کپی کردن یک فایل در حافظه، روی آن کلیک راست نموده و سپس گزینه Copy را انتخاب نمایید. سپس میتوانید آنرا در یک پوشه دیگر Paste نمایید. روش دیگر کلیک راست روی فایل مورد نظر و انتخاب Copy To است.
چسباندن یک فایل (Paste): کافی است در یک فضای خالی از پوشه کلیک راست کرده و گزینه Paste را انتخاب نمایید. یک کپی از فایل مورد نظر شما در آنجا ایجاد میشود.
انتقال فایلها : برای انتقال فایل میتوانید فایل را با کلیک چپ ماوس گرفته و روی پوشه هدف حرکت داده و سپس دگمه چپ را رها کنید. یک منوی سه گزینه ای باز شده، از شما خواسته خواهد شد بین کپی، انتقال و لینک یکی را انتخاب کنید. همچنین میتوانید روی فایل مورد نظر کلیک راست نموده و گزینه Move To را انتخاب نمایید.
ایجاد لینک : لینکها همان میانبرها در سیستم عامل ویندوز هستند. برای ایجاد آن همانطور که در مورد انتقال یک فایل عمل کردید عمل نموده و از منو گزینه Link Here را انتخاب کنید.
همچنین امکانات متعددی برای نمایش اطلاعات در مورد فایلها و پوشه ها وجود دارند:
نمایش اطلاعات سریع فایل (Quick information) :ماوس را روی فایل مورد نظر نگه دارید. این کار سبب میشود تا اطلاعات سریع فایل بصورت یک tooltip نمایش داده شود. این تولتیپ شامل اطلاعاتی مانند سایز، نوع، مالک و مجوزهای فایل است.
نمایش فایلهای مخفی : همانطور که قبلا گفته ام، در لینوکس فایلهای مخفی فایلهایی هستند که نام آنها با یک نقطه شروع میشود. برای نمایش این فایلها کافی است که از منوی View گزینه Show Hidden Files را انتخاب نمایید. معمولا فقط هنگامی که نیاز به انجام یک عمل پیکربندی دارید به این فایلها نیاز پیدا میکنید.
نمایش درخت سیستم فایل (Filesystem Tree): برای نمایش آن کافی است که از منوی View بخش View Mode را انتخاب کرده و روی Tree View کلیک کنید.این کار لیستی از دایرکتوری های موجود در سیستم فایل را در کنار پنجره نمایش میدهد. این گزینه به صوررت پیش گزیده فعال میباشد.
تغییر اندازه نمایش آیکونها : برای تغییر اندازه نمایش آیکونها ، از منوی View گزینه Icon Size را انتخاب کرده و سپس اندازه مورد نظر خود را انتخاب نمایید.
برای انجام عملیات روی دسته ای از فایلها، امکان انجام کارهای متعددی وجود دارد. از منوی Edit قسمت Select را انتخاب کنید. یک پنجره کوچک باز شده که میتوانید در آن با استفاده از کاراکترهای ویژه ، دسته ای از فایلها را انتخاب نمایید. مثلا تایپ *.txt فایلهای با پسوند txt را انتخاب خواهد کرد.برای استفاده از ماوس میتوانید کلید چپ ماوس را پایین نگه داشته و آنرا روی فایلهای مورد نظر حرکت دهید، این کار آنها را انتخاب خواهد کرد. پس از انتخاب فایلها، میتوانید عملیات دیگر مانند کپی، انتقال، حذف و ... را روی آنها انجام دهید.
کلیدهای میانبری برای تسهیل در انتخاب فایلها ایجاد شده است. با فشردن کلیدهای Ctrl++ پنجره انتخاب فایلها باز میشود. در صورتی که دسته ای از فایلها را انتخاب کرده اید و میخواهید در میان آنها تعدادی را از انتخاب خارج کنید، با استفاده از ابزار Unselect که با فشردن کلیدهای Ctrl+- قابل دسترسی است، نام آنرا تایپ کنید. فشردن کلیدهای Ctrl+A تمام فایلها را انتخاب کرده و فشردن کلیدهای Ctrl+U تمام آنها را از انتخاب خارج میکند. برای بر عکس کردن فایلهای انتخاب شده (Invert) کافی است کلیدهای Ctrl+* را فشار دهید.

جستجو به دنبال فایلها
در صورتی که به دنبال یک فایل یا پوشه خاص هستید، میتوانید از امکان جستجوی Konqueror استفاده نمایید. برای این کار از منوی Tools گزینه Find File را انتخاب کنید.برای اجرای جداگانه ابزار جستجو میتوانید در پنجره ترمینال یا پنجره اجرای فرمان، دستور kfind را تایپ کنید.
کافی است که به سادگی نام فایل مورد نظر را در باکس Named تایپ کنید. در زیر آن هم میتوانید مسیر مورد نظر برای جستجو را انتخاب کرده و روی دگمه Find کلیک کنید. میتوانید از کاراکترهای ویژه برای تسهیل کار استفاده نمایید. امکان انتخاب یکی از دو گزینه Case Sensitive برای توجه به کوچکی و بزرگی حروف و Include Subdirectories برای جستجو در پوشه های داخل یک پوشه نیز وجود دارد. برای محدود کردن نتایج جستجو میتوانید از گزینه های موجود در لبه های Contents و Properties استفاده نمایید. با استفاده از این گزینه ها میتوانید جستجو را برای وجود یک متن خاص در فایل، فایلهای با تاریخ خاص و ... انجام دهید. تصویر 5 ابزار جستجوی KDE را نشان میدهد.

ایجاد فایلها و پوشه های جدید
با استفاده از مدیر فایل Konqueror میتوانید انواع مختلفی از فایلها را ایجاد نمایید. برای این کار میتوانید از منوی Edit بخش Create New استفاده کنید.

استفاده از سایر قابلیتهای مرورگر
بعلت اینکه Konqueror هم بصورت یک مرورگر وب عمل مینماید و هم بصورت یک مدیر فایل، امکاناتی که مرورگرهای وب ارائه میکنند را نیز داراست. مثلا میتوانید محل سایتها یا دایرکتوریهایی که مشاهده میکنید را ذخیره نمایید.
ذخیره کردن محل مشاهده شده (Add Bookmark): برای این منظور در حالی که در محل مورد نظر قرار دارید، منوی Bookmarks را انتخاب کرده و روی Add Bookmark کلیک کنید. محل آن در این منو اضافه میشود.
ویرایش محل های ذخیره شده (Edit Bookmarks) : با استفاده از این گزینه میتوانید محلهای ذخیره شده را ویرایش نمایید.
پوشه جدید (New Bookmark Folder) : این کار یک پوشه جدید برای ذخیره محلهای مشاهده شده ایجاد میکند.

تغییر گزینه های Konqueror
برای تنظیم برنامه Konqueror مطابق نیازهای شخصی شما، گزینه های زیادی وجود دارد . برای دستیابی به این گزینه ها میتوانید از منوی Settings بخش Configure Konqueror را انتخاب نمایید. برخی از این گزینه ها مربوط به قابلیت های مدیریت فایل و برخی مربوط به مرور وب میباشند.


پیکربندی محیط گرافیکی KDE
در صورتی که مایلید تا ظاهر، نحوه رفتار سایر گزینه های KDE را تغییر دهید، باید از ابزاری به نام مرکز کنترل KDE یا KDE Control Center استفاده کنید. تصویر 6 این برنامه را نشان میدهد.
مرکز کنترل KDE به شما امکان انجام تنظیمات بسیاری در مورد رنگها، قلمها، تصاویر پس زمینه، محافظهای صفحه نمایش، پنجره ها و فایلها را میدهد. در حقیقت مرکز کنترل تنظیمات پراکنده ای را که هر برنامه یا بخش داراست، بصورت مجتمع در یک محل جمع آوری نموده است که دسترسی به آنها را ساده تر و کارآمدتر نماید.
برای باز کردن مرکز کنترل کافی است در منوی اصلی KDE روی Control Center کلیک کنید.

با کلیک کردن روی علامت مثبت کنار هر گزینه، این گزینه ها باز خواهند شد. کافی است روی مورد دلخواهتان کلیک کنید. تنظیمات آن در سمت راست ظاهر خواهند شد. در ادامه به معرفی بخش های مهم این ابزار می پردازیم .

توجه : در صفحات مربوط به مرکز کنترل، با کلیک روی دگمه Defaults، تنظیمات پیش گزیده KDE بارگذاری میشوند. برای اعمال تغییرات میتوانید روی Apply کلیک کنید و برای انصراف از اعمال تغییرات از کلید Reset استفاده کنید.

[Admin]

راهنمای کوچک KDE /فصل سوم

تغییر ظاهر و جلوه های نمایشی (Appearance & Themes)
راههای متعددی برای تغییر وضعیت ظاهری میزکارتان وجود دارد . برای این کار کافی است روی علامت مثبت کنار گزینه Appearance & Themes کلیک کنید. با این گزینه شما امکان تغییر تصویر پس زمینه، رنگها، قلمها ، آیکونها، محافظ صفحه نمایش، جلوه های نمایشی و ... را خواهید داشت.

تغییر تصویر پس زمینه (Background)
برای تغییر تصویر پس زمینه، میتوانید از این گزینه استفاده کنید. امکان استفاده از رنگهای مختلف، تصاویر و همچنین جلوه های مختلف برای تصویر پس زمینه وجود دارد.

تغییر رنگهای پنجره ها (Colors)
برای تغییر رنگ پنجره ها در محیط KDE میتوانید از این گزینه استفاده نمایید. رنگهای زیادی پیش بینی شده است که میتوانید از آنها استفاده کنید.

تغییر قلمها (Fonts)
در این قسمت میتوانید قلمهای بخشهای مختلف KDE مانند عناوین پنجره ها، نوار ابزارها و ... را تعیین نمایید. همچنین امکان فعال کردن گزینه Anti Aliasing که قلمها را بصورت نرم روی صفحه نمایش نشان میدهد نیز در اینجا وجود دارد.

تغییر آیکونها (Icons)
در این قسمت میتوانید آیکونهای بکار رفته در قسمتهای مختلف KDE را بنا به سلیقه شخصی خود تغییر دهید. دسته های مختلفی از آیکونها برای این کار پیش بینی شده است. همچنین میتوانید آیکونهای مورد علاقه خود را از اینترنت دانلود کرده و نصب نمایید. من شخصا Crystal را ترجیح میدهم!

تغییر محافظ صفحه نمایش (Screen Saver)
در این قسمت امکان تغییر محافظ صفحه نمایش و تنظیمات مربوط به آن مانند فعال کردن کلمه عبور و همچنین زمان انتظار آن وجود دارد. تعداد زیادی از محافظ های صفحه نمایش همراه KDE ارائه شده است که میتوانید آنها را انتخاب کنید. برخی از آنها بسیار جالب هستند.

تغییر حالت دگمه ها و عناصر گرافیکی محیط کار (Style)
در این قسمت میتوانید حالتهای عناصر گرافیکی مانند دگمه ها، نوارها و .... را تغییر دهید. همچنین امکان انخاب افکت هایی برای عناصر گرافیکی وجود دارند.

تغییر جلوه های نمایشی (Theme Manager)
همانطور که از اسم آن پیداست، در اینجا میتوانید جلوه های نمایشی KDE را تغییر دهید. تعدادی جلوه نمایشی از قبل آماده شده اند. میتوانید جلوه های جدید را از اینترنت دریافت کرده و با استفاده از دکمه Add اضافه نمایید.

تغییر دکوراسیون پنجره ها (Window Decorations)
در این قسمت میتوانید حالت نوار عنوان پنجره ها، نحوه قرار گیری دگمه های نوار عنوان و تنظیمات خاص هر نوع نوار عنوان را انجام دهید. تعداد زیادی نوار عنوان برای شما در نظر گرفته شده است که با توجه به سلیقه خود میتوانید یکی از آنها را انتخاب نمایید.

تنظیمات مربوط به میزکار (Desktop)
در این قسمت تنظیمات مربوط به میزکار مانند ظاهر میزکار، رفتار آن، پنل ها، نوار وظیفه و رفتار پنجره ها وجود دارد.

تغییر ظاهر میزکار (Appearance)
در این قسمت امکان تغییر قلم استفاده شده روی میزکار و رنگهای آن وجود دارد.

تغییر رفتار میزکار (Behavior)
در این قسمت میتوانید نحوه پیش نمایش فایلهای مختلف، نمایش یا عدم نمایش یک منوی میزکار (Desktop Menu)، نمایش یا عدم نمایش آیکونهای روی میزکار، تعریف رخدادهای کلیک روی میزکار و نمایش ابزارهای مختلف روی میزکار را تعیین نمایید. در بخش رخدادها میتوانید تعیین کنید که با کلیک روی هر یک از دگمه های ماوس، چه اتفاقی رخ دهد. مانند باز شدن منو ...

تغییر تعداد میزهای کار (Multiple Desktops)
همانطور که قبلا هم اشاره کردم، در محیط گرافیکی KDE میتوانید از چندین میزکار استفاده کنید. در این قسمت میتوانید تعداد میزهای کار فعال در KDE را تعیین نمایید. حداکثر تا 16 میزکار میتوانید داشته باشید.

تنظیمات مربوط به پنل (Panels)
با استفاده از گزینه های این بخش میتوانید تنظیمات مربوط به پنل KDE را انجام دهید. این تنظیمات عبارتند از محل قرار گیری پنل (Position)، طول پنل، اندازه آن، تنظیمات مربوط به مخفی کردن پنل (Hiding) و تنظیمات مربوط به منوها . در بخش مخفی کردن پنل، تنظیماتی مشابه حالت Autohide نوار وظیفه ویندوز ولی با امکانات بسیار گسترده تر وجود دارد. در بخش تنظیمات منوها با کلیک روی دگمه Edit K Menu میتوانید منوهای KDE را مطابق نیاز خود تغییر دهید. این امکان یکی از امکانات جالبی است که در GNOME وجود ندارد.

تنظیمات مربوط به نوار وظیفه (Taskbar)
در این قسمت میتوانید به گزینه هایی مانند چگونگی نمایش پنجره ها روی نوار وظیفه، چگونگی گروه بندی پنجره ها و تنظیمات مربوط به رخدادهای ماوس روی نوار وظیفه دسترسی داشته باشید.

تنظیمات مربوط به رفتار پنجره ها (Window Behavoir)
در این قسمت طیف وسیعی از تنظیمات مربوط به عمل رخدادهای ماوس، فکوس پنجره ها، حرکت دادن آنها و ... وجود دارد.

نمایش اطلاعات سخت افزاری سیستم (Information)
این بخش اطلاعات گسترده ای از سخت افزارهای سیستم را به شما ارائه میدهد. در صورتی که مایلید اطلاعات دقیقی از سخت افزارهای نصب شده در سیستم بدست آورید به این بخش مراجعه کنید. لازم به ذکر است که محیط گرافیکی GNOME فاقد بخشی به این کاملی است.

تنظیمات اجزا (KDE Components)
در این بخش تنظیماتی مانند کتاب آدرس، برنامه های پیش گزیده، ارتباطات فایلها ، مدیرفایل، مدیر نشست و ... وجود دارند.

تنظیمات مربوط به ارتباطات فایلها (File Associations)
در این قسمت کلیه فایلهای تعریف شده در KDE و برنامه های مرتبط با آنها نمایش داده میشود. در صورتی که مایل هستید نوع جدیدی از فایل را تعریف نموده و یا فایل موجودی را به یک برنامه خاص مرتبط کنید، باید از این بخش استفاده کنید. برای مرتبط کردن یک نوع فایل موجود با یک برنامه، کافی است نوع فایل مورد نظر خود را با کلیک انتخاب کرده و روی دگمه Add کلیک کنید. سپس در پنجره باز شده، میتوانید نام برنامه مورد نظر را تایپ کرده و یا آنرا از لیست انتخاب کنید. برای اضافه کردن نوع جدیدی از فایل، کافی است در پایین لیست Known Types روی دگمه Add کلیک کنید. پنجره کوچکی باز میشود که باید در آن نوع کلی فایل و نام آنرا تایپ کنید. سپس رویOK کلیک کنید. صفحه مربوط به تنظیمات فایل باز میشود که میتوانید نوع پسوند فایل، آیکون و برنامه مرتبط با آن را تعیین کنید. پس از اتمام تنظیمات روی دگمه Apply کلیک کنید. از این پس با کلیک روی فایل مورد نظر، آن فایل با برنامه مورد نظر شما باز خواهد شد.تصویر 7 صفحه تنظیمات فایل را نشان میدهد.

تنظیمات مربوط به مدیر فایل (File Manager)
در این بخش گزینه هایی مانند قلم استفاده شده در مدیر فایل، نمایش یا عدم نمایش برخی اطلاعات، رفتار مدیر فایل، پیش نمایش فایلها و ... قرار دارند.

تنظیمات مربوط به مدیر نشست (

Session Manager)
در این بخش گزینه هایی برای تنظیم رخدادهایی که هنگام ورود یا خروج شما به سیستم اتفاق می افتد قرار داده شده است. مانند گرفتن تایید هنگام خروج، ذخیره کردن برنامه های در حال اجرا و نمایش مجدد آنها پس از ورود آینده شما به سیستم و رخداد پس از خروج شما از KDE که کامپیوتر شما پس از خروج بوت شده، خاموش شود و یا صفحه ورود به سیستم (Login) نمایش داده شود.

تنظیمات مربوط به ابزارهای جانبی (

Peripherals)
همانطور که از نام این بخش پیداست، در آن تنظیمات مربوط به ابزارهای جانبی کامپیوتر مانند دوربین دیجیتال، صفحه کلید، ماوس و چاپگر قرار دارد.

تنظیمات مربوط به دوربین های دیجیتال (Digital Camera)
در این قسمت میتوانید به حذف و اضافه کردن دوربین های دیجیتال سریال و USB بپردازید. برای اضافه کردن یک دوربین دیجیتال کافی است روی دگمه Add که به شکل یک دوربین است، کلیک کنید.

تنظیمات مربوط به صفحه کلید (Keyboard)
در این قسمت نیز تنظیماتی مانند سرعت تکرار حروف، وضعیت Num Lock هنگام شروع به کار KDE و ... را در اختیار دارید.

تنظیمات مربوط به ماوس (Mouse)
در این قسمت میتوانید به تعداد زیادی از تنظیمات برای ماوس دسترسی داشته باشید. این تنظیمات عبارتست از تعیین وضعیت کلیک ها بصورت تک کلیک یا دبل کلیک،انتخاب خودکار آیکون با نگه داشتن ماوس روی آن و مدت زمان تاخیر آن، چپ دست یا راست دست بودن، وضعیت اشاره گر ماوس، سرعت حرکت، کلیکها و کشیدن و انداختن (Drag & Drop)، سرعت چرخ ماوس (Mouse Wheel) و تنظیم ماوس صفحه کلید .

تنظیمات مربوط به چاپگرها (Printers)
در این بخش چاپگرهای واقعی و مجازی نصب شده روی سیستم (مانند چاپگر فاکس) نمایش داده شده و میتوانید به اطلاعات و تنظیمات آنها دسترسی داشته باشید. برای استفاده از تمامی امکانات این بخش باید کلمه عبور ریشه را وارد نمایید برای این کار کافی است روی دگمه Administrator Mode کلیک کنید.لبه Information، اطلاعات کلی از چاپگر در اختیار شما قرار میدهد. لبه Jobs، فعالیت های فعلی چاپگر را نشان میدهد. این لبه نشان میدهد که چه مستنداتی در انتظار شروع فرایند چاپ هستند و کدامیک در حال چاپ میباشند. لبه Properties، مشخصات چاپگر را نمایش داده و سیستمی که چاپگر برای چاپ استفاده میکند را تعیین میکند. در لبه Instanses میتوانید برای یک چاپگر، در آن واحد چندین نوع تنظیم برای سایز کاغذ، رنگی یا سیاه و سفید چاپ کردن، جهت صفحه، تعداد صفحه در یک کاغذ (اندازه مستند را کوچک کرده و در یک صفحه یک تعداد خاص چاپ خواهد کرد)، فواصل صفحه و ... تعریف نمایید و در موارد لازم آنرا پیش گزیده نموده و استفاده کنید. شکل8 صفحه Settings بخش Instanses را نشان میدهد.

تنظیمات مربوط به مدیریت توان (Power Control)
دراین بخش تنظیمات مربوط به مدیریت توان و صرفه جویی در مصرف برق قرار دارند. یکی از این تنظیمات مربوط به صفحه نمایش و دیگری مربوط به باطری در مورد کامپیوترهای کیفی است.

تنظیمات مربوط به مدیریت توان صفحه نمایش (Display Power Control)
در این بخش میتوانید تنظیمات صرفه جویی در مصرف برق نمایشگر خود را فعال نمایید تا پس از طی مدت زمان معینی به صورت نیمه خاموش و یا خاموش در آمده، در طول عمر و میزان مصرف برق آن اثر مثبت باقی گذارد.

تنظیمات مربوط به باطری کامپیوترهای کیفی (Laptop Battery)
در این بخش اطلاعاتی در مورد مقدار و وضعیت باطری، گزینه های کنترل توان کامپیوترهای کیفی، هشدارهای سطح پایین باطری و ... وجود دارد.

تنظیمات مربوط به موقعیت محلی و قابلیت دسترسی (Regional & Accessibility)
در گزینه های این بخش میتوانید وضعیت دسترسی کامپیوتر برای افراد معلول، تنظیمات کشوری و علائم ارزی، ساعت و ... ، زبانهای صفحه کلید و میانبرهای صفحه کلید را انجام دهید

تنظیمات مربوط به قابلیت دسترسی (Accessibility)
در این قسمت تنظیماتی جهت رفاه حال افرادی که به نحوی دارای معلولیتهای جسمی هستند، قرار داده شده است. این تنظیمات شامل تنظیمات مربوط به زنگ کامپیوتر و ویژگیهایی برای استفاده آسانتر از صفحه کلید است.

تنظیمات مربوط به کشور، موقعیت محلی و زبان (Country/Region & Language)
در این قسمت میتوانید با تنظیم کشور، سایر اطلاعات مانند اعداد، نشان ارزی، زمان و تاریخ و مواردی مانند سایز استاندارد کاغذ و سیستم اندازه گیری را تنظیم کنید. با انتخاب کشور، این تنظیمات با توجه به مقادیر موجود در سیستم، تنظیم میشوند و میتوانید در صورت نیاز آنها را ویرایش کنید.

تنظیمات مربوط به زبانهای صفحه کلید (Keyboard Layout)
در این قسمت میتوانید نوع صفحه کلید و زبانهای فعال روی آنرا انتخاب کنید. برای فعال کردن یک زبان اضافه، کافی است جلوی آنرا تیک بزنید. امکان فعال کردن زبان فارسی نیز در اینجا وجود دارد.

تنظیمات مربوط به کلیدهای میانبر روی صفحه کلید (Keyboard Shortcuts)
در این بخش تمام میانبرهای تعریف شده سیستم نمایش داده میشوند. بررسی این بخش از نظر بدست آورد اطلاعات در مورد این میانبرها امری لازم است. ضمن پیدا کردن میانبرهای مورد نیاز، میتوانید آنها را با انتخاب گزینه Custom و تعیین کلید میانبر جایگزین (Alternate)، سفارشی نمایید. میانبرها به صورت سه دسته میانبرهای سراسری، سیستمی و برنامه های کاربردی دسته بندی شده اند. تصویر 9 صفحه سفارشی کردن یک میانبر را نشان میدهد.

تنظیمات مربوط به صوت و چند رسانه ای (Sound & Multimedia)
در این قسمت میتوانبد به گزینه هایی برای تنظیم زنگ سیستم، میکسر صوتی، دیسکهای صوتی، سیستم صوتی و جلوه های صوتی KDE دسترسی داشته باشید.

تنظیمات مربوط به جلوه های صوتی (System notifications)

در این بخش میتوانید برای هر رخداد سیستمی، مانند بازکردن پنجره، بستن پنجره، کوچک کردن پنجره و... یک رخداد صوتی تعیین کنید. البته رخدادها و اصوات مربوطه تعیین شده هستند و شما تنها میتوانید آنها را فعال یا غیر فعال نمایید.

تنظیمات مدیریت سیستم (System Administration)
در این قسمت، تنظیماتی کلی در رابطه با سیستم وجود دارند که برای استفاده از آنها نیاز به ورود کلمه عبور ریشه دارید.

[Admin]

راهنمای Gnome در Red Hat 9 / بخش اول

استفاده از محیط گرافیکی GNOME در ردهت۹
محیط های گرافیکی در حقیقت نرم افزاری هستند که بالای زیر ساختار های فراهم شده توسط سیستم X Window اجرا میشوند. GNOME (تلفظ کنید گنوم) یکی از این محیطهای گرافیکی است که دارای پایداری خوب و امکانات متعدد و قدرتمندی می‌باشد. این محیط گرافیکی، محیط پیش گزیده لینوکس ردهت می‌باشد. در این بخش با محیط گرافیکی GNOME و راههای استفاده از آن آشنا می‌شوید. پس از اینکه به سیستم وارد می‌شوید و محیط گرافیکی اجرا می‌شود، میز کار GNOME که شبیه تصویر ۱ می‌باشد، ظاهر می‌شود.
میز کار GNOME از بخشهای آیکونهای میز کار، سطح میز کار و پنل تشکیل شده است. پنل مهمترین قسمتی است که در کار کردن با میز کار به آن نیازمند هستید. پنل نواری است که در پایین ترین قسمت پنجره میزکار قرار گرفته است. پنل شامل آیکون‌های اجرا کننده برنامه‌ها (launchers)، قسمت منطقه اخطار (Notification Area) که در کنار ساعت قرار دارد و برنامه های کوچکی است که اپلت (Applet) نام دارند. با استفاده از اپلت‌ها می‌توانید کارهایی مانند حرکت بین محیطهای کاری، تنظیم صوت و نمایش وضعیت سیستم خود را انجام دهید. اپلت‌های بسیاری در لینوکس ردهت وجود دارند که بصورت پیش‌گزیده روی پنل قرار ندارند و شما می‌توانید آنها را بنا به نیاز خود اضافه نمایید.
آیکونهای روی میز کار می‌توانند میانبرهایی به پوشه‌ها، برنامه‌های کاربردی و یا درایوهای فلاپی و CD-ROM باشند، که هنگام متصل بودن نمایش داده می‌شوند. برای اجرا کردن میانبرهای روی میز کار، باید روی آنها دوبار کلیک کنید.

برای دسترسی به منوهای میزکار باید روی آیکون کلاه کلیک کنید. این منوها همچنین با کلیک کردن روی آیکون Start Here که روی میز کار قرار دارد، قابل دسترسی خواهند بود.
میز کار در لینوکس ردهت مانند میزکار در سایر سیستم عامل ها است. به آسانی می‌توانید با استفاده از کشیدن و انداختن (Drag and Drop) فایلها را جابجا نموده، آیکونهای جدیدی برای دستیابی به برنامه های مختلف، پوشه ها و مستندات خود ایجاد کنید.

استفاده از پنل
پنل میزکار نواری است که در پایین ترین قسمت میزکار قرار گرفته است و آیکون‌ها و برنامه‌هایی را در خود نگه میدارد که استفاده از سیستم را برای شما آسانتر می‌سازد. پنل همچنین منوی اصلی را دربر دارد. این منو حاوی میانبرهایی به برنامه های کاربردی سیستم است. اپلت‌هایی که در پنل سیستم گنجانده شده‌اند، برای اجرای وظایفی خاص و یا مانیتور کردن سیستم و سرویس‌های شما به کار می‌روند. قسمت منطقه اخطار که در کنار ساعت قرار دارد، آیکونهای اعلام وضعیت مانند وضعیت شبکه ردهت، چاپگر، احراز هویت و ... را نمایش می‌دهد. تصویر ۲ پنل میزکار را نشان میدهد.

استفاده از منوی اصلی
برای باز شدن منوی اصلی کافی است روی آیکون کلاه کلیک کنید. با کلیک کردن روی منوی اصلی با سطح گسترده‌ای از منوها روبرو خواهید شد که برای دستیابی به برنامه های مختلفی که در سیستم شما نصب شده اند، بکار می‌روند. علاوه بر اجرای برنامه ها، با استفاده از منوی اصلی می‌توانید از سیستم خارج شده، فایلهای خاصی را جستجو نموده ، برنامه‌ها را از خط فرمان اجرا کرده و یا صفحه میزکار خود را قفل نمایید. قفل کردن صفحه هنگامی مفید است که مثلا در محیط کار خود نیاز دارید تا چند دقیقه‌ای از کامپیوتر خود دور شوید و مایل نیستید در این فرصت کسی به اطلاعات موجود در کامپیوترتان دسترسی پیدا کند. برای خارج شدن از حالت قفل، نیاز به تایپ کلمه عبور میباشد.
برای خاموش کردن سیستم کافی است در منوی اصلی روی گزینه logout کلیک کرده و سپس در پنجره ای که باز می‌شود، گزینه Shut Down را انتخاب نمایید. کامپیوترتان پس از خاموش کردن و بستن تمام سرویسها خاموش خواهد شد. در صورتی که این گونه نشد، پیغام Power Down روی صفحه نمایش داده خواهد شد که بمعنی این است که می‌توانید کامپیوتر خود را خاموش کنید.

هشدار : هرگز سیستم خود را بدون اینکه آنرا ShutDownکنید، خاموش نکنید. این کار ممکن است سبب آسیب دیدن سیستم فایل لینوکس و از بین رفتن اطلاعات شما شود.

استفاده از اپلت ها
اپلتها برنامه های کوچکی هستند که روی پنل اجرا میشوند. اپلتهای مختلفی برای انجام کارهای مختلف طراحی شده اند و همراه لینوکس ردهت ارائه می‌شوند. بسیاری از اپلتها به صورت پیش‌گزیده روی پنل قرار ندارند. اپلتهای پیش‌گزیده شامل اپلتهای زیر هستند:
- اپلت سوئیچ کننده میزکار (WorkspaceSwitcher) : در محیط گرافیکی GNOME میتوانید در آن واحد دارای چندین میزکار باشید. این امر از شلوغ شدن بیش از حد یک میزکار جلوگیری بعمل میاورد. به طور پیش گزیده تعداد ۴ میزکار فعال هستند. اپلت سوئیچ کننده میزکار برای جابجایی بین این میزکارها ایجاد شده و بکار می‌رود. این اپلت از ۴ مربع کوچک تشکیل شده است که با کلیک روی هر یک از مربع‌ها می‌توانید در محیط کار جابجا شوید. همچنین با استفاده از کلیدهای Ctrl+Atl بعلاوه یکی از کلیدهای مکان نما (بالا، پایین، چپ و راست) می‌توانید بین میزکارها جابجا شوید. تصویر ۳ این اپلت را نشان می‌دهد.

- اپلت نوار وظیفه (Taskbar) : در کنار اپلت سوئیچ کننده میزکار، اپلت نوار وظیفه قرار دارد. این اپلت برنامه‌هایی را که روی میزکار در حال اجرا هستند را نشان می‌دهد. این اپلت برای سوئیچ کردن بین برنامه ها و یا بستن یا Minimize کردن برنامه ها و... استفاده می‌شود. کافی است روی دگمه‌هایی که نماینده هر برنامه هستند، کلیک کنید. تصویر ۴ این اپلت را نشان میدهد.

استفاده از منطقه اخطار
همانطور که در بالا اشاره شد، این قسمت برای اعلام وضعیت‌های خاصی به کاربر بکار می‌رود. آیکون‌هایی که معمولا در این بخش نمایش داده می‌شوند، آیکون وضعیت شبکه ردهت، آیکون احراز هویت و آیکون چاپگر هستند.
آیکون وضعیت شبکه ردهت وضعیت به روز بودن سیستم شما را نشان می‌دهد. در صورتی که روی آن کلیک کنید، برنامه به روز کننده ردهت اجرا شده و در صورتی که به اینترنت متصل باشید و نرم‌افزاهای جدیدی برای بروزکردن سیستمتان ارائه شده باشد، آنها را دریافت کرده و روی سیستمتان نصب می‌کند. البته برای این کار هنگام نصب باید سیستم ردهت خود را ثبت کرده باشید.
آیکون احراز هویت که به شکل دو کلید کوچک است، هنگامی نمایش داده می‌شود که شما مجوزهای سطح ریشه را برای سیستم خود دریافت کرده باشید. این مسئله معمولا هنگامی اتفاق می‌افتد که یکی از ابزارهای گرافیکی پیکربندی سیستم را بکار برده باشید. این آیکون دارای یک زمان timeout میباشد و پس از اتمام آن دیگر روی منطقه اخطار نمایش داده نمیشود. در زمانی که این آیکون در حال نمایش است، در صورتی که برنامه های دیگر پیکربندی سیستم را اجرا کنید از شما درخواست کلمه عبور نخواهد شد.
آیکون اخطار چاپگر جهت مدیریت فرایندهای چاپ به کار می‌رود. با کلیک روی این آیکون، مستنداتی که برای چاپ فرستاده شده اند نشان داده میشوند. برای انصراف از چاپ یک مستند، کافی است روی آن کلیک راست کرده و گزینه Cancel را انتخاب نمایید. تصویر ۵ این آیکونها را نشان میدهد.

توجه : در صورتی که هیچ یک از آیکونهای بالا در سیتم شما نمایش داده نمی‌شوند، کافی است روی پنل کلیک راست کرده و قسمت Add to Panel سپس قسمت Utility و در نهایت Notification Area را انتخاب نمایید.

اضافه کردن آیکونها و اپلتها به پنل
برای اینکه پنل را مطابق نیاز خود تنظیم کنید، می‌توانید آیکون‌ها و اپلتهای مختلفی را به آن اضافه نمایید. برای اضافه کردن یک اپلت به پنل، کافی است در یک منطقه خالی از پنل راست کلیک کرده و گزینه Add toPanel را انتخاب کرده و سپس از اپلت‌های موجود اپلت مورد نیاز را انتخاب نمایید. برای اضافه کردن یک آیکون اجرا کننده برنامه (launcher) به پنل کافی است در یک فضای خالی از پنل کلیک راست کرده و گزینه Add to Panel و سپس launcher را انتخاب کنید. با این کار پنجره کوچکی باز می‌شود که باید در آن مسیر برنامه را وارد نمایید. می‌توانید آیکونی هم برای آن انتخاب نمایید.

نکته : در صورتی که برنامه مورد نظر شما قبلا در منوهای اصلی موجود است، کافی است برای ایجاد launcher برای آن در یک فضای خالی از پنل کلیک راست کرده و سپس پس از انتخاب Addto Panel گزینه Launcher from menu را نتخاب کرده و از برنامه‌های موجود مورد دلخواه را انتخاب کنید. راه دیگری که برای این کار وجود دارد، کلیک روی منوی اصلی و گرفتن آیکون برنامه مورد نظر و انداختن آن روی قسمت آیکون‌های پنل است.

پیکربندی پنل
این امکان وجود دارد که پنل را بصورت دستی یا خودکار مخفی کنید و یا آنرا در هر قسمتی از میزکار که مایلید قرار دهید، اندازه، رنگ و نحوه رفتار آنرا تغییر دهید. برای دستیابی به تنظیمات پنل کافی است در یک فضای خالی از پنل کلیک راست نموده و گزینه Properties را انتخاب کنید. در پنجره کوچکی که باز می‌شود، به این تنظیمات دسترسی دارید.

استفاده از مدیر فایل ناتیلوس
فکر میکنم اسم ناتیلوس برای شما کمی آشنا باشد! البته که این ناتیلوس زیردریایی کاپیتان نمو در ۲۰۰۰۰ فرسنگ زیر دریا نیست! این ناتیلوس برنامه مدیر فایل پیش گزیده GNOME است.
ناتیلوس شمایی گرافیکی از فایلها و سیستم فایل کامپیوترتان به شما ارائه می‌کند. ناتیلوس طوری طراحی شده است که چیزی بیش از یک مدیر فایل گرافیکی باشد. با ناتیلوس میتوانید میزکار خود را تنظیم کنید، سیستم لینوکس ردهت خود را پیکریندی نمایید، کلکسیون تصاویر خود را مرور کنید، به منابع شبکه دسترسی پیدا کنید، و... و تمام اینها در یک رابط گنجانده شده اند.
ناتیلوس کارایی شما را در مدیریت فایلها، جستجو برای فایلهای خاص و بطور کلی آنچه از میزکار انتظار دارید، بالا می‌برد.
برای شروع به کار با ناتیلوس، کافی است روی آیکون خانه (Home) که روی میزکار قرار دارد، دو بار کلیک کنید و یا در منوی اصلی سیستم HomeFolder را انتخاب نمایید.
با استفاده از ناتیلوس می‌توانید سرتاسر سیستم فایل سیستم خود را بررسی نمایید. برای بازگشت به دایرکتوری خانگی خود کافی است روی آیکون Home که در بالای پنجره آن قرار دارد، کلیک کنید. می‌توانید آدرس مورد نظر خود را در نوار location تایپ کرده و با فشار دادن کلید Enter به آنجا منتقل شوید. با استفاده از منوی File بخش New Window و یا فشار دادن کلیدهای Ctrl+N میتوانید یک پنجره جدید بازکنید. با استفاده از کشیدن وانداختن (Drag and Drop) می‌توانید فایلها را بین دو پنجره کپی کنید. درگ کردن یک فایل درون یک پوشه دیگر به طور پیش‌گزیده آنرا منتقل می‌کند. برای کپی کردن می‌توانید هنگام درگ کردن، کلید Ctrl را پایین نگه دارید.
بصورت پیش‌گزیده فایلهای تصاویر بصورت نمونه تصاویر کوچک و فایلهای متنی به صورت گوشه ای از متن فایل نمایش داده می‌شوند. می‌توانید این قابلیت را با کلیک روی منوی Edit و انتخاب بخش Preferences و سپس انتخاب لبه Preview و انتخاب گزینه های Never غیر فعال کنید. این کار سرعت ناتیلوس را بیشتر می‌کند.
برای دسترسی به سایر فرامین ناتیلوس کافی است در پنجره آن، روی یک فایل و یا در یک فضای خالی کلیک راست کنید.
کار کردن با ناتیلوس بسیار آسان است و بزودی به آن عادت خواهید کرد. برای مشاهده کلیدهای میانبر ناتیلوس، می‌توانید منوهای آنرا بررسی کنید. استفاده از کلیدهای میانبر به جای کلیکهای ماوس، سرعت کار شما را افزایش خواهد داد.

نکته : در صورتی که با یک دایرکتوری خاص سر و کار زیادی دارید و مجبورید در طول روز بارها به آن مراجعه کنید، می‌توانید با رفتن به آن دایرکتوری و فشار دادن کلیدهای Ctrl+D و یا کلیک روی منوی Bookmarks و انتخاب Add bookmark آنرا به آن منو اضافه کنید و پس از این برای رجوع به آن فقط یک کلیک کافی است.

سفارشی کردن میزکار
برای سفارشی کردن میزکار خود می‌توانید از گزینه های موجود در منوی اصلی قسمت Preferences استفاده کنید. در اینجا فقط به برخی گزینه های این بخش اشاره میشود.

[Admin]

راهنمای Gnome در Red Hat 9 / بخش دوم

تغییر تصویر پس زمینه میز کار
برای تغییر تصویر پس زمینه میزکار میتوانید از قسمت Preferences بخش Background را انتخاب کنید و یا به سادگی روی میزکار کلیک راست کرده و گزینه Change Desktop Background را انتخاب نمایید. تصوبر ۶.
لینوکس ردهت به همراه تعدادی تصویر پس زمینه پیش گزیده که در مسیر usr/share/backgrounds قرار دارند، ارائه می‌شود. می‌توانید یکی از آنها را انتخاب کرده و یا از تصاویر خودتان استفاده نمایید. کافی است در پنجره ای که باز میشود، روی دگمه Select Picture کلیک کرده و تصویر مورد نظرتان را انتخاب نمایید. با استفاده از گزینه های Picture Options می‌توانید تصویر را به خوبی و مطابق میلتان تنظیم کنید.

این امکان وجود دارد که تصویر مورد علاقه خود را مستقیما از دایرکتوری آن به پنجره تنظیم پس زمینه درگ نمایید. گزینه Wallpaper تصویر را در حالت عادی نشان می‌دهد. با گزینه Centered در صورتی که تصویر کوچکتر از سایز صفحه نمایش باشد، در وسط قرار می‌گیرد. با گزینه‌های Scaled و Stretched در صورتی که تصاویر شما کوچکتر یا بزرگتر از صفحه نمایش باشند، طوری تنظیم می‌شوند که اندازه آنها با اندازه صفحه نمایش یکسان گردد.
در صورتی که مایلید از هیچ تصویری استفاده نکنید و تنها ترکیبی از رنگها داشته باشید، کافی است روی گزینه No Picture کلیک کرده و از رنگهایی پایین پنجره انتخاب نموده و یکی از حالتهای Background Style را انتخاب کنید.

تنظیم قلمهای بخشهای مختلف
می‌توانید قلمهای بخشهای مختلف و همچنین برنامه های کاربردی را مطابق میل خود تغییر دهید. برای این کار کافی است در منوی اصلی از قسمت Preferences بخش Fonts را انتخاب کنید.

تنظیمات صفحه کلید
برای انجام تنظیماتی مانند سرعت تایپ، بوق صفحه کلید و زمان چشمک زدن اعلان، می‌توانید از منوی اصلی قسمت Preferences و بخش Keyboard را انتخاب کنید.

تنظیمات ماوس
برای انجام تنظیماتی مانند سرعت حرکت ماوس، چپ دست یا راست دست بودن کاربر، سرعت کلیک‌ها و... از قسمت Preferences بخش Mouse را انتخاب کنید.

تغییر کلمه عبور
در صورتی که نیاز دانستید تا کلمه عبور خود را تغییر دهید، کافی است از قسمت Preferences بخش Password را انتخاب کنید.

نکته : برای تغییر کلمه عبور در حالت متنی می‌توانید از دستور passwd استفاده کنید.

تغییر محافظ صفحه نمایش
همراه با لینوکس ردهت تعداد بسیار زیادی از محافظهای صفحه نمایش ارائه شده است. برخی از آنها بسیار جالب و بی‌نظیر هستند. برای تغییر تنظیمات محافظ صفحه نمایش، از قسمت Preferences بخش Screensaver را انتخاب کنید.

تغییر جلوه های صوتی
در GNOME تعدادی جلوه صوتی برای برخی رخدادها مانند کلیک، بازکردن پنجره و ... وجود دارد. برای فعال یا غیر فعال کردن آنها می‌توانید به بخش Preferences قسمت Sound مراجعه کنید.

تغییر جلوه های نمایشی
یکی از ویژگی های جالب لینوکس ، توانایی کاربر برای استفاده از سطح گسترده ای از جلوه های نمایشی (Theme) به همراه سیستم خود است. با استفاده از جلوه های نمایشی می‌توانید ظاهر سیستم خود را بسیار تغییر دهید. لینوکس ردهت به همراه تعدادی جلوه پیش‌گزیده ارائه میشود. برای تغییر آنها می‌توانید از بخش Preferences قسمت Theme را انتخاب کنید.

نکته : برخی سایت‌ها در اینترنت وجود دارند که جلوه های نمایشی متنوعی را برای لینوکس و Gnome ارائه میکنند. از این سایتها میتوان سایت http://art.gnome.org و http://themedepot.org را نام برد.

ابزارهای پیکربندی سیستمی
این ابزارها در منوی System Tools قرار دارند. این ابزارها به شما کمک میکنند تا از سیستم خود بهتر استفاده کنید و برای موارد خاص آنرا پیکربندی نمایید. در اینجا من سعی ندارم شما را با چگونگی پیکربندی سیستم آشنا کنم. تنها توضیحاتی مختصر برای آشنایی با این ابزارهای گرافیکی ارائه شده است.
برخی از این ابزارها عبارتند از:

ابزار حذف و اضافه کردن نرم افزارها (Add/RemoveApplications)
این ابزار بسته های نرم افزاری نصب شده و قابل نصب روی سیستم را بسادگی نشان داده و می‌توانید با استفاده از آن نرم‌افزارهای لازم را در سیستم نصب نموده و نرم‌افزارهای ناخواسته را حذف کنید. البته این ابزار فقط برای نرم‌افزارهایی که به همراه دیسک های نصب ردهت ارائه شده اند کاربرد دارد و برای نصب سایر نرم‌افزارها، مانند نرم افزارهایی که از اینترنت دریافت می‌کنید، باید روشهای دیگری به کار ببرید. تصویر ۷ این ابزار را نشان می‌دهد.

ابزار تنظیم تاریخ و ساعت
با استفاده از این ابزار می‌توانید تاریخ و ساعت سیستم را تنظیم نمایید. استفاده از این ابزار بسیار آسان است.

توجه : همانطور که ممکن است تابحال متوجه شده باشید، استفاده از اکثر ابزارهای پیکربندی سیستم نیاز به داشتن کلمه عبور ریشه دارد.

ابزار تنظیم صفحه نمایش (Display)
این ابزار برای تنظیم تعداد رنگ و درجه وضوح صفحه نمایش به کار می‌رود. کافی است مقادیر مورد نیاز خود را از باکسهای Resolution و Color Depth انتخاب نمایید. در صورتی که سیستم کارت گرافیکی شما را به درستی شناسایی نکرده است، با انتخاب لبه Advanced و کلیک روی کلید Configure می‌توانید آنرا به سیستم معرفی کنید. تصویر ۸ این ابزار را نشان میدهد.

ابزار تنظیم صفحه کلید (Keyboard)
با استفاده از این ابزار می‌توانید زبان پیش‌گزیده صفحه کلید خود را تعیین کنید.

ابزار تنظیم زبان (Language)
از این ابزار می‌توانید برای تعیین زبان پیش‌گزیده سیستم خود استفاده نمایید. این ابزار لیستی از زبان‌هایی را که هنگام نصب انتخاب کردید را نمایش می‌دهد. با انتخاب یک زبان، زبان بخشهای مختلف سیستم مانند منوها و.... تغییر می‌کنند.

ابزار تنظیم نوع ماوس (Mouse)
بوسیله این ابزار می‌توانید نوع ماوس نصب شده در سیستم را تنظیم نمایید.

ابزار تنظیمات شبکه (Network)
این ابزار یکی از ابزارهای مهم پیکربندی است. با استفاده از این ابزار می‌توانید کارتهای شبکه، اتصالات ppp، تنظیمات DNS و تنظیمات نام کامپیوتر خود را انجام دهید. پنجره این ابزار دارای چهار لبه است. در لبه Devices انواع اتصالات تعریف شده مانند اتصالات اترنت و ppp نشان داده می‌شود. در لبه Hardware می‌توانید سخت‌افزارهای شبکه نصب شده در سیستم را مشاهده و یا سخت‌افزار جدیدی را نصب کنید. . در لبه DNS اطلاعات مربوط به آدرسهای DNS موجود در شبکه قید میشود. برای بدست آوردن این اطلاعات باید با مدیر شبکه خود تماس بگیرید. در لبه Hosts اطلاعات مربوط به کامپیوتر خودتان و کامپیوترهای موجود در شبکه را که می‌خواهید کامپیوترتان آنها را بشناسد (در صورت عدم وجود سرویس دهنده DNS) وارد می‌کنید. مورد پیش‌گزیده ای که در اینجا وجود دارد، شماره آدرس ۱۲۷.۰.۰.۱ است که به نام پیش‌گزیده localhost.localdomain متصل شده است. برای تغییر نام کامپیوتر خود می‌توانید این رکورد را ویرایش نموده و بجای localhost.localdomain نام جدید را وارد نمایید. توجه داشته باشید که همین نام را باید در لبه DNS و باکس Hostname وارد نمایید. تصویر ۹ این ابزار را نشان میدهد. همانطور که گفته شد، برای اتصال به اینترنت با استفاده از مودم می‌توانید از این ابزار استفاده نمایید. برای این کار در منوی اصلی، بخش System Tools روی Internet ConfigurationWizard کلیک کرده و Modem Connection را انتخاب کنید. ادامه کار بسیار آسان است. پس از ایجاد اتصال با کلیک روی آیکون Network Device Control در بخش System Tools و کلیک روی Activate می‌توانید به اینترنت متصل شوید.

ابزار مدیریت چاپگرها (Printing)
با استفاده از این ابزار می‌توانید چاپگرهای جدیدی به سیستم خود اضافه کرده و یا حذف نمایید. با کلیک روی دگمه New ویزاردی شروع به کار کرده و در آن باید اطلاعات مربوط به چاپگر خود مانند نام، محل اتصال (شبکه های مختلف، اتصال محلی و....)، نوع سازنده و مدل چاپگر را وارد نمایید. در پایان این چاپگر به سیستم شما اضافه می‌شود. برای آزمایش صحیح بودن آن بصورت خودکار پس از نصب یک صفحه آزمایشی برای چاپگر ارسال میشود.

ابزار تغییر کلمه عبور ریشه (RootPassword)
با استفاده از این ابزار می‌توانید کلمه عبور ریشه را در صورت نیاز تغییر دهید. همانطور که قبلا نیز اشاره کرده ام، برای تغییر کلمه عبور هر کاربر می‌توانید از دستور passwd استفاده کنید.

ابزار تعیین سطح امنیت سیستم (SecurityLevel)
این ابزار تنظیمات مربوط به دیوار آتش سیستم را انجام می‌دهد. در صورتی که کامپیوتر شما در نقش یک سرویس دهنده عمل نمی کند، می‌توانید این سطح را روی High تنظیم کنید. در صورتی که بنحوی ارائه کننده سرویس خاصی روی شبکه هستید، گزینه Medium و یا Customize را انتخاب نمایید. با انتخاب گزینه Customize سیستم به شما این امکان را می‌دهد تا تعیین کنید بسته‌های ارسالی برای کدامیک از سرویس‌ها از دیوار آتش عبور نمایند و بسته‌های کدامیک از سرویس‌ها فیلتر شوند.
به هیچ عنوان انتخاب گزینه No Firewall توصیه نمی‌شود. انتخاب این گزینه، امنیت سیستم شما را شدیدا به مخاطره خواهد انداخت. مخصوصا اگر از شبکه‌های عمومی و اینترنت استفاده کنید.

ابزار شناسایی کارت صوتی (Soundcard Detection)
از این ابزار می‌توانید برای پیدا کردن و نصب کارت صوتی سیستم خود استفاده نمایید. در صورتی که این ابزار موفق نبود، می‌توانید از دستور sndconfig برای این منظور استفاده کنید.

ابزار مدیریت کاربران و گروهها (Users & Groups)
این ابزار برای مدیریت کاربران و گروههای کاربری استفاده می‌شود. با این ابزار می‌توانید گروههای جدید و کاربران جدید به سیستم اضافه نموده و یا آنها را حذف کنید. برای اضافه کردن یک کاربر جدید باید روی دگمه Add User کلیک کرده و در پنجره ای که باز می‌شود، اطلاعاتی مانند نام، نام کاربری، کلمه عبور، تکرار کلمه عبور، نوع پوسته فرمان و دایرکتوری خانگی کاربر جدید را وارد نمایید. تصویر ۱۰ این پنجره را نشان می‌دهد.
هنگامی که یک گروه جدید اضافه می‌کنید، می‌توانید دسته ای از کاربران را عضو این گروه نمایید. هنگامی که سطوح دسترسی به منابع اشتراکی در شبکه را تعیین می‌کنید، می‌توانید به سادگی یک گروه را برای استفاده از یک منبع تعیین کنید و با این کار تمام کاربرانی که عضو این گروه هستند، می‌توانند از آن منبع اشتراکی استفاده کنند.

خروج از محیط GNOME
پس از اینکه کار روزانه‌تان به اتمام رسید می‌توانید از سیستم خارج شده (Log out) و یا سیستم را خاموش نمایید. برای خروج از GNOME کافی است مراحل زیر را انجام دهید:
۱. منوی اصلی GNOME را باز کنید.
۲. گزینه Logout را انتخاب نمایید. یک پنجره باز شده و از شما میپرسد مایل به انجام کدامیک از اعمال خاموش کردن، بوت کردن و یا خارج شدن از سیستم هستید.

نکته : در این مرحله می‌توانید با انتخاب گزینه Save Session نشست خود را ذخیره نمایید. با این کار اکثر برنامه‌هایی که در سیستم باز هستند، در ورود بعدی شما به سیستم، به صورت خودکار اجرا خواهند شد.فراموش نکنید حتما قبل از خروج اطلاعات آنها را ذخیره نمایید.

۳. گزینه ای را که مایل به انجام آن هستید را انتخاب کرده و روی دگمه Yes کلیک کنید. با این کار فرمان مورد نظر شما اجرا خواهد شد.

[Admin]

فصل چهارم( برنامه های دفتری )

راهنمای استفاده از K3B

برنامه CD نویس K3B
یکی دیگر از برنامه‌های موجود در سیستم‌عامل لینوکس برای نوشتن انواع Cdهای اطلاعاتی، موسیقی و ویدئو، برنامه‌ای موسوم به K3B می‌باشد. این برنامه مخصوص محیط گرافیکی KDE بوده و برنامه‌ای راحت و کاربر پسند است. محل قرارگیری این برنامه در شاخه System در منوی اصلی KDE می‌باشد.

تنظیم K3B
برای اینکه بتوانید از K3B استفاده نمایید، در مرحله اول مانند برنامه‌های مشابه باید آنرا تنظیم نمایید. این تنظیم بصورت یک ویزارد بوده و تماما خودکار انجام می‌شود. تعداد مراحل تنظیمات ۶ عدد می‌باشد. جهت انجام تنظیم، K3B Setup را از منوی System اجرا کنید. باید کلمه عبور ریشه را برای انجام تنظیمات وارد نمایید. برنامه تنظیم، زیر برنامه‌های مورد نیاز روی سیستم را شناسایی کرده و سپس درایوهای CD شما را برای استفاده شدن، تنظیم می‌نماید. در قدم نخست، برنامه‌ها و ابزار‌های جانبی لازم که برای ضبط CD لازم هستند، شناسایی می‌شوند. (تصویر ۱)

در قدم بعدی، درایوهای خواننده و نویسنده CD که روی سیستم موجود هستند شناسایی می‌شوند. در صورتی که احیانا درایوی از درایوهای شما شناسایی نشد، با استفاده از دگمه Add Device خواهید توانست آنرا به سیستم بشناسانید. (تصویر ۲)

در مرحله چهارم، برنامه تنظیم K3B سعی خواهد کرد تا محل اتصال درایوهای CD را از فایل fstab بخواند. در صورت موفقیت، لازم به انجام کار خاصی ندارید. در قدم پنجم، که مرحله مهمی است، باید کاربرانی را که قادرند از برنامه K3B برای نوشتن CD استفاده کنند، به سیستم معرفی کنید. کافی است روی Add User کلیک کرده و نام کاربر مورد نظرتان را وارد نمایید. (تصویر ۳)

پس از اتمام روی Next کلیک کنید تا وارد مرحله پایانی تنظیمات شوید. تنظیمات با کلیک روی Finish نهایی خواهند شد. اکنون شما آماده استفاده از برنامه K3B برای نوشتن CD هستید. توجه داشته باشید که برنامه K3B قادر به فعال سازی حالت شبیه‌ساز اسکازی روی درایوهای نصب شده نمی‌باشد و باید قبل از تنظیم، این حالت را فعال نمایید. برای چگونگی فعال سازی این حالت، کافی است به مقاله نوشتن CD در محیط کنسول در بخش مقالات سایت مراجعه نمایید.

اجرای K3B
پس از اینکه برنامه K3B تنظیم شد، می‌توانید از آن استفاده نمایید. برای این کار، از بخش System منوی اصلی، روی آیکون K3B کلیک کنید. پس از چند لحظه برنامه K3B اجرا خواهد شد. در صورتی که اشکالی در تنظیمات برنامه وجود داشته باشد، در ابتدای اجرا به شما هشدار داده خواهد شد.
پنجره برنامه K3B از دو بخش اصلی تشکیل شده است. قسمت بالا به یک مدیر فایل اختصاص داده شده است که از طریق آن می‌توانید فایل‌های روی سیستم را مرور کرده و آنها را برای نوشته شدن انتخاب کنید. پخش پایین صفحه نیز به پروژه‌هایی که ایجاد می‌کنید، اختصاص یافته است.

ایجاد CD در K3B
همانطوری که گفتم، K3B قادر به ایجاد انواع دیسک‌های اطلاعاتی و چندرسانه‌ای می‌باشد. البته این امر به شرطی امکان پذیر است که ابزار‌های جانبی لازم در سیستم نصب شده باشند. برای ایجاد یک دیسک جدید، کافی است نوع آنرا از منوی File>NewProject انتخاب نمایید. برای دیسک‌های نوع Audio می‌توانید فایل‌های صوتی روی سیستم (مانند فایل‌های MP3) را به تراک‌های صوتی روی CD تبدیل نمایید. کافی است این نوع دیسک را انتخاب نموده و فایل‌ها را از بخش بالایی که مدیر فایل K3B است، به جعبه پروژه‌های در در سمت چپ پایین صفحه قرار دارد، کشیده و رها نمایید. برای دیسک‌های اطلاعاتی نیز نوع Data Project را انتخاب نمایید. برای ایجاد دیسک‌های ترکیبی داده/صوت نوع Mixed Mode را انتخاب کنید. سپس فایل‌ها را از قسمت بالا انتخاب و به قسمت پایین منتقل نمایید.
برای شروع یک دیسک از نوع داده ایجاد می‌نماییم. از موی File>New Project گزینه Data Project را انتخاب کرده و فایل‌های مورد نظر برای نوشته شدن را از باکس بالا به پایین منتقل می‌کنیم. البته بجای کشیدن و انداختن می‌توانید از کلید‌های Shift+Enter یا کلیک راست و انتخاب Add to Project استفاده نمایید. تصویر ۴ محیط برنامه K3B را در حال ایجاد یک پروژه Data Project نمایش می‌دهد.

پس از اینکه انتخاب و اضافه کردن فایل‌ها به اتمام رسید، می‌توانید با کلیک راست روی آیکون CD نام (برچسب) آنرا نیز وارد نمایید. سپس برای شروع نوشته شدن CD، روی دگمه Burn در نوار ابزار برنامه کلیک کنید و یا از منوی راست کلیک، گزینه Burn را انتخاب کنید.
اکنون در پنجره Burn (تصویر ۵) می‌توانید گزینه‌های مربوط به نوشته شدن CD را انتخاب کنید. در این پنجره می‌توانید تنظیماتی مانند سرعت نوشته شدن دیسک، نحوه ایجاد تصویر ISO، چگونگی Multisession بودن و ... را تعیین کنید.

برای ایجاد دیسک‌های Multisession باید از لبه Settings در این پنجره گزینه Start Multisession را انتخاب کنید و در صورتی که در حال نوشتن در ادامه یک دیسک Multisession هستید، گزینه ContinueMultisession را انتخاب کنید. پس از اینکه تمام گزینه‌ها را مطابق نیازتان تنظیم کردید، روی کلید Write کلیک کنید تا عملیات نوشتن CD شروع شود. وضعیت و گزارش عملیات نوشتن CD در یک پنجره جدید نمایش داده خواهد شد.
اکنون باید منتظر بمانید تا عملیات نوشتن روی CD به اتمام برسد. پس از اتمام CD نوشته شده به بیرون هدایت خواهد شد. (تصویر ۶)

کپی CD در K3B
برای ایجاد یک کپی از دیسک‌های موجود، کافی است که از منوی Tools گزینه Copy CD را انتخاب کرده و یا در نوار ابزار برنامه روی آیکون CopyCD کلیک کنید. سپس در پنجره باز شده (تصویر ۷) می‌توانید تنظیمات مربوط به آنرا انجام داده و در پایان روی Start CD Copy کلیک کنید. در صورتی که میل هستید تنها تصویر ISO دیسک را تهیه نمایید، گزینه Only Create Image را انتخاب نمایید. تعداد کپی مورد نیاز را نیز می‌توانید تعیین کنید.

نوشتن فایل‌های ISO
در صورتی که تعدادی فایل ISO دارید و تصمیم به ایجاد CD توسط آنها دارید، K3B امکان آسانی برای نوشتن آنها روی CD فراهم نموده است. کافی است در منوی Tools گزینه Write ISO Image را انتخاب کنید. در پنجره‌ای که باز می‌شود (تصویر ۸) می‌توانید به سادگی مسیر فایل را به برنامه معرفی نموده و آنرا روی دیسک بنویسید.

پاک کردن دیسک‌های CD-RW
یکی از ابزار‌هایی که توسط K3B فراهم شده‌است، ابزار پاک کردن دیسک‌های CD-RW است که آنها را برای استفاده مجدد آماده می‌کند. برای پاک کردن دیسک‌های CD-RW کافی است از منوی Tools گزینه Erase CD-RW را انتخاب کرده و یا روی آیکون Erase CD-RW در نوار ابزار برنامه کلیک کنید. در پنجره‌ای که باز می‌شو، می‌توانید تنظیماتی مانند حالت پاک کردن و سرعت آنرا تعیین کنید.

نتیجه‌گیری
در مجموع برنامه K3B ابزار‌های مناسب و راحتی برای نوشتن دیسک در لینوکس فراهم آورده است و بدون شک یکی از بهترین برنامه‌ها در این زمینه به شمار می‌رود، هرچند که هنوز در حال توسعه بوده و کانلا تکمیل نشده است. مزیت عمده این برنامه کاربر پسند بودن آن می‌باشد که نسبت به XCDRoast کار کردن با آن بسیار راحت‌تر می‌باشد.

[Admin]

راهنمای رایت CD در محیط کنسول

راهنمای رایت CD در لینوکس
لینوکس ابزارهای قدرتمند و قابل انعطافی برای رایت CD در اختیار کاربران قرار میدهد. شما میتوانید دیسکهایی ایجاد کنید که در تمام سیستم عامل ها قابل خواندن بوده و یا فایلهای iso را برای پخش کردن و یا دانلود تهیه کنید.

رایت کردن CD از خط فرمان در هر سیستم عاملی پر رمز و راز و دردسر ساز است. لینوکس هم در این میان استثنا نیست. تعداد زیادی از نرم افزارهای لینوکس با استفاده از فایلهای iso توزیع میشوند. بنابراین در صورتی که نحوه رایت کردن را یاد بگیرید، میتوانید به سادگی دیسکهای خود را با استفاده از این فایلهای ایزو ایجاد کنید.

نرم افزارهای رایت CD برای هر دو سیستم عامل لینوکس و ویندوز وجود دارند. ولی انواعی که برای لینوکس اراپه شده اند، از انواع مشابه خود در ویندوز قوی تر هستند. در این مقاله ما نگاهی به دو فرمان mkisofs و cdrecord خواهیم انداخت. این دو فرمان مسپولیت اصلی ایجاد CD ها را در لینوکس عهده دار هستند. فرمان mkisofs یک تصویر از CD که قرار است کپی شود با فرمت فایل ISO9660/JOLIET/HFS ایجاد میکند.

برای گرفتن نتایج همیشه سعی کنید آخرین نسخه این برنامه ها را تهیه کنید.آخرین نسخه ارائه شده، نسخه 2 است.

برای کسانی که در دنیای رایت CD تازه کار هستند چند اصطلاح را توضیح میدهیم:

-CD-R : دیسکهای قابل رایت. یکبار امکان رایت روی آنها وجود دارد.

-CD-RW : امکان رایت و پاک کردن و رایت دوباره روی این دیسکها وجود دارد. بیشتر درایوهای قدیمی امکان خواندن این نوع دیسکها را ندارند.

-CD های تجاری (نقره ای) به صورت پرس شده تولید میشوند نه بوسیله نور لیزر.

-Yellow Book : فورمت فیزیکی CD های حاوی داده.

-Orange Book : فرمت فیزیکی دیسکها CD-R.

-ISO9660 : استاندارد قدیمی فرمت فایل. با امکان ایجاد فایلهای 8.3 .

-Rock Ridge : اضافاتی برای استاندارد ISO9660 که در سیستمهای یونیکس امکان داشتن لینکها وجود داشته و تمام اطلاعات مالکیت و خصوصیات فایل حفظ میشوند. خصوصیات فایل یونیکس هنگامی که این دیسکها در ویندوز خوانده میشوند، نمایش داده نمی شود.

-Joliet : اضافات مایکروسافت برای استاندارد ISO9660 . با این اضافات امکان بکارگیری کاراکترهای یونیکد و نام بلند فایل در دیسکها وجود دارد.

-El Torito : فورمت دیسکهای قابل بوت.

-HFS : سیستم فایل اصلی مکینتاش.

-Multisession: با این قابلیت میتوان در دیسکی که هنوز پر نشده است، تا پر شدن کامل در چندین نوبت اقدام به رایت داده کرد. به شرطی که دیسک در دفعات قبلی بسته نشده باشد.

شبیه ساز اسکازی لینوکس
در لینوکس میتوانید از رایتر های SCSI و یا IDE/ATAPI استفاده کنید. رایترهای مبتنی بر پورت پارالل برایتان جز دردسر واذیت چیزی نخواهند بود. رایتر های مبتنی بر USB هم کند هستند. این دو نوع هیچکدام به خوبی در لینوکس پشتیبانی نمی شوند. البته شانس شما با درایوهای جدید USB 2.0 بیشتر خواهد بود.

برای بکارگیری رایترهای IDE/ATAPI که عمومی ترین رایتر ها هستند، مقداری تنظیم باید انجام دهید. برای اینکه ببینید در لینوکس تان این تنظیمات قبلا انجام شده است یا نه، دستور زیر را تایپ کنید:

$ cdrecord -scanbus

در صورتی که درایو رایتر شما نمایش داده شد، همه چیز آماده است و نیاز به انجام کار دیگری ندارید. در غیر اینصورت باید تنظیم کوچکی انجام دهید. ابتدا باید ببینید که نام درایوهای نصب شده در کامپیوترتان چیست. برای این کار دستور زیر را تایپ کنید:

$ dmesg | grep '^hd.:'

خروجی مشابه زیر دریافت خواهید کرد:

hda: WDC  WD400EB-00CPF0, ATA DISK drive
 hdb: CD-W58E, ATAPI  CD/DVD-ROM drive
 hdc: GCR-8521B, ATAPI  CD/DVD-ROM drive

خوب در اینجا نام دستگاه رایتر ما hdb و درایو CD معمولی hdc است. برای بکارگیری این دو درایو برای کارهای رایت در لینوکس باید آنها را در حالت شبیه سازی اسکازی قرار دهید. برای این کار :

در صورتی که از لیلو استفاده میکنید دو خط زیر را به آخر آن اضافه کنید:

append="hdb=ide-scsi"
append="hdc=ide-scsi"

این کار را در حالتی که کاربر root هستید و با استفاده از ویرایشگر متنی مانند vi انجام دهید. در صورتی که از گراب استفاده میکنید باید در فایل etc/grub.conf در پایان خط kernel خط زیر را اضافه کنید:

hdb=ide-scsi hdc=ide-scsi

قرار دادن درایوها در حالت شبیه سازی اسکازی تغییری در عملکرد آنها ایجاد نمی کند بلکه فقط نام آنها تغییر خواهد کرد. حال کامپیوترتان را بوت کرده و مجددا فرمان زیر را تایپ کنید:

$ cdrecord -scanbus

در صورتی که خروجی مانند زیر دریافت کردید همه چیز درست است:

Cdrecord 2.0  (i686-pc-linux-gnu) Copyright (C) 1995-2002 Jurg  Schilling
 Linux sg driver version: 3.1.24
 Using libscg version 'schily-0.7'
 cdrecord: Warning: using  inofficial libscg transport  code version (schily - Red
 Hat-scsi-linux-sg.c-1.75-RH  \@(#)scsi-linux-sg.c 1.75  02/10/21 Copyright
 1997 J.  Schilling').
 scsibus0:
 0,0,0 0) 'TEAC ' 'CD-W58E ' '1.0A' Removable  CD-ROM
 0,1,0 1) 'HL-DT-ST' 'CD-ROM GCR-8521B' '1.00' Removable  CD-ROM

ایجاد فایلهای ISO
پس از اینکه فایلهای مورد نظر برای رایت شدن را انتخاب کردید، رایت CD را باید در دو مرحله انجام دهید. ایجاد فایل ایزو توسط دستور mkisofs و سپس رایت آن توسط دستور cdrecord . مثال زیر نحوه ایجاد یک فایل ایزو را نشان میدهد:

$ mkisofs -o test.iso -Jrv -V test_disk /home/carla/

در مثال بالا:

-گزینه o نام فایل ایزو را مشخص میکند.

-گزینه J از استاندارد نامگذاری Joliet برای سازگاری با ویندوز استفاده میکند.

-گزینه r از استاندارد نامگذاری Rock Ridge برای سازگاری با لینوکس و یونیکس استفاده میکند.

-گزینه v حالت verbose است.

-گزینه V یک نام برای دیسک ایجاد میکند که در Windows Explorer نمایش داده میشود.

-گزینه آخر مسیر فایلهایی است که از آنها فایل ایزو تهیه میشود.

پس از اینکه ایجاد فایل iso به اتمام رسید، میتوانید آنرا مانند یک فایل سیستم متصل(mount) کرده و صحت محتویات آنرا بررسی کنید :

$ mkdir /test_iso
$ mount -t iso9660 -o ro,loop=/dev/loop0 test.iso /test_iso

رایت کردن دیسک
رایت کردن دیسک به آسانی خوردن یک شیرینی است. ابتدا باید آدرس درایو رایتر خود را پیدا کنیم. در دستور cdrecord -scanbus که در بالا مشاهده کردید، آدرس رایتر ما 0,0,0 است. برای شروع رایت دیسک دستور زیر را تایپ کنید:

$ cdrecord -v  -eject speed=8 dev=0,0,0 test.iso

در دستور بالا:

-گزینه v حالت Verbose است.

-گزینه eject پس از اتمام رایت، دیسک را از درایو خارج میکند.

-گزینه speed سرعت رایت را مشخص میکند.

-گزینه dev آدرس رایتر را مشخص میکند.

-گزینه پایانی هم نام فایل ایزو است.

خوب این هم راه ایجاد دیسکی که در تمام پلاتفورم ها قابل خواندن خواهد بود. عموما در دستگاههای سریع، هنگام کار چندان از منابع سیستم استفاده نمی شود ولی با این حال بهتر است هنگام رایت کردن به انجام کارهای دیگر نپردازید. استفاده از سرعتهای پایین تر از سرریز بافر و سوختن دیسک در درایوهای رایتر قدیمی جلوگیری میکند. درایوهای جدید دارای تکنولوژی به نام Burn-Proof هستند که از این امر جلوگیری به عمل میاورد.

کپی دیسک
برای کپی مستقیم یک CD از درایو CD-ROM به رایتر میتوانید از دستور زیر استفاده کنید:

$ cdrecord -v  dev=0,0,0 speed=4 -isosize /dev/scd0

البته این کار را در یک دستگاه قدیمی و کند انجام ندهید! این راه سریع است ولی ممکن است ایجاد اشکال کند. راه بهتر و امن تر کپی محتویات دیسک در دیسک سخت و سپس رایت آن است:

$ mount /cdrom
$ dd if=/dev/scd0  of=/tmp/diskfile.iso
$ cdrecord dev=0,0,0 speed=8 fs=8m  -v -eject -dummy /tmp/diskfile.iso

در مثال بالا:

-گزینه fs=8m سایز بافر را تعیین میکند. هرچه بیشتر بهتر.

-گزینه dummy ابتدا حالت رایت را شبیه سازی کرده و در صورت نبود اشکال رایت انجام میشود.

دیسکهای Multisession
میتوانید دیسکها را تا پر شدن، در چندین نوبت رایت کنید. ایجاد این نوع دیسکها با استفاده از برنامه های گرافیکی رایت CD آسانتر خواهد بود ولی امکان انجام آن با خط فرمان هم وجود دارد:

$ cdrecord -v  -eject speed=8 dev=0,0,0 -multi test.iso

با گزینه multi دیسک در پایان رایت باز گذاشته شده و میتوانید در آینده نیز به آن اطلاعات اضافه کنید. هنگامی که میخواهید مجددا با دیسک اطلاعات اضافه کنید، ابتدا قبل از ایجاد فایل ISO باید مشخص کنید که فضای خالی از چه قسمتی از دیسک شروع میشود. برای این کار از دستور زیر استفاده کنید:

$ cdrecord  dev=0,0,0 -msinfo 
0,27139

حتما دیسکی که میخواهید اطلاعات به آن اضافه کنید در درایو قرار داشته باشد. سپس فرمان زیر را برای ایجاد فایل ایزو تایپ کنید:

$ mkisofs -o test2.iso -Jr -V Session2 -C 0,27139 -M 0,0,0 /files/path/

و یا میتوانید دو دستور بالا را با هم ترکیب کنید تا کار آسانتر شود:

$ mkisofs -o test2.iso -Jr -V Session2 -C `cdrecord  dev=0,0,0 -msinfo` -M 0,0,0 /files/path/

نتیجه گیری
رایت دیسک با استفاده از خط فرمان لینوکس بسیار قوی و انعطاف پذیر است. از دو دستور mkisofs و cdrecord میتوانید برای رایت دیسکهای DVD نیز استفاده کنید. توجه داشته باشید که برنامه های گرافیکی زیادی برای رایت CD همراه با و خارج از لینوکس وجود دارند ولی شما در خط فرمان میتوانید بسیار قدرتمند تر و انعطاف پذیرتر عمل کنید در حالی که در برنامه های گرافیکی راحتی کار بیشتر است.

[Admin]

راهنمای نصب مجموعه Open Office

راهنمای نصب مجموعه اداری OpenOffice
یکی از اصلی‌ترین برنامه‌های کاربردی که هر کاربر اداری از آن استفاده میکند، برنامه‌های اداری مانند واژه پردازها و صفحه گسترده‌ها هستند. مجموعه‌های اداری زیادی برای محیط سیستم عامل لینوکس نوشته شده‌اند. یکی از این مجموعه‌ها که بسیار قدرتمند بوده و دارای تعداد زیادی کاربر است، مجموعه OpenOffice است که تحت حمایت شرکت Sun Microsystems توسعه می‌یابد. مجموعه اداری تجاری StarOffice از این مجموعه بعنوان پایه بهره گیری میکند. OpenOffice با استفاده از زبانهای برنامه نویسی ++C و جاوا نوشته شده است. یکی از محاسن عمده این برنامه قابلیت استفاده از زبان فارسی در آن است. البته ناگفته نماند که این قابلیت فقط در نسخه‌های 1.1 و بالاتر این نرم افزار موجود است و در نسخه‌های قدیمی‌تر نمی‌توانید فارسی تایپ کنید.

یکی از بهترین قابلیتهای این مجموعه توانایی خواندن فایلهای مجموعه اداری آفیس مایکروسافت و ذخیره به آن فرمتهاست. بنابراین کاربرانی که مایلند به سیستم لینوکس منتقل شوند و یا مجبور هستند اطلاعات خود را به کاربران سیستم عامل ویندوز ارائه نمایند، میتوانند از این قابلیت به خوبی استفاده نمایند.

این مجموعه دارای چند نرم‌افزار مختلف است که در زیر به معرفی اجمالی هر یک خواهیم پرداخت.

نرم افزار OpenOffice Writer
در صورتی که قبلا با نرم افزار MS-Word کار کرده باشید، کار کردن با این نرم افزار برای شما بسیار آسان خواهد بود. قابلیت جالبی که در این نرم افزار مشاهده میشود و بسیار مفید است، کامل کردن خودکار واژه های تایپ شده است. در صورتی که قبلا واژه ای را در سند خود تایپ کرده باشید، هنگام تایپ آن برای بار دوم، برنامه آنرا برای شما تایپ کرده و می‌توانید با فشار دادن کلید Enter آنرا قبول کنید. با کمک این نرم افزار می‌توانید مستنداتی را که توسط واژه پرداز Word مایکروسافت ایجاد کرده اید، به محیط لینوکس منتقل نمایید.

این نرم افزار علاوه بر اینکه یک واژه پرداز قابل است، یک ویرایشگر HTML کارآمد نیز به شمار میرود. با استفاده از این نرم افزار میتوانید فایلهای HTML نیز ایجاد و ویرایش نمایید. مستنداتی که بوسیله این نرم افزار ایجاد می‌کنید را میتوانید با فرمتهای sxw (فرمت اصلی برنامه Writer)، مایکروسافت Word نسخه های ۶، ۹۵، ۹۷، ۲۰۰۰ وXP، فرمت های StarWriter، RTF، PDF، HTML، XTML، XML و متن ذخیره نمایید.

نرم افزار OpenOffice Calc
این نرم افزار یک نرم افزار صفحه گسترده مانند MS-Excel میباشد. در صورتی که قبلا با Excel کار کرده باشید، کار کردن با این نرم افزار نیز برایتان بسیار ساده خواهد بود. علاوه بر اینکه در این نرم افزار می‌توانید فایلهای مربوط به نرم افزار Excel را بخوانید، می‌توانید مستندات خود را با فرمتهای sxc (فرمت اصلی برنامه Calc)، مایکروسافت اکسل نسخه های ۵، ۹۵،۹۷، ۲۰۰۰ و XP، HTML، PDF، XHTML، CVS، StarCalc، dBase، SLK و dif نیز ذخیره نمایید.

نرم افزار OpenOffice Impress
این نرم افزار نیز یک نرم افزار ایجاد مستندات معرفی یا Presentation است که بسیار شبیه به MS-PowerPoint می‌باشد. در صورتی که قبلا با این نرم افزار آشنایی داشته باشید، کار کردن با Impress برای شما بسیار آسان خواهد بود. بوسیله این نرم افزار می‌توانید فایلهای مربوط به PowerPoint مایکروسافت را خوانده و به فرمتهای sxi (فرمت اصلی برنامه Impress)، مایکروسافت PowerPoint نسخه های ۹۷، ۲۰۰۰ و XP، همچنین sxd، HTML،StarDraw، StarImpress وFlash نیز ذخیره نمایید. همچنین امکان تهیه خروجی تصویری با فرمتهای بسیار متنوع نیز در این نرم افزار وجود دارد.

نرم افزار OpenOffice Draw
در صورتی که با نرم افزار های رسم اشکال برداری مانند Corel Draw کار کرده باشید، مفاهیم این نرم افزار را به آسانی درک خواهید کرد. با استفاده از این نرم افزار می‌توانید انواع نمودارها، اشکال و دیاگرامها را رسم کرده و با فرمتهای sxd (فرمت اصلی برنامه Draw)، همچنین PDF، HTML،StarDraw، Flash و فرمت‌های بسیار متنوع تصویری ذخیره نمایید.

نرم افزار OpenOffice Math
کاربرد این نرم افزار در تهیه انواع فرمولها و درج آنها در مستندات مختلف می‌باشد. فایلهایی را که توسط این نرم‌افزار ایجاد می‌کنید را می‌توانید با فرمت‌هایی مانند sxm (فرمت اصلی برنامه)، StarMath، MathML و PDF ذخیره نمایید.

همانطور که در بالا ذکر شد، مجموعه نرم افزارهای OpenOffice دارای قابلیت‌های فراوانی هستند که آشنایی با تمام آنها نیازمند مطالعه یک کتاب کامل است. همراه با این مجموعه نرم‌افزاری یک سیستم راهنمای کامل ارائه شده است که می‌توانید در مواقع لزوم از آن استفاده کنید. برای باز شدن صفحه راهنما کافی است که کلید F1 را فشار دهید.

در این راهنمای کوچک چگونگی نصب و تنظیم مجموعه OpenOffice برای استفاده از زبان فارسی در آنرا توضیح خواهم داد. در مرحله نخست نیاز دارید تا آخرین نسخه این مجموعه را از اینترنت دانلود نمایید. این مجموعه را میتوانید از سایت http://www.openoffice.org/ دانلود نمایید. بسته آن حدود ۷۵ مگابایت حجم دارد. پس از اینکه این مجموعه را دانلود کردید، با استفاده از نرم‌افزارهایی مانند Ark در محیط KDE و یا دستورهای زیر در خط فرمان، آنرا باز کنید :

$ gunzip Ooo_1.1.0_LinuxIntel_install.tar.gz
$ tar -xf Ooo_1.1.0_LinuxIntel_install.tar

با این کار، محتویات بسته در یک دایرکتوری به نام Ooo_1.1.0_LinuxIntel_install باز خواهد شد. برای اجرای برنامه نصب، کافی از داخل این دایرکتوری، برنامه Setup را اجرا نمایید. پس از چند لحظه صفحه خوش آمدگویی نرم افزار نمایش داده میشود. برای عبور از آن روی Next کلیک کنید. در مرحله بعدی یک فایل متنی در مورد این نسخه از مجموعه به نمایش در خواهد آمد. در مرحله بعدی نیز باید با مجوز نرم‌افزار موافقت کنید. در این مرحله باید ابتدا نوار پیمایش را به پایین‌ترین نقطه آورده و سپس گزینه I accept... را تیک بزنید. در مرحله بعدی نیز باید اطلاعات شخصی خود مانند نام، نام خانوادگی و ... را وارد نمایید. بخش اصلی نصب از مرحله بعدی شروع می‌شود که نوع نصب را انتخاب می‌کنید. (تصویر ۱)

بسته به نوع نصبی که انتخاب می‌کنید، به ۱۹۰ تا ۲۵۰ مگابایت فضا نیاز خواهید داشت. در صورتی که نصب Custom را انتخاب کرده باشید، در مرحله بعد می‌توانید انتخاب نمایید که چه بخشهایی از نرم‌افزار نصب شوند. پس از این مرحله باید مسیر نصب نرم افزار را تعیین نمایید. میتوانید آنرا در یک پوشه در دایرکتوری خانگی خودتان نصب کنید. پس از انتخاب مسیر نصب، در مرحله بعدی روی دگمه Install کلیک کنید تا کپی و نصب آغاز شود. در این مرحله برای نصب یا معرفی Java به برنامه نصب از شما سوال خواهد شد. توجه داشته باشید که حتما لازم نیست تا جاوا را روی سیستم خود نصب شده داشته باشید. تنها برخی از ویژگی‌های مجموعه OpenOffice مانند ذخیره با فرمت Flash به جاوا نیاز دارد. ممکن است بسته جاوا روی سیستم شما نصب باشد. مسیر نصب بسته به نوع توزیع متفاوت است، ولی معمولا در یک دایرکتوری در مسیر usr/lib قرار دارد. کافی است آنرا انتخاب نمایید. (تصویر ۲) در صورتی که مایل نیستید از جاوا استفاده نمایید، گزینه Do Not Install Java RuntimeEnvironment را انتخاب نمایید و در پیغام هشدار روی OK کلیک کنید.

روی OK کلیک کنید تا نصب به پایان برسد. برنامه نصب به صورت خودکار منوهای برنامه را ایجاد میکند. در صورتی که از KDE استفاده میکنید، یکبار از KDE خارج شوید و با ورود مجدد منوها نمایش داده خواهند شد. اکنون میتوانید برنامه‌هایی را که نیاز دارید اجرا نمایید.

برای فعال کردن زبان فارسی، ابتدا باید توجه داشته باشید که زبان فارسی و قلمهای یونیکد باید در سیستمتان نصب شده باشد. (در صورتی که نیست، به راهنمای زبان فارسی که در بخش نصب و پیکربندی لینوکس در بخش مقالات سایت موجود است مراجعه کنید) برای فعال کردن نوشتن راست به چپ یا RTL روی گزینه Tools کلیک کرده و Options را انتخاب نمایید. سپس در بخش LanguageSettings > Languages قسمت Complex TextLayout Support را تیک بزنید و روی OK کلیک کنید تا فعال شود. (تصویر ۳)

[Admin]

برنامه ی نوشتن دیسک X-CD Roast

برنامه نوشتن دیسک X-CD Roast
این برنامه یک برنامه گرافیکی قوی برای ایجاد و کپی انواع دیسک‌ها می‌باشد. برای اجرای آن کافی است در ردهت ۹ از منوی اصلی، قسمت SystemTools و سپس CD Writer را انتخاب نمایید. در سایر توزیع‌های لینوکس مانند لیبرانت یا SuSE می‌توانید آنرا از منوی Run محیط KDE و تایپ کردن xcdroast اجرا نمایید.
می‌توانید جدیدترین نسخه های این برنامه را از سایت http://www.xcdroast.org تهیه نمایید.

تنظيمات برنامه
هنگامی که این برنامه را برای اولین بار اجرا می‌کنید، باید مقداری تنظیمات در آن انجام دهید. برای ورود به بخش تنظیمات برنامه، باید روی دگمه Setup کلیک کنید. در لبه نخست این بخش، با کلیک روی RescanDevices، برنامه درایوهای معمولی و CD نویس شما را شناسایی و نصب می‌کند. یکی از مهمترین تنظیمات این بخش محل ذخیره فایل‌های iso است که برنامه قبل از آغاز نوشتن اطلاعات روی دیسک ایجاد می‌کند. فضایی که برای این کار لازم می‌باشد، حداقل ۷۰۰ مگابایت است. این قسمت در بخش HD Settings قرار دارد. کافی است در باکس Path مسیر کاملی که مایلید به عنوان محل ذخیره فایل‌های ISO تعیین شود تایپ نموده و روی Add کلیک کنید. به طور معمول پذیرش سایر گزینه‌ها بصورت پیش‌گزیده کافی خواهد بود. پس از اتمام تنظیمات، روی Save Settings کلیک کنید. حال می‌توانید دیسک‌های خود را بنویسید.

توجه : از هر برنامه گرافیکی یا متنی که برای نوشتن CD استفاده نمایید، باید قبل از آن درایو CD نویس خود را در حالت شبیه ساز اسکازی قرار دهید. در غیر این صورت، در هیچکدام از این برنامه‌ها نمی‌توانید از آن استفاده نمایید. چگونگی قرار دادن درایو در حالت شبیه ساز اسکازی در مقاله نوشتن CD در لینوکس با استفاده از ابزارهای متنی، شرح داده شده است که می‌توانید آنرا در بخش مقالات سایت پیدا کنید.

کپی کردن و نوشتن دیسک
برای کپی کردن یک دیسک در منوی اصلی برنامه روی دگمه Duplicate CD کلیک کنید. پنجره مربوط به کپی CD باز خواهد شد. برای خواندن محتویات دیسک، روی دگمه Read CD کلیک کنید. در مورد دیسک های صوتی می‌توانید با کلیک روی PlayAudio Tracks ، پیش نمایشی از تراک‌ها داشته باشید و با استفاده از DeleteTracks می‌توانید تراکهایی را که لازم ندارید، حذف نمایید. پس از اتمام روی Write CD کلیک کنید. با این کار پنجره تنظیمات نوشتن CD باز خواهد شد که در آن می‌توانید سرعت نوشتن، وضعیت نوشتن و ... را تنظیم نمایید. پس از اتمام روی Write CD کلیک کنید.
یکی از مواردی که دستگاههای CD نویس بسیار مفید واقع می‌شوند، بر عهده گرفن فرایند تهیه کپی پشتیبان از اطلاعات موجود در دیسک سخت است. برای انجام این کار و یا کلا تهیه یک CD جدید، در منوی اصلی برنامه روی CreateCD کلیک کنید.سپس بر روی دگمه Master CD کلیک کنید تا تنظیمات مربوط به ایجاد دیسک جدید باز شود. با استفاده از نمای درختی موجود، می‌توانید دایرکتوری‌ها و فایل‌های مورد نظر خود را به دیسک اضافه نمایید. کافی است فایل یا دایرکتوری مورد نظر خود را انتخاب نموده و روی Add کلیک کنید. پس از اینکه تمام فایل‌های مورد نظر خود را اضافه نمودید، روی CreateSession/image کلیک کنید. ابتدا روی Calculate Size کلیک کرده و سپس روی Masterto Image File کلیک کنید تا فایل iso مربوط به اطلاعات دیسک ایجاد شود.
برای نوشتن دیسک، روی WriteTracks کلیک کنید. فایل iso که در بخش قبل ایجاد شد، در قسمت ImageInformation نمایش داده می‌شود. آنرا انتخاب کرده و روی Add کلیک کنید تا برای نوشته شدن انتخاب گردد . سپس روی دگمه Accept Track Layout کلیک کنید. در صورتی که میل هستید تا دیسک را بصورت MultiSession بنویسید، در این بخش باید گزینه Write asMulti session را انتخاب نمایید تا در دفعات بعدی نیز بتوانید روی دیسک بنویسید. در پایان روی Write Tracks کلیک کنید تا دیسک نوشته شود . تصویر ۱ برنامه X-CD Roast را نشان می‌دهد.

نوشتن فایل‌های ISO
فایل‌های iso اکنون به یک استاندارد برای توزیع لینوکس و نرم افزارهای آن تبدیل شده اند. در صورتی که یک فایل iso از قبل تهیه شده دارید، برای نوشتن آن روی CD، کافی است آنرا به مسیری که در تنظیمات X-CDRoast تعیین کردید، منتقل کرده و در منوی اصلی برنامه روی CreateCD کلیک کرده و سپس روی Write Tracks کلیک کنید. فایل iso ، در قسمت Image Information نمایش داده می‌شود. آنرا انتخاب کرده و روی Add کلیک کنید. سپس روی دگمه Accept Track Layout کلیک کنید. در پایان روی Write Tracks کلیک کنید تا روی دیسک نوشته شود.