"روجا" مجموعه اشعار طبری نیما

[م.محسن]

پِی ای بَایتِ روج، نِشون دِینِ / روجا کو رنگ باردنیٰ روجِ پِینِ

دَم کو مُنِ اَج وِ بیاد اِینِ / روجا گُمِ سُخُن سُخُن زُین


روز به عقب برگشته (باز خود را) می نمایاند / روجا (ستاره) رنگ برگرداند روز را می پاید

(آن) دم که مرا از او بیاد می آید / از روجا می گویم و (از) سخن سخن می زاید

********************************************

بَکِتِ سو جَهونِ چِش، خوار بَوِیُ / نیما شِ اسپِ سر، سوار بَوِیُ

خو دیم هادا تَلا، ویشار بَوِیُ / پِرسین بوریم روجا، اَیار بَوِیُ


روشنایی آمد (افتاد) چشم جهان زیبا شد / نیما بر اسبش سوار شد

خروس خواب را رها کرد و بیدار شد / برخیزید برویم (که ستاره) روجا آشکار شد

*********************************************

روجا، اَتابَسوتِ خانِمونِ / اوندم کو وشنِ وِ، روجِ نِشونِ

اَیار، نیار، اَرِ، مِ دُلِ خونِ / شویِ میون، مِ راه رهنمونِ


روجا یکی خانمان سوخته است / آندم که می درخشد نشانه روز است

آشکار و نهان، آری خون دل من است / میان شب راهنمای من است



"روجا" مجموعه اشعار طبری نیما