دفتر شعر شعرای نخبگان

[mitra.n]

سر از كار درنيارم من
كجاي جاده پايان است
كجاي زندگي بايد تو را پيدا كنم آخر
به دور از تو نمانم لحظه اي آرام
توگر نيستي زمين پوچ است
زمان پوچ است
دلم آرام نميگيرد
هواي آفتابي نيست
هوا بي روح و بي رنگ است
نفس چون بيد مي لرزد
هواي قلب من ابري و طوفانيست
حباب زندگي ديگر نمي ماند
زچشمم اشك مي بارد
هياهوي زمين ديگر سكون كرده
شب اينجا تاابد تاريك مي ماند
سلام اي همنشين هرشب تاريك
سلام اي ميهمان قاصدك هاي فراموش گشته ي تنها
سلام اي آه ساكت، آه سوزان
سلام مي گويم و مي خندم اينك
به خود كه گشته ام مردود و بي كس

[sed ali]

کیستی ای همای من کزهمه دل بریده ام
همچوغزال بی نشان در پی تودویده ام
بعد نگاه مست توروز نخست بردلم
آتش پرتلاطمی خفته درون سینه ام
دانم ازآن که عاقبت میروم ازخیال تو
میروم ونمیروی ازدل داغ دیده ام
جان دهم اربه پاشود نغمه ی چنگ وسازعشق
خوش بنواز مطربا دست زجان کشیده ام
گرنظری کنی به دل زانکه کنم ثنای تو
صبح دمی زمرحمت همنفس سپیده ام
دل شده آتشی مرا، خانه ی مه وشی مرا
دلبرجان من بیا دل همه جان رسیده ام

ایمیلalisaher19@yahoo.com

[sed ali]

سرد مهری توتا آخر فراموشم نشد
هیچ دارو مرهم این زخم خاموشم نشد
دوستان گفتند هرگز اوندارد یادتو
هرچه گفتند این نصیحت هیچ درگوشم نشد
رخت بربستم ازین دنیا واین دیرخراب
رفتم از این خانه ویک تن سیه پوشم نشد
همچو بلبل درتمنای گلی از جان ودل
ناله ها سردادم اما او هم آغوشم نشد

[hadi elec]

مارا میان شور و شرر ها رها کنید
ما را به حال خود تک تنها رها کنید

ما عاشق سکوت نبودیم و نیستیم
ما را میان هجمه و غوغا رها کنید

در بین خشکی و لب دریا مرا چه فرق؟
از خشکی ام ببرده به دریا رها کنید

مرغ دل ار میان دو دستم گرفته ام
من میدهم به دست شما تا رها کنید

ما از ازل ز نسل زمینی نبوده ایم
ما را ز اوج اوج و ز بالا رها کنید

[hadi elec]

بعـــــــدت ای یارم دگر یاور ندارم
دست حسرت بر جبین باور ندارم

بی پناهم چونکه یارم خفته در خون
مـــــــــن غریبم وه ببین باور ندارم

سرو سرسبزم تو بودی در بر خود
چــــوب خشکی اینچنین باور ندارم

بر سر قبــــرت نشستم گریه کردم
مـــــــــــاه تابان در زمین باور ندارم

مشت کوبیدم به خاکت با دلی خون
گشـــــــتم اینک دل غمین باور ندارم

حک بود نامی به روی سنگ سردی
خـــــوانده ام نامت حزین باور ندارم

[taleslami]

قیامت
شب تیره، پرده به سیاهی اعمال ماست
این لطف خدا بر همه گناه و رفتار ماست
گر که خدا شبی پرده در این دل کرده بود
دیدن او کی ممکن از پس این پرده بود
گفتم که دل را به رخ تو چون شیدا كنم
گم شده‌ام در مژگان زیبای تو پیدا کنم
تیر نگاهت،این دل زارم بسی پاره کرده است
ندانی که عشق، دلم را چون آواره کرده است
چیزی به زیر دستم درون سینه می نالد
من از خجلت خموشم او همچنان می نالد
گفتم ای دل، آواره به کدامین روی و کویی؟
من را محرم خود دانی و اسرار نهان گویی؟
گفتا سر به درون تاریک خود آر تا گویمش
سلامت گم گشته خود به دست تو جویمش
آهسته سر به درون کردم دیدم ای واویلا
این جا چه دیرکهنه خرابیست ای واویلا
گفت تو مرا از خود خود جدا کرده ای
درونم خالی از نور و عطر خدا کرده ای
خواستم که چراغی بر درش روشن کنم
به پیش وسواس شیطان زره بر تن کنم
ندایی آمد ای بنده غافل شده زدرگاه ما
چرا چنین ویرانه کرده ای این نظرگاه ما
کعبه خشتین نشانی برای ظاهر قِبلت است
ورنه سیاهی دل تو بس برای عبرت است
دل بلرزید و زانو به سجده افتاد و گفت
جز به یاد تومگر توان این ُدر را شکفت
خواستم که زبان به ناله پیشش وا کنم
زین حیلت انسانی پیشش به دل جا کنم
بانگی بیامد اینجا نقش خود زن ای دغل
ورنه ما همه ناظریم به اعمال تو زین بغل
اشک از درون دل بر رخ سیاهم آواره شد
دلم غریدو گفت وای صاحبم چه بیچاره شد
زبانم ِسر اعمالم یکی یکی به باد رسوایی نمود
دانستم اختیارم زکف رفته فریادم به سر چه سود
پایم همی گفت که این و آنجا من همه جا رفته ام
زبانم داد می زد که این و آن من همه را گفته ام
چشمم هنگام فاش کردن به رای تمنایم نگاهی نکرد
گفت این دریغ است اودریغ از یک خطا در پگاهی نکرد
سینه ام باز شد و اسرار پنهان خود پیدا نمود
با پنهان شدة اعمال بدم چه راحت رسوا نمود
در پی آتش قهر او سر به زیر افکنده بودم
خدایا ببخشم گرچه من اینگونه بنده بودم
ناگه صدایی بگفت، رو ای شرمسار انعام خدا
این پیکر متعفن به اعمالت، زود از ما کن جدا
همه جا را نگاهی بهر یاری جستجو کردم نبود
پشیمانی وگریه پس امتحان وجودم چه سود
گفتم تو آتش بزن این پیکرم را غم نیست
دریغ نگاهت، مرا ز آتش هجرت کم نیست
بسوزان این تنم، اما نکن نگاهت از من دریغ
گفته‌ای که خواهم داد طنابی بهر هر غریق
من غریق گناهم وساحل امن تو جای کم ندارد
گرتو سویم رخ نمایی،جهنم از بهشتت کم ندارد
گفت رو ای بنده کی بودی ز اعمال خود شرمنده
هر گاه به تو ندایی میدادم همی گفتی با خنده
کسی از تو نه بهشتت دیده نه آتش عذاب پاینده
حال نوبت ما شد که بگوییم اجر مثقالت چنده
ما شیفته بودیم که تو را به رکوع سجده بینیم
به اعمال و رفتار نکو تو را خاشع و بنده بینیم
گفتم ای خدایا دمی فرصت باز ده تا بر گردم
دانی به پاکی و عبدی زهمه نبی تو سرگردم
گفت لاتدرکنی الی مره، ندانستی فرصت ای بنده
ندانستی که قدر این عمرعزیز گران بهایش چنده
دیدم همه رفتند و به جایی بار سفر خودافکندند
بعضی به بهشتش شاد و بعضی چو منش سرافکندند
ایستاده ام تمام قد تا نهایت به درگاهت، تن بسوزم
به شوق دیدارت مستم و اینگونه دوست دارم بسوزم
ُرو خدایا، تو نیز نگاه از من عاصی بر کس دیگربربگیر
رُو تنهایم بزار و تو صحبت با بندگان دیگرت سر بگیر
من جز تو خدایی ندارم که روم صحبت دل وا کنم
ندانستم که روزی اید و من رخساره پیشت رسوا کنم
آتش جهنمت را دوست دارم چو دانم به فرمان توست
گرچه رخ ننمایی، اما این آتش دانم از لطف توست
در جهنم بسوزان غریبانه خدایا همه جان و تنم
گر توباز آفرینی گویم توخدایی وشرمسار باز منم
من گله از بد آتش ولهیب سوزان ندارم عزیز
عشق چون تویی، بر وجودم آتش بسیارم بریز
نخواهم که اشکی از درونم بر این آتش بریزد
خواهم همه عشقت در وجودم چو آهن بریزد

(آسمان)
لطفا امانت دار نوازش های کلامم باشید

[taleslami]

تصویر بر اب
اه دلم سنگ را آب می کند و اشک را در چشمم قاب
من تنها را نه خاطره مانده نه لذت یک لحظه خواب
من تصویری تنها بودم افتاده بر روی جاری اب
منگر که تیره شده‌ام من روزی بودم الماس ناب
حال افتاده‌ام و شدم مست وحیران یک جرعه خراب
خدایا پس کی دهیم یک قطره ازآن خنکاینابشراب
سنگ نیاندازید که خواهد رفت تصویر من از روی اب
کاخ ارزوی من و خیالم همه به یک دم خواهد شدخراب
)اسمان(

[taleslami]

دل شکسته سیری چند؟



بر لب جوی عمرم نشستم و دست بر زیر چانه زدم
سر فرو بردم به دل خویش ونگاهی به این خانه زدم
دیدم که در و دیوار این خانه به ویرانه شباهت دارد
وجدان صدایم کرد و گفت این همه پرده دری قباحت دارد
دیدم که پیری عصا بدست سویم با چراغی روان است
ان سوتر کودکی در پی قاصدک مست در باد، دوان است
گفتم خدایا اول اخر زندگی را چه ضعیف و ناتوان ساختی
به اولی نیروی زیاد عقل کم به اخری عقل زیاد و ضعیف ساختی
گفتم این رسم رفاقت نبود ای معشوق شب تار من و یار من
که به اول و اخر عمر هر دو نباشد زخود دور کنم خار من
(آسمان)

[M@hdi42]

.داداش هادی واقعا استعداد زیادی در شعر گفتن داری .انشالله بتونی راه شعرای بزرگ ایران رو ادامه بدی


موفق باشی

[natanaeal]

چرایم را کسی در یکتای بی همتا پیدا کرد

خدایم را کسی در بی کسی ها یافت

و برایم را بنام او دوخت

وان کس درین یکتا جهان

بینام و همنام و دنیانام را

خود مینامم "ناتانائیل"