فاکتورهای مقایسه هواپیماهای جنگنده
1-مانور پذیری:یعنی توانایی شیرجه زدن سریع و ناگهانی-اوجگیری قدرتمندانه و گردش کردن تند و بسته برای پیشدستی نمودن در متوجه کردن دماغه هواپیما بسوی هواپیمای دشمن
2-دید:با وجود تمامی امکانات راداری-کنترل کنندگان زمینی و هواپیماهای AWACS(هشدار زود هنگام)خلبان جنگنده برای پیروزی در نبرد هوایی نزدیک به آنچه میبیند متکی است. دیدن بدون مانع به خلبان امکان برتری بیشتری میدهد.نمونه های موفق این دیدگاه هواپیماهای P-51D موستانگ و F-16 فایتینگ فالکن میباشد.
3-برد:یعنی توانایی حمل سوخت کافی برای نبرد از بلند شدن از پایگاه یا ناو و جنگیدن و بازگشت دوباره به خانه.
4-بقاپذیری:یعنی توانایی تحمل و جذب صدمات قابل توجه حین نبرد و بازگشتن به پایگاه مادر یا نهایتا یک مکان امن.
5-قدرت آتش:قدرت آتش یک جنگنده نیز عاملی تعیین کننده در پیروزی است.
6-سقف پرواز:بیشترین ارتفاعی که یک جنگنده از آن به گونه ای موثر به اجرای ماموریت بپردازد.
7-سرعت:سرعت یک جنگنده به آن کمک میکند که در کمترین زمان ممکن وارد صحنه نبرد شده یا آن را ترک نماید.
8-نسبت شکار:عبارتند از نسبت هواپیماهای سرنگون شده دشمن توسط یک نمونه خاص از هواپیماهای خودی به نسبت تعداد سرنگون شده همان نوع هواپیمای خودی.
