چرا مردم مي ايستند تا صحنه تصادفات را تماشا کنند!؟

شايد براي خيلي از شما هم پيش آمده که پشت ترافيک سنگين ناشي از تصادفات (علي الخصوص تصادفات جاده اي) معطل شويد.
بروز راه بندان در لحظه اول تصادف تا حدودي منطقي است زيرا هم اتومبيل هاي تصادفي راه را بند مي آورند و هم بقيه خودروها توقف مي کنند تا بلکه قبل از رسيدن گروه هاي امدادي بتوانند به هموطنان خود کمکي کنند.
ولي عمده ترافيک مخصوصا" بعد از سپري شدن لحظات اول، مربوط است به خودروهايي که صرفا" سرعت خود را کم مي کنند تا صحنه تصادف را تماشا کنند!
قطعا" هيچکدام از ما از بروز تصادف براي هموطنان خويش به هيچ وجه خوشنود نمي شويم.
ولي سوال اينجا است که چرا سرعت خود را کم مي کنيم تا صحنه تصادف را تماشا کنيم؟!
مي خواهيم عبرت بگيريم؟ .... فکر نکنم!
برايمان جذاب است؟
قطعا" در جواب اين سوال خوشمان نمي آيد بگوييم: بلي
وجدانمان ناراحت مي شود! يکي ديگر تصادف کرده و اون وقت ما تماشاگر صحنه آن باشيم و برايمان جذاب باشد؟ .... نه!
ولي خواه ناخواه يک کشش رواني در انسانها وجود دارد که باعث بروز اين رفتار مي گردد!
من نتوانستم دقيق اين عکس العمل روانشناختي موجود در جامعه را تجزيه و تحليل کنم!
شما مي توانيد کمک کنيد تا ماهيت امر بيشتر روشن شود؟
(البته کساني هم هستند که در هنگام مواجهه با تصادف اصلا" سر خود را بر مي گردانند که چيزي نبينند تا ناراحت شوند، مخصوصا" اگر لحظات اول تصادف باشد ولي فکر نکنم خيلي زياد باشند)

سلام

من فکر می کنم علت های زیادی می تونه داشته باشه و نشه یک علت خاص رو بیان کرد.

اما غالب چیزی که بنده احساس می کنم در همه وجود داره "حس کنجکاوی" و "ماجراجویی" است که هم در وجود ههم ما نهفته است و هم اینکه گاهی این احساس در شرایط خاص زیادتر شده و عوامل دیگری مثل عبرت گیری یا جذابیت یا ... آن را تقویت می کند.

صحنه تصادف که هیچی؛ گاهی برای مشاهده صحنه اعدام هم ازدحام سنگینی رخ می دهد و مردم عادی حتی کودکان و اطفال خود را برای تماشا می آورند. در حالی که روانشناسان و جامعه شناسان ساکت مملکت ما، به خوبی می دانند که این صحنه ها بیشتر عادی کردن و ترویج خشونت است تا بیدار کردن مردم. به جز این، حتی مشاهده صحنه ذبح یک گوسفند می تواند برای یک کودک خردسال، آسیبها و اختلالات جدی و دائمی عصبی-روانی به همراه داشته باشد.

این مسائل ناشی از ضعف ساختار فرهنگی ما هست.
چون چیز جدید و غیر معمولی هست و جز مسائل روزمره نیست همه نگاه میکنند.اما کاش یکم عادت کنیم به فکر کردن به کارها و علت کارهامون.[nadanestan]

بخاطر اینکه بخوایم از اتفاقی که افتاده سر دربیاریم یا همون چیزی که دوستمون گفتن چون اتفاقی نیست که هر لحظه و ساعت رخ بده، یه جور هیجان داره .
البته روی بعضی اعمال و حرکاتمون که یه جورایی عادی شد باید تجدیدنظر بشه!!

متشکرم از مشارکت دوستان،

بله، به نظر مي رسد حس کنجکاوي در انسان باعث يک همچين رفتاري مي گردد،
در بحث کلي اين حس به ما براي شناخت دنياي اطراف کمک مي کند و اگر تأمل کنيم احتمالا" خيلي فوايد ديگر بتوانيم در آن بيابيم.
به نوعي شايد بتوان گفت اين خصيصه "واکنشي" يا بهتر بگوييم "کنشي" ناخودآگاه در وجود ما است که رشد شخصيتي ما را به دنبال خواهد داشت. (به واسطه ترقيب به دانستن و تعقل)
در کليت امر نمي توان گفت کنجکاوي چيز بدي است، ليکن در اين مورد خاص در واقع دچار يک نوع "پارادوکس" (يا به عبارتي برخورد و تـقابل دو چيز متضاد) مي شويم.
دنبال يک تفسيري هستم که به نوعي اين امر را به صورت معقول و نظم بندي شده بتواند توضيح دهد.
کمابيش فکر کنم در اغلب جوامع هم رفتاري مانند مثال فوق وجود داشته باشد (حالا با شدت و ضعف)
نمي دانم چقدر حرفم درست است؟

سلام
مردم رو نمیدونم...اما من بزووووورررررر خودم رو !!مجبور!! میکنم که نگاه کنم[negaran][nadidan]خاطرات! خوبی از تصادف ندارم! برا همین بعد از دیدنش ساعت ها بی حس میشم! و حتی گاهی سرم یخ میزنه...
شاید اون مصدوم رو تو بیمارستان یا حتی کنار امدادگرا ببینم برام خیلی قابل تحمل باشه..جوری که همه حواسم فقط به رسیدگی باشه... اما صحنه تصادف عجیب منو از پا در میاره...

چون از سهل انگاری اطرافیان[sootzadan] [narahatish]به شدت میترسم...برا همین نگاه میکنم ببینم اورژانس و امداد هست یا نه.. اگر هست که خدارشککر.. اگر نیست و وضعیت بیمار حیاتیه ..مشخصه که اطرافیان بیشتر دارن صدمه میزنن یا جایی که نباید حرکت میدن..خب هر کسی باشه مجبوره مداخله کنه...تا اطرافیان وضع رو بدتر نکنن...



اما تصادفات فقط مالی نه اصن کنجکاو نمیشم! اتفاقا بعدش انقد خوشحالم و انقد تو دلم میگم خدارووشکر و خوش بحالتون اینجا توقف کردین....[sootzadan] که برا مردم تصادف نکرده اونروز اونقد خوشحال نبودم[nishkhand]


جمله اشنا تو این صحنه ها "چی شد؟ " "چی شد؟" "بیهوشه؟" "مرده" ؟ [gooshnakardan][sar dard][gooshnakardan]پس بنظر میرسه همون کنجکاوی شاید داشتن خبر شایدم اینکه تو اخبار و از زبان یکی دیگه نمیشنون و خودشون شاهدن.. و میتونن خودشون کامل انتقال بدن به بقیه و به عنوان منبع باشن...شاید اینکه خودشون میبینن و تحلیل میکنن....حس تجسس و پلیس بازی...توی اون مسیر داشتن همیشگی یه صحنه ای برای تعریف کردن...[nadanestan] چون یامه مسیر دانشگاه رانننده ها این پیچ های خطرناک رو با یه خاطره تعریف میکردن و تجزیه تحلیل... یا با دیدن رانندگیه بده یه ماشین دیگه یه خاطره ی مشابهی میگفتن... یجورایی با این داده ها پیشگویی میکردن[nadanestan]این پیشگویی با توجه به داده های قبلی رو خودمم باهاش درگیرم[negaran]

با سلام
راستش من خودم یه بخشی از خدمت سربازی رو تو پلیس راه به عنوان افسر اخطاره نویس بودم
دقیق یادم ده روز بود رفته بودم پلیس راه یه تصادف گزارش کردن که درست چند کیلومتری حوزه استحفاظی تیم ما بود منم چون خودم تصادف کردم (البته مقصر نبودم[hoshdar])میدونم چی به چی هست.اژیر کشان رفتیم سر صحنه که دیدم نصف ماشین یه ور جادس نصف دیگه ماشین سیصد چهارصد متر دورتر سمت دیگه جاده.دوتا ماشین لوکس تصادف کرده بودن شاخ به شاخ
کاری ندارم که چی شده بود فقط یادم اون ترافیکی که مردم درست کرده بودن برا فیلم برداری و عکس گرفتن و..... حالا فکرشو بکنید سر گردنه باشه نیم ساعت طول کشید ماشین امداد برسه (که این امر باعث شده بود یه دختر خانمی به کما بره حدود یه ماه هم تو کما موند) البته من خودم ابتکار به خرج دادم اون دفترچه جریمه رو در اوردم [nishkhand]به ظاهر داشتم پلاک ماشین بر میداشتم که مردم از ترس جریمه کمی مراعات میکردن
روزای اخرم که بود یادم تازه رفته بودیم گشت رئیس بی سیم زدن گفتن که برگردین تصادف شده برگشتیم که باز بریم سر صحنه دیدیم یه سمند چپ کرده و سه تا فوتی داده. مردم تا ماشین سمند میدیدن میگفتن کسی زنده مونده!!!!!!!!!!!!! و پیاده میشدن.اونجا هم که ترافیک امون مارو بریده بود به کمک مرزبانی فقط مسیر باز میکردیم
به دور از این حرفها چون من خودم بودم در این جور مواقع به نظر من باید فرهنگ سازی شه اطلاع رسانی شه
مردم درک کنن که مجروح هست و در مرحله اول نیاز به ارامش داره و این که ماشین امداد باید برسه نه این که هر کی میبینه پیاده شه بیاد سر صحنه نظر کارشناسی بده!!!!!