نگاهي به عوارض مصرف طولاني‌مدت مهارکننده‌هاي پمپ پروتون
مهارکننده‌هاي پمپ پروتون (PPIs)، که در کشورهاي مختلف به صورت نسخه‌اي و غيرنسخه‌اي موجود هستند، براي درمان اختلالات مرتبط با ترشح اسيد تجويز مي‌شوند، اما امروزه مي‌دانيم مصرف اين داروهاي دردسترس، چندان هم بي‌عارضه نيست. عواقب مصرف طولاني‌مدت مهارکننده‌هاي پمپ پروتون در اين مقاله مورد بررسي قرار خواهند گرفت. مهارکننده‌هاي پمپ پروتون، از سال 1980 ميلادي تاکنون در بازار موجود بوده‌اند و مصرف آنها جايگزين آگونيست‌هاي گيرنده هيستامين2(پرمصرف‌ترين داروهاي مورد استفاده در درمان بيماري‌هاي مرتبط با اسيد معده) شده است. اوايل سال 2000 ميلادي، سازمان غذا و داروي آمريکا امپرازول را به‌عنوان اولين مهارکننده پمپ پروتون غيرنسخه‌اي اعلام کرد. پس از آن لانسوپرازول به‌عنوان داروي غيرنسخه‌اي مورد تاييد قرار گرفت. مهارکننده‌هاي پمپ پروتون، براي درمان بسياري از بيماري‌هاي گوارشي مانند زخم‌معده، عفونت‌هاي علامت‌دار هليکوباکتر پيلوري، درمان و پيشگيري از زخم‌هاي ناحيه معده و دوازدهه ناشي از مصرف ضدالتهاب‌هاي غيراستروييدي، نشانگان زولينگر-اليسون و ريفلاکس گاستروازوفاژيال تجويز مي‌شوند. در کل تجويز اين داروها به دليل عوارض مختصر و نيز اثربخشي بيشتر در مقايسه با داروهاي قديمي‌تر، رايج شده است. در مورد کاربرد طولاني‌مدت هر دارويي نگراني‌هايي وجود دارد. در سال 2008 ميلادي، انجمن گوارش آمريکا دستورالعمل‌هايي را براي درمان ريفلاکس معده به مري منتشر کرد. از آن زمان تاکنون مطالعات متعددي براي بررسي عوارض مصرف طولاني‌مدت مهارکننده‌هاي پمپ پروتون(عوارضي مانند سوء‌جذب و عفونت‌ها) انجام شده است. در مارس 2013 ميلادي، کالج گوارش آمريکا (ACG)، دستورالعمل‌هايي را براي تشخيص و درمان ريفلاکس معده به مري منتشر کرده است. در مطالعه روي حيوانات آزمايشگاهي، نگراني‌هايي در مورد مصرف مهارکننده‌هاي پمپ پروتون و هايپرگاسترينمي‌وجود دارد اما مطالعات انساني چنين رابطه‌اي را نشان نداده‌اند.
منبع
